Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Πανήγυρις Ιερού Ναού Παναγίας των Βλαχερνών Αμφιάλης 1 & 2 Ιουλίου 2010

Με την ευκαρία της ανάμνησης της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Υπεραγίας Θεοτόκου της εν Βλαχέρναις της Κωνσταντινουπόλεως πανηγυρίζει ο ενοριακός Ιερός Ναός Παναγίας των Βλαχερνών Αμφιάλης της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας.
Την Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010 και ώρα 7:30μ.μ. θε τελεστεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικαίας κ.κ. Αλεξίου.
Την Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010 και ώρα 7:00π.μ. θα τελεστεί η ακολουθία του Όρθρου και αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του οικείου Ποιμενάρχου.
Το απόγευμα τη ιδίας ημέρας και ώρα 7:00μ.μ. θα τελεστεί η ακολουθία του μεθέορτου εσπερινού και θα ακολουθήσει η λιτάνευση της ιεράς εικόνος της Παναγίας των Βλαχερνών.
Μετά το πέρας της λιτανείας και ώρα 9:00μ.μ. θα πραγματοποιηθεί νεανική εκδήλωση στο γήπεδο μπάσκετ που βρίσκεται πλησίον του Ιερού Ναού και θα παρουσιαστεί καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή των χορωδιών, χορευτικών και της θεατρικής ομάδος της ενορίας.

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Άγιος Ευγένιος Ροντιόνοφ, νεομάρτυς ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

X
Loading Image...
Ευγένιος Ροντιόνωφ, 19 χρονος νεομάρτυς των ημερών μας.
         O νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ ήταν στρατιώτης στον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας επί επαράτου Γέλτσιν. Συνελήφθη από τσετσένους αντάρτες, βασανίστηκε,σφάχτηκε σαν αρνί και αποκεφαλίστηκε όταν αρνήθηκε να γίνει μουσουλμάνος και να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, όπως είπε ο ίδιος ο δήμιος  στη μητέρα του.
       Αποκεφαλίστηκε το 1996 τη μέρα που γινόταν 19 ετών. Παρόλο ότι δεν μεγάλωσε σε ένα ευσεβές περιβάλλον δεν αποχωριζόταν ποτέ τον μικρό σταυρό που του είχε χαρίσει η γιαγιά του στα 11α γενέθλια του. Από αυτό τον μικρό σταυρό αναγνώρισε η μητέρα του το σώμα του που κειτόταν σε έναν ομαδικό τάφο μαζί με τρείς άλλους συστρατιώτες του. Για την γενναία άρνηση του να αποχωριστεί αυτό το σταυρό και να απαρνηθεί την πίστη στον Εσταυρωμένο εσφάγη ως αμνός  στις 10/23 Μαϊου 1996. Η κομμένη κεφαλή του είχε ταφεί από τους ισλαμιστές αντάρτες σε άλλο σημείο.
       Η τραγική μητέρα άρχισε να ψάχνει μόνη της για να βρεί το γιο της αμέσως μόλις έμαθε ότι ήταν αιχμάλωτος στα μέσα Φεβρουαρίου του 1996 και επι 9 συνεχείς μήνες. Πληροφορήθηκε ότι ήταν νεκρός τον Σεπτέμβριο του 1996. Τότε έβαλε υποθήκη το σπίτι της  στη Μοσχα για να εξασφαλίσει χρήματα, απαραίτητα για τις συναλλαγές με τους αντάρτες και άρχισε να ψάχνει τον τόπο που ετάφη ο γιός της. Από την αρχή της αναζήτησης της ήλθε σε επαφή με τους ισλαμιστές αυτονομιστές,ταλαιπωρήθηκε πολύ και απειλήθηκε η ζωή της από μύριους κινδύνους αλλά τελικά κατάφερε να μιλήσει με τον ίδιο τον φονιά  του γιου της, Ruslan Khaikhoroyev.
Αυτός της είπε ότι ο Ευγένιος είχε ευκαιρία να σώσει τη ζωή του αλλά αρνήθηκε να βγάλει τον σταυρό του και να γίνει μουσουλμάνος και ότι  προσπάθησε  μάλιστα να δραπετεύσει μια φορά. Η μητέρα αρνείτο να πιστέψει ότι ο γιος της δεν ζει, ακόμα και όταν αναγνώρισε τις μπότες του κατά την εκταφή.Όταν είδε όμως τον μικρό σταυρό του στο ακέφαλο σώμα του δεν άντεξε και λιποθύμησε.        Τελικά κατάφερε καταβάλλοντας «λύτρα» να  της επιτρέψουν να  πάρει και να μεταφέρει τα νεκρά του Ευγένιου και των συντρόφων του στη Μόσχα όπου και έγινε η κηδεία. Ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε πέντε μέρες μετά την ταφή τού γιού του.        Στο βίντεο εμφανίζεται και η μητέρα του, η οποία είναι πια γνωστή σε μεγάλα τμήματα του ρωσικού λαού ως «η μητέρα του Ευγένιου».        Η απόδοση τιμής στο πρόσωπο  του αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο στην Ρωσία. Ηδη έχουν δημοσιευθεί βιβλία για την ζωή και το μαρτύριο του με την ευλογία τού μακαριστού  πατριάρχου Αλεξίου του Β, υπάρχει μια εκκλησία επ ονόματι του, έχει γραφεί ακολουθία και έχουν ιστορηθεί πολλές εικόνες του, κάποιες  από τις οποίες μυροβλύζουν.
       Βεβαίως η Εκκλησία δεν έχει ακόμα κατατάξει στο αγιολόγιο τον νεομάρτυρα Ευγένιο αλλά αναμένεται πως κάτι τετοιο δε θα αργήσει πολύ.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΜΕ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ:YOU TUBE ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ Evgeniy Rodionov

Προσκύνημα στη Καππαδοκία

Επίσης, στο προσκύνημα συμμετέχουν ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ο Αρχιεπίσκοπος Κομάνων Γαβριήλ, ο Επίσκοπος Μαρεώτιδος κ. Γαβριήλ, ο Πρωθιερέας Νικόλαος Μπαλασώφ, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Γαβριήλ και κληρικοί της Ρωσικής και Ελλαδικής Εκκλησίας.
Κατά την άφιξη τους στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, τα μέλη του προσκυνήματος επισκέφθηκαν το χωριό Φαλλάσιον (Ταλάς), το οποίο μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα ήταν μια πόλη με κυρίως Ελληνικό πληθυσμό.
Εκεί, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι συνοδοί του, επισκέφθηκαν τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκουκαι του Αγίου Σάββα, όπου πριν εισέλθουν στο ναό έψαλλαν όλοι μαζί το απολυτίκιο της Κοιμήσεως και του Αγίου Σάββα.
Να αναφερθεί, ότι ο ναός χτίστηκε από Έλληνες με την άδεια του Σουλτάνου το 1886, όμως το 1925 μετατράπηκε σε τζαμί.
Εν συνεχεία, κατευθύνθηκαν στο χωριό Ανδρονίκιο, εκεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και οι συνοδοί έψαλλαν το τροπάριο των Αγίων Ανδρονίκου, Πρόβου και Τάραχου, καθώς και το Χριστός Ανέστη στην Ελληνική και Σλαβική γλώσσα.
Επόμενος σταθμός του προσκυνήματος ήταν το Προκόπι η καρδιά της Καππαδοκίας, εκεί επισκεφθήκαν το σπήλαιο του αγίου Ιωάννου του Ρώσου, καθώς και τον ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.
Στο σπήλαιο, έψαλλαν το απολυτίκιο του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, παρουσία μοναχών και λαϊκών από την Ελλάδα. Να αναφερθεί, ότι το σκήνωμα του Αγίου έχει μεταφερθεί από Έλληνες στο νησί της Εύβοιας.
Ένα άλλο γεγονός της ημέρας ήταν η διάσκεψη με θέμα «Καππαδοκία - η γη του πολιτισμού» της Πανελληνίας Ένωσης απογόνων  Ελλήνων Καππαδοκών.
Να αναφερθεί, ότι ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων, στην ομιλία του ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο που είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την γη της Καππαδοκίας, η οποία στη συνείδηση των πιστών της Ρωσικής Εκκλησίας είναι πάντοτε ιερή γη. Διότι εδώ έζησε ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Γρηγόριος Νύσσης καθώς και άλλοι μεγάλοι αθλητές του Χριστού.
Τέλος, να σημειωθεί, ότι αυτή την ώρα τελείτε Πατριαρχικό συλλείτουργο στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων Μαλακοπής.






Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

"Όλοι μαζί να πορευτούμε σ' ένα κόσμο χωρίς εξαρτήσεις" Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

Μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών 
και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου 
για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (24.06.2010)
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα η παγκόσμια κοινότητα νιώθει επιτακτική την ανάγκη να αναφερθεί στην τρομερή μάστιγα, που κατατρώγει τη νεολαία μας και απειλεί τη φυσική και ψυχική ακεραιότητα πολλών νέων ανθρώπων: τα ναρκωτικά.
Είναι –ή μάλλον πρέπει να είναι– η σημερινή ημέρα μια τολμηρή αφορμή για ειλικρινή αυτοκριτική όλων μας, για συνειδητοποίηση της ανεπάρκειάς μας και της επιτακτικής ανάγκης για συνεργασία, για τον (επανα)καθορισμό των πνευματικών συντεταγμένων της κοινωνίας μας και της παιδείας μας, για να προτρέπουμε τους νέους ανθρώπους σε αισιοδοξία και αγωνιστικότητα, για να μη διστάζουν στην ανάληψη ευθυνών, για να μπορούν να πουν θαρραλέα το «όχι» σ΄ εκείνον που θα τους προτείνει την πρώτη επαφή με κάποια ουσία που κρύβει τον θάνατο.

Είχα την εξαιρετική ευκαιρία να επισκεφθώ μία θεραπευτική κοινότητα, ενώ έτυχα και της εξαιρετικής τιμής να με συναντήσουν νέοι άνθρωποι που βρίσκονται στο στάδιο της θεραπείας και της επανένταξης.

Είδα βαθιά μέσα στα μάτια των νέων αυτών ανθρώπων τη δίψα να ξαναβρούν τη ζωή και το χαμόγελο, να συναντηθούν και πάλι με την καθημερινότητα που τους προσπέρασε, είδα τον υπέροχο αγώνα τους που τους κάνει να βγαίνουν νικητές, την τεράστια προσπάθεια τους να υπερβούν την εξάρτηση και να ξεπεράσουν τον ίδιο τον εαυτό τους!
Έχω κρύψει βαθιά στην καρδιά μου τα λόγια της Κωνσταντίνας: «Τώρα πια νιώθω περήφανη, δυνατή, χαρούμενη. Έχω προσπαθήσει πολύ και ξέρω πως αν θέλω κάτι πολύ, μπορώ να τα καταφέρω. Είμαι γεμάτη ελπίδα για τη ζωή, που με περιμένει μετά την κοινότητα». Θα θυμάμαι πάντα την ειλικρίνεια του Σωτήρη:  «Όσες φορές κι αν ορκίστηκα, υποσχέθηκα, ποτέ δεν σταμάτησα. Ήρθε όμως η στιγμή που έπρεπε να διαλέξω: να ζήσω ή να πεθάνω! Η επιλογή μου ήταν να ζήσω καθαρός. Τώρα ανακαλύπτω έναν ολόκληρο, υπέροχο κόσμο μέσα μου, πραγματικό, όχι στη φαντασίωση μου. Στόχος μου είναι να τον γνωρίσω ξανά από την αρχή και να ζήσω σ΄ αυτόν». Και θα διδάσκομαι πολλά από τα δακρυσμένα μάτια του Γιώργου που μου είπε: «Νιώθω απογοήτευση όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για την κοινωνία που με έσπρωξε στη δόση. Παίρνω δύναμη από μια μυστική πηγή στα βάθη του είναι μου για να συνεχίσω την προσπάθεια μου να μείνω καθαρός. Δεν θέλω να ξαναζήσω το παραμύθι. Θέλω τη ζωή που μου στέρησαν».
Συνοδοιπορώ με τα παιδιά αυτά, αντιλαμβάνομαι τον αγώνα τους και αναλογίζομαι τις ευθύνες μας. Μπορεί άραγε μια εξαρτημένη κοινωνία να διδάξει στους νέους την ελευθερία;
Η εξάρτηση, όπως έχει λεχθεί, μπορεί ενδεχομένως και να είναι «μια επανάσταση, μια αποτυχημένη επανάσταση, μια διαμαρτυρία που δεν βρήκε αποδέκτες, μια προσπάθεια διαφυγής από πολλά αδιέξοδα στα οποία εμείς πολλές φορές οδηγούμε τους νέους ανθρώπους». Αδιέξοδα που έχουν να κάνουν με ένα κακό οικογενειακό κλίμα, με ένα αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα που συνθλίβει την προσωπικότητα και τα όνειρα των νέων, με την υποκρισία της κοινωνίας μας και περισσότερο εκείνων που έχουν την ευθύνη διαμόρφωσης των κοινωνικών δομών, με την ανεπάρκεια και της εκκλησιαστικής διακονίας μας κάποιες φορές.
Θέλω να πω σ΄ αυτά τα παιδιά – αλλά και σε όλους – πως η ζωή της Εκκλησίας είναι γεμάτη από ασώτους και καταταλαιπωρημένους νέους, που όχι μόνο ξαναβρήκαν το δρόμο τους, αλλά έφτασαν ακόμη και στην αγιότητα. Η επιστροφή, η μεταμόρφωση, η μετάνοια: είναι τα συστατικά της ορθόδοξης πνευματικότητας.
Γι’ αυτό και σήμερα νιώθω την ανάγκη να ρωτήσω και να αναρωτηθώ: Γιατί ακόμη τόση προκατάληψη απέναντι στον Χριστό και στην Εκκλησία; Αυτός ο τόπος μοιάζει να φοβάται να μιλήσει στα παιδιά για τον Χριστό και την Εκκλησία, γιατί θέλει να είναι «αξιοπρεπής» και μοντέρνος! Και οι νέοι μας τρυπιούνται και παραδίδονται στα ναρκωτικά και στις λογής – λογής εξαρτήσεις, στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων αλλά και στις ήρεμες πόλεις της επαρχίας μας, χωρίς στόχους, αναζητώντας την αλήθεια και την αγάπη, νιώθοντας ότι κανείς ποτέ δεν τούς πλησίασε, ότι κανείς ποτέ δεν νοιάστηκε αληθινά γι΄ αυτούς. Παρά τα λάθη και τις αστοχίες μας, στην Εκκλησία είμαστε διαρκώς έτοιμοι για να υποδεχθούμε μακρόθυμα και με έκδηλη χαρά τους νέους που επιστρέφουν, αναζητώντας νόημα ζωής, αναζητώντας τελικά αυτά που τους στερήσαμε. Ελάτε, οι μεγάλοι, να συνεργαστούμε. Ελάτε, οι νέοι, να μας συγχωρήσετε. Κι όλοι μαζί να πορευτούμε σ΄ έναν κόσμο χωρίς εξαρτήσεις...

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
                                             + Ο ΑΘΗΝΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Όσιος Δαβίδ ο εν Θεσσαλονίκη (26 Ιουνίου)

Ὁ Ὅσιος Δαβὶδ καταγόταν ἀπὸ τὴ βόρεια Μεσοποταμία, ποὺ ἦταν μεγάλο μοναστικὸ κέντρο, καὶ ἐγεννήθηκε περὶ τὸ 450 μ.Χ. Γιὰ λόγους ποὺ δὲν ἀναφέρονται ἦλθε στὴ Θεσσαλονίκη μαζὶ μὲ τὸ μοναχὸ Ἀδολᾶ. Κατὰ τὸ βιογράφο τους ὁ Ὅσιος εἰσῆλθε ἀρχικὰ στὴ μονὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Θεοδώρου καὶ Μερκουρίου, ἐπιλεγομένη Κουκουλλιατῶν, τῆς ὁποίας ἡ τοποθεσία προσδιορίζεται «ἐν τῷ ἀρκτικῷ μέρει τῆς πόλεως πλησίον τοῦ τείχους ἐν ᾧ ἐστι τὸ παραπόρτιον τῶν Ἀπροΐτων». Τὸ προσωνύμιο «Κουκουλλιατῶν»«Κουκουλλατῶν» δηλώνει τοὺς μοναχοὺς ποὺ ἔφεραν κουκούλιο, ἴσως κατὰ ἰδιάζοντα τρόπο, ἂν κρίνει κανεὶς ἀπὸ τὶς σωζόμενες ἀπεικονίσεις τοῦ Ὁσίου, δηλαδὴ ριγμένο στοὺς ὤμους. Ἡ θέση τῆς μονῆς πρέπει νὰ ἀναζητηθεῖ βορειοανατολικὰ τῆς Ἀκροπόλεως, ἐκεῖ ὅπου ἀναγνωρίζεται τὸ τοπωνύμιο «Κῆπος τοῦ Προβατᾶ».
Τὰ παραδείγματα τῶν ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἰδιαιτέρως τοῦ Προφήτου καὶ βασιλέως Δαβίδ, ὁ ὁποῖος «τριετῆ χρόνον ᾐτήσατο, ἵνα δοθῇ αὐτῷ χρηστότης καὶ παιδεία καὶ σύνεσις», ὤθησαν τὸν Ὅσιο Δαβὶδ νὰ ἀποφασίσει νὰ καθίσει σὲ δένδρο ἀμυγδαλέας μέχρι ὁ Κύριος νὰ τοῦ ἀποκαλύψει τὸ θέλημά Του καὶ νὰ τοῦ χαρίσει σύνεση καὶ ταπείνωση. Στὸ τέλος τῆς τριετίας ἐμφανίσθηκε στὸν Ὅσιο Ἄγγελος Κυρίου, ὁ ὁποῖος τὸν διαβεβαίωσε ὅτι εἰσακούσθηκε ἡ παράκλησή του καὶ ἡ δοκιμασία του ὡς δενδρίτου ἀσκητοῦ ἔληξε. Ὁ Ἄγγελος τοῦ εἶπε νὰ κατέλθει ἀπὸ τὸ δένδρο καὶ νὰ συνεχίσει τὸν ἀσκητικό του βίο σὲ κελὶ αἰνῶν καὶ εὐλογῶν τὸν Θεό. Ὁ Ὅσιος ἐκοινοποίησε τὴν ὀπτασία αὐτὴ στοὺς μαθητές του, ζητώντας τὴ βοήθειά τους γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ κελιοῦ. Ἡ εἴδηση γρήγορα ἔφθασε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Δωρόθεο καὶ σὲ ὅλη τὴν πόλη.

Αντίγραφο της Παναγίας της Προδρομίτισσας στη Ρωσία

Σήμερα, Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010 στην Ρουμάνικη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, έγινε η παραλαβή του πιστού αντιγράφου της θαυματουργικής αχειροποίητης εικόνας της Παναγίας της Προοδρομίτισσας, από την Ρώσικη Αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητροπόλεως Αγίας Πετρούπολης.
Αύριο, Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010 η εικόνα θα μεταφερθεί στην Αγία Πετρούπολη, όπου θα γίνει δεκτή με τιμές από κλήρο και λαό.
Να αναφερθεί, ότι η εν λόγω εικόνα της Παναγίας προορίζεται για τον νεοαναγειρόμενο ιερό ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης στο προάστιο Τσάρσκογιε Σελό, της Βόρειας πρωτεύουσας του Βορρά κοντά στα θερινά ανάκτορα των Τσάρων.
Την Κυριακή 27 Ιουνίου 2010, ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος, θα τελέσει τα εγκαίνια του ιερού ναού της Αγίας Αικατερίνης.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι τα εγκαίνια και η τοποθέτηση της θαυματουργικής εικόνας της Παναγίας της Προδρομίτισσας, θα τελεστούν παρουσία του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Ντμίτρι Μεντβέντεφ και της συζύγου του Σβετλάνας.
Την εικόνα της Παναγίας συνοδεύουν στην Αγία Πετρούπολη επίσημη αντιπροσωπεία του Αγίου Όρους, που αποτελείται από τους, Γέροντα Συμεών Διονυσιάτη (τέως Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους), μοναχό Ευθύμιο, Αντιπρόσωπο της Μονής Ζωγράφου και Αντιπρόσωπο της Μονής Βατοπαιδίου και δύο μοναχών της Ρουμάνικης Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου.
Η εικόνα έφτασε πριν από λίγες ώρες στη Θεσσαλονίκη και έγινε δεκτή με τιμές από τον Πρόξενο της Ρωσίας κ. Αλέξιο Ποπόφ, στο Γενικό Προξενείο της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί τελέστηκε Δοξολογία προς τιμήν της ιεράς εικόνος της Παναγίας της Προοδρομίτισσας, και εν συνεχεία πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Προξενείου.
Ο Γενικός Πρόξενος, απευθυνόμενος στους Αγιορείτες και στην Ρώσικη Αντιπροσωπεία, μεταξύ άλλων τόνισε: «Είμαι συγκινημένος για το σημερινό ευλογημένο γεγονός, διότι προσκυνήσαμε το πιστό αντίγραφο της Παναγίας της Προοδρομίτισσας, το οποίο πρόκειται να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ρωσία».
Επίσης, υπογράμμισε ότι «είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος, διότι τα τελευταία δέκα χρόνια αυξάνονται καθημερινά οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Αγίου Όρους. Ως εκπρόσωπος του Ρωσικού Κράτους, προσπαθώ οι σχέσεις των δύο Ορθοδόξων λαών Ρωσίας και Ελλάδας να είναι αδελφικές».
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, ότι αύριο Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010 στο Τσάρσκογιε Σελό, παρουσία των Αγιορειτών Πατέρων θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια φωτογραφικής έκθεσης του διάσημου Ρώσου φωτογράφου Βιτάλι Κισλώφ, που θα είναι αφιερωμένη στην καθημερινή ζωή του Αγίου Όρους.


Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Ακατάλληλη η χρήση υπολογιστή πριν από τα 14 χρόνια

Πέφτουν οι σχολικές επιδόσεις όσων παιδιών αποκτούν κομπιούτερ σε πολύ μικρή ηλικία


ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Γονείς, προσοχή: μην αγοράζετε κομπιούτερ στα παιδιά πριν από την ηλικία των 14 ετών. Μεγάλη έρευνα σε παιδιά ηλικίας 10-14 ετών έδειξε ότι οι επιδόσεις τους στο σχολείο έπεσαν όταν απέκτησαν τον πρώτο υπολογιστή. Οι αμερικανοί ερευνητές συνέκριναν τους βαθμούς που έπαιρναν τα παιδιά στο σχολείο πριν και μετά την απόκτηση κομπιούτερ, και συμβουλεύουν τους γονείς να μην παίρνουν υπολογιστή σε παιδιά κάτω των 14 ετών.

Οι πολλές ώρες περιήγησης στο Ιnternet επηρεάζουν αρνητικά τις σχολικές επιδόσεις, και ενδέχεται να δημιουργήσουν προβλήματα μάθησης και αντίληψης, αποφαίνονται οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας στις ΗΠΑ.

Ο καθηγητής Τζέικομπ Βίγκντορ συνέκρινε τις σχολικές επιδόσεις 150.000 μαθητών ηλικίας 10-14 ετών πριν και μετά την απόκτηση και τη χρήση υπολογιστή. «Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας είναι σημαντικά γιατί συνδέουν τη χρήση υπολογιστών με τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο. Μπορεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής να αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την εργασία ενός ενηλίκου, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και για ένα παιδί 10-14 ετών. Το παιδί προτιμάει να παίξει παιχνίδια ή να «σερφάρει» απλώς στις διάφορες σελίδες του Διαδικτύου» λέει ο δρ Βίγκντορ, ο οποίος συμβουλεύει τους γονείς να μην παίρνουν ελαφρά τη καρδία την απόφαση να αγοράσουν προσωπικό υπολογιστή σε μικρά παιδιά. «Θα τους κάνουν περισσότερο κακό, παρά καλό. Ας περιμένουν μερικά χρόνια» καταλήγει ο αμερικανός επιστήμονας.

Την άποψή του συμμερίζεται και ένας βρετανός συνάδελφός του, ο βιολόγος Αρικ Σίγκμαν, ο οποίος προειδοποιεί ότι οι πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή μπορούν να προκαλέσουν στα παιδιά μαθησιακές δυσκολίες, αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής (SDΑS), διαταραχές στον ύπνο και μυωπία.

Ο κ. Σίγκμαν ήταν εκείνος που, πριν από λίγο καιρό, πρότεινε στο αρμόδιο βρετανικό υπουργείο να απαγορεύσει με σχετικό νόμο τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή σε παιδιά κάτω των 9 ετών.

Στον δυτικό κόσμο, περισσότερα από 25 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 8-14 ετών περιηγούνται με άνεση το Διαδίκτυο, παίζουν παιχνίδια, «κατεβάζουν» ταινίες και μουσική και συνομιλούν με άλλους χρήστες στα λεγόμενα chat rooms.

Αλλά, σύμφωνα με τους γιατρούς, αυτή η στενή επαφή με τη νέα τεχνολογία μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για την υγεία τους, καθώς ο αναπτυσσόμενος εγκέφαλος του παιδιού περικλείεται από λεπτά οστά που επιτρέπουν στην ακτινοβολία να διεισδύει ευκολότερα.

Πιο βλαβερές επιπτώσεις για την υγεία έχει η χρήση των ασύρματων υπολογιστών, που εκπέμπουν ακτινοβολία στη ζώνη των 2GΗz. Στις ευαίσθητες ηλικίες των 8-14 ετών, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα όρασης, πόνους στον λαιμό και στον αυχένα, πονοκεφάλους και αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής.

Ανήλικοι «κολλημένοι» στην οθόνη
60% παιδιών από 8 έως 14 ετών παγκοσμίως πλοηγούνται με άνεση στο Διαδίκτυο Περνούν κατά μέσον όρο τουλάχιστον 7 ώρες ημερησίως μπροστά σε οθόνες συσκευών 50% προτιμά τον υπολογιστή από την τηλεόραση
ή το κινητό 35% χρησιμοποιεί παραλλαγές της ΤweenSpeak, της «διεθνούς» γλώσσας των SΜS μηνυμάτων.

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος ο Κολλυβάς 24/6/1813

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος ὁ Κολλυβᾶς, ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐξέχουσες μορφὲς τοῦ μοναστικοῦ φρονήματος τοῦ 18ου αἰῶνος, καθὼς καὶ μία φωτισμένη μορφὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά του ἦταν Ἀθανάσιος Τούλιος καὶ καταγόταν ἀπὸ τὸ νησὶ τῆς Πάρου. Ὁ ἴδιος ξεχώρισε σὲ μία δύσκολη ἐποχὴ γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ γένος, γιὰ τὴ θεολογικὴ κατάρτισή του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ θύραθεν παιδεία του, ἀφοῦ διετέλεσε διδάσκαλος καὶ σχολάρχης.
Ὁ Ὅσιος ἐγεννήθηκε τὸ 17221723, στὸ Κῶστο τῆς Πάρου καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀθανάσιος. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀπόστολος Τούλιος μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴ Σίφνο, ἀλλὰ ἐκατοίκησε στὸ Κῶστο, ἀφοῦ ἐνυμφεύθηκε Κωστιανή. Ἐκεῖ ἐδιδάχθηκε τὰ πρῶτα του γράμματα στὰ ὁποῖα ἔδειξε ἰδιαίτερη κλίση, καὶ γι’ αὐτὸ ὁ πατέρας του τὸν ἔστειλε στὴ Σχολὴ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ναούσης Πάρου. Στὴν συνέχεια τὸν ἀπέστειλε στὴ Σχολὴ τοῦ Παναγίου Τάφου στὴ Σίφνο καὶ κατόπιν μὲ ἔξοδα τῆς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου Κεφάλου στὴ Σχολὴ τῆς Ἄνδρου, ἂν καὶ οἱ βιογράφοι του δὲν συμφωνοῦν ὄλοι μὲ αὐτό. Τὸ 1745, σὲ ἡλικία 23 ἐτῶν ἀποχαιρετᾶ τοὺς γονεῖς του καὶ φθάνει στὴ Σμύρνη, ὅπου ἐγγράφεται στὴν Εὐαγγελικὴ Σχολή. Μιὰ σχολὴ ὅπου ἐφοίτησαν ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς καὶ ὁ Νικόλαος Καλλιβούρτσης, δηλαδὴ ὁ μετέπειτα στενός του συνεργάτης Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, παραμένοντας ἐκεῖ γιὰ ἕξι ἔτη. Ὅταν πληροφορήθηκε τὴ λειτουργία τῆς Ἀθωνιάδας Σχολῆς μὲ διευθυντὴ τὸ Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, ἀπὸ τὴν Πάτρα, ἐγγράφεται ἀμέσως (1751), τὴν ἐποχὴ ποὺ ἀναλαμβάνει Διευθυντὴς ὁ Διάκονος τότε, Εὐγένιος Βούλγαρης. Ἀπὸ τὸ Νεόφυτο ἐκπαιδεύτηκε στὰ «Γραμματικὰ» καὶ στὰ «Περὶ Συντάξεως» τοῦ Θεοδώρου Γαζῆ, ἐνῶ ἀπὸ τὸν Εὐγένιο στὰ φιλοσοφικὰ μαθήματα καὶ τὶς ὑπόλοιπες ἐπιστῆμες τῆς ἐποχῆς. Κατόπιν ἐκπαιδεύεται στὴ ρητορικὴ καὶ τὴν ποιμαντική, ἐνῶ σταδιακὰ ἀρχίζει νὰ ξεχωρίζει γιὰ τὶς ἰκανότητές του. Ἡ διαρκὴς ἀνέλιξή του τὸν καθιστᾶ «δεξὶ χέρι» τοῦ Εὐγένιου Βούλγαρη καὶ σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν, ἀναλαμβάνει τὴ θέση τοῦ καθηγητοῦ τῆς Σχολῆς.

Το χαμόγελο

Ἕνα χαμόγελο δέν στοιχίζει τίποτα, κι ὅμως εἶναι πολύτιμο.
Κρατάει μόνο μιά στιγμή, ἀλλά ἡ ἀνάμνησή του μπορεί νά εἶναι αἰώνια.
Ἕνα χαμόγελο ἀνακουφίζει τόν κουρασμένο, παρηγορεί τόν λυπημένο καί σκορπίζει τή γαλήνη στό σπίτι.
Κι ὅμως, δέν ἀγοράζεται, δέν δανείζεται, δέν κλέβεται, γιατί ἔχει μόνο ἀξία ὅταν προσφέρεται.
Κι ἀν καμιά φορά συναντήσετε στή ζωή σας κάποιον που δέ σας δίνει τό χαμόγελο που ἀξίζετε, φανεῖτε γενναιόδωροι καί δώστε του ἐσείς τό δικό σας. Γιατί κανένας δέν εἶναι τόσο φτωχός που νά μή μπορεί νά δώσει ἕνα χαμόγελο, καί κανένας δέν εἶναι τόσο πλούσιος πού νά μήν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα χαμόγελο. Καί κανένας δέν ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἁπό ἕνα χαμόγελο ἀπό αὑτόν πού δέ μπορεί νά τό δώσει στούς ἄλλους.

Χριστός ο συνοδοιπόρος της ζωής

Μια νύκτα κάποιος άνθρωπος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως περπατούσε στην ακρογιαλιά με το Θεό.
Στον ουρανό άστραψαν σκηνές από τη ζωή του. Σε κάθε στιγμή έβλεπε δυο ζευγάρια πατημασιές πάνω στην άμμο. Το ένα άνηκε σ' αυτόν και το άλλο στο Θεό.
Όταν και η τελευταία στιγμή της ζωής του έλαμψε μπροστά του κοίταξε πίσω στις πατημασιές στην άμμο. Παρατήρησε πως πολλές φορές στο δρόμο της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές. Ακόμη πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και θλιμένες του στιγμές.
Αυτό πραγματικά τον πείραξε και ρώτησε το Θεό:
"Θεέ μου, όταν αποφάσισα να Σε ακολουθήσω, είπες πως θα βαδίζουμε μαζί αυτό το δρόμο, αλλά παρατήρησα πως στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές. Δεν καταλαβαίνω! Γιατί όταν Σε χρειαζόμουν πολύ Εσύ με άφηνες;"
Και ο Θεός απάντησε: "Πολυάκριβό μου παιδί, σε αγαπώ και δε σε άφησα ποτέ! Στις στιγμές της δοκιμασίας και του πόνου που βλέπεις ένα (μόνο) ζευγάρι πατημασιές, σε κρατούσα στην αγκαλιά μου!"

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Ostrov (το νησί): Ταινία με άρωμα Ορθοδοξίας

Υπόθεση
Σ’ ένα μικρό ορθόδοξο μοναστήρι του Ρωσικού Βορρά ένας γέροντας με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του σκανδαλίζει τους άλλους μοναχούς, ενώ οι απλοί χωρικοί τον θεωρούν χαρισματικό.

Κριτική
Ακόμη μια δυνατή ταινία από τον μοσχοβίτη αρχιμάστορα Pavel Lounguine [Taxi blues, Luna park]. Το Νησί [Ostrov, 2006, 112'] επαναπροσδιορίζει την πίστη ως ιδανικό, απομονώνοντάς την σ’ ένα ερημίτικο υποβλητικό και υγρό περιβάλλον. Μακριά από δόγματα και θέσφατα. Γυμνή απέναντι στις ενοχές, τις προσωπικές «αμαρτίες» και τα σφάλματα προς τον συνάνθρωπο. Ο Ταρκόφσκι κι ο Ρουμπλιώφ, ο Κανιέφσκι και η Μια Ανεξάρτητη Ζωή του, ο 41ος Παράλληλος και η υπερβολή, μπολιάζουν το κάδρο. Ανορθόδοξες οπτικές, τακτικές και ιδέες που αποικοδομούν το μακρινό παρελθόν και σταλάζουν γαλήνη στην ψυχή, λυτρώνοντάς την από τα δεσμά και τις ενοχές.
 Από συνέντευξη του ηθοποιού:
- “Πόσο διεστραμμένα είναι όλα σήμερα! Οι κριτικοί συζητούσαν πρόσφατα για την ταινία “Ostrov” του Pavel Lunghin και μιλούσαν για την εκκλησία σαν να είναι κάτι μυθικό, σαν να είναι ο Ilya Murometz (πρόσωπο της παλαιάς ρωσικής παράδοσης σ.σ.)
Πώς να ζήσεις εάν δεν πιστεύεις τίποτα; Τριγυρίζω συγχυσμένος δεξιά και αριστερά.
Ενώ όταν έχεις πίστη, όσο κουρασμένος και να είσαι, θα δώσεις τη θέση σου σε μια γριούλα στο λεωφορείο. Κι αυτό είναι χριστιανισμός. Τρέχεις να πλύνεις τα πιάτα χωρίς να σου το ζητήσουν. Είναι αυτό μια χριστιανική πράξη; Είναι.
Μην επιμένεις συνεχώς ότι έχεις δίκιο. Μη φωνάζεις “Το φαγητό είναι κρύο”. Κάνε υπομονή δύο λεπτά να στο ξαναζεστάνουν. Η καημένη η γυναίκα σου θα το κάνει γρήγορα. Είναι και αυτή κουρασμένη. Ο καθένας με το ρυθμό του και τις έννοιες του. Γιατί όλο επιμένετε, «η γυναίκα είναι υποχρεωμένη…», «ο άντρας πρέπει…» κ.τ.λ.
Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υποφέρεις. Να, βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία σ.σ.).Εμείς γρήγορα θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Κι αν έχει πάθει ανακοπή καρδιάς; Τι κι αν είναι μεθυσμένος. Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Πρέπει να ζούμε όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα.
Όσα είναι ευάρεστα στο Θεό τα απορρίπτουμε.
Το κυριότερο, μη διστάζεις να βοηθήσεις τον αδύνατο. Για μας ισχύει το αντίθετο – “κατάπιε τον”. Ο πλούσιος παίρνει από το φτωχό κι αυτό το λίγο. Κλέβει όσο πιο πολύ γίνεται και μετά κρύβεται πίσω από ψηλούς φράχτες, για να μην του τα πάρουν άλλοι.
Έχουμε μια στρεβλή αντίληψη για τον χριστιανισμό. Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Πόσο αίμα μπορείς να δώσεις στον άλλο; Είναι γραμμένο: “όσα κάνεις για τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σ’Εμένα το κάνεις”.

ΔΙΑΚΡΙΣΗ: Η σωματική άσκηση δεν είναι ίδια για όλους.

Ήταν κάποτε ένας μοναχός, Ρωμαίος στην καταγωγή, που είχε απο­κτήσει μεγάλο αξίωμα στο παλάτι, και εγκαταστάθηκε σε μία σκή­τη που βρισκόταν πιο κοντά στην εκκλησία απ' ότι οι σκήτες των άλλων μοναχών. Είχε δε μαζί του και ένα δούλο που τον υπηρετούσε. Ο πρεσβύτερος, λοιπόν, επειδή αντελήφθη την αδυναμία του και πληροφορήθηκε από ποιά ανα­παυτική ζωή προερχόταν, κάθε φορά που ο Θεός οικονομούσε και ερχόταν κάτι στην εκκλησία, του το έστελνε. Αφού ο μοναχός συμ­πλήρωσε εικοσιπέντε χρόνια στη σκήτη, απέκτησε φήμη για το διο­ρατικό του χάρισμα.
Κάποιος λοιπόν από τους με­γάλους Αιγυπτίους πατέρες έμα­θε γι' αυτόν και ήρθε να τον δει προσδοκώντας να διδαχθεί απ' αυτόν πώς να καλλιεργείται πνευματικώς σκληραγωγώντας πε­ρισσότερο το σώμα του. Μπήκε μέσα, τον ασπάσθηκε και αφού προσευχήθηκαν, κάθισαν. Τον βλέπει λοιπόν ο Αιγύπτιος να φο­ράει ενδύματα μαλακά και να έχει για στρώμα ένα μικρό υφαντό χα­λί, στρωμένο πάνω σε προβιά, και ένα μικρό προσκέφαλο. Και σαν τα είδε αυτά, σκανδαλίσθηκε, για­τί σ' εκείνο τον τόπο δε συνήθι­ζαν να ζουν με τέτοιο τρόπο, αλλά μάλλον με σκληραγωγία.
Ο Γέροντας, όντας διακριτι­κός, κατάλαβε ότι σκανδαλίσθη­κε. Λέει λοιπόν στον υπηρέτη του: "Ετοίμασέ μας εορταστικό τρα­πέζι προς χάριν του Αββά σήμε­ρα". Βρήκε λοιπόν εκείνος λίγα χόρτα και τα έβρασε και την ώρα του φαγητού κάθισαν και έφαγαν. Ήπιαν δε και λίγο κρασί που είχε ο γέροντας για τονωτικό. Όταν βράδιασε, ανέγνωσαν τους δώδε­κα ψαλμούς και κοιμήθηκαν. Κα­τά τον ίδιο τρόπο προσευχήθηκαν και τη νύχτα.

Το πρωί, σηκώθηκε ο Αιγύ­πτιος και αφού πήρε την ευχή του Γέροντα έφυγε χωρίς να ωφελη­θεί. Μόλις όμως είχε λίγο προχω­ρήσει, ο Γέροντας, θέλοντας να τον ωφελήσει, έστειλε και τον κά­λεσε πίσω. Σαν έφθασε, τον δέ­χθηκε πάλι με χαρά και τον ρώ­τησε λέγοντας: "Από πού είσαι;" Εκείνος απάντησε: "Από την Αίγυπτο". "Και από ποιά πόλη;" "Κάθε άλλο, εγώ δεν είμαι από πόλη", είπε εκείνος. Ό Γέροντας συνέχισε να ρωτά: "Ποιά δουλειά έκανες στο χωριό σου;" "'Έκανα, λέει, τον αγροφύλακα". "Και πού κοιμόσουν;" Κι αυτός είπε, "στο χωράφι". "Είχες, τον ρωτάει, στρώ­μα να πλαγιάσεις;" "Σιγά, λέει, στο χωράφι να μην είχα στρώμα να βάλω από κάτω μου!" "Τότε πώς κοιμόσουν;" "Κατάχαμα" εί­πε. Τον ρωτάει πάλι: "Και τι έτρωγες στο χωράφι και τι κρασί έπινες;" Εκείνος αποκρίθηκε: "Υ­πάρχει φαΐ ή ποτό στο χωράφι;" "Τότε πώς ζούσες; "'Έτρωγα, αποκρίθηκε, ξερό ψωμί και κανένα παστό, αν εύρισκα, και έπινα νερό". Τότε ο Γέρων είπε: "Μεγά­λος κόπος. Και υπάρχουν λουτρά  στο χωριό για να λούζεσθε;" Κι εκείνος είπε "όχι, αλλά λουζόμαστε στο ποτάμι, όταν θέλουμε".
Αφού λοιπόν ό Γέροντας τον έκανε να τα πει όλα αυτά και έμαθε πόσο κοπιαστική ήταν η προηγούμενη ζωή του, θέλοντας να τον ωφελήσει, του διηγήθηκε πώς ζούσε εκείνος στον κόσμο πριν γίνει μοναχός, λέγοντας: "Εγώ ο ταπεινός που με βλέπεις είμαι από τη Ρώμη, τη μεγαλούπολη, και είχα μεγάλο αξίωμα στο παλάτι του βασιλιά". Από τα πρώτα αυτά λόγια ο Αιγύπτιος ένιωσε κατά­νυξη και με προσοχή άκουγε όσα εκείνος έλεγε. Συνέχισε λοιπόν ο Γέροντας να του διηγείται:
"Άφησα λοιπόν την πόλη και ήρθα σ' αυτή την έρημο. Και πάλι εμέ­να που με βλέπεις είχα μεγάλα σπίτια και χρήματα πολλά. Αυτά τα κατεφρόνησα και ήρθα σ' αυτό το μικρό κελί. Εμένα πάλι που με  βλέπεις είχα ολόχρυσα κρεβάτια με πολύτιμα στρωσίδια και στη θέση αυτών ο Θεός μου έχει δώ­σει αυτό το χαλάκι και την προ­βιά. Τα ρούχα μου πάλι ήταν πο­λύτιμα και τώρα αντί για εκείνα φορώ τα ευτελή αυτά ιμάτια. Για το φαγητό μου πάλι πολύ χρυσά­φι ξοδευόταν. Και αντί εκείνου ο Θεός μου έδωσε αυτά τα λίγα χόρ­τα και ένα ποτηράκι κρασί. Είχα επίσης στην υπηρεσία μου πολ­λούς υπηρέτες. Και να, αντί για εκείνους ο Θεός έδωσε τη διάθεση σ' αυτόν το μοναχό να με υπηρε­τήσει. Και αντί για λουτρό ρίχνω λίγο νερό στα πόδια μου και φορώ τα σανδάλια λόγω της αδυναμίας μου. Πάλι, αντί για μουσικούς και κιθάρες, λέγω τούς δώδεκα ψαλ­μούς. Το ίδιο και τη νύχτα, αντί για τις αμαρτίες που έκανα, τώρα με ειρήνη κάνω τη μικρή μου ακολουθία. Σε παρακαλώ, λοιπόν, Αββά, μη σκανδαλισθείς από την αδυναμία μου". Σαν άκουσε αυτά ο Αιγύπτιος, συνήλθε και είπε: "Αλλοίμονο σε μένα, γιατί έφυγα από την πολλή ταλαιπωρία που είχα στον κόσμο και ήρθα σε ανάπαυση˙ κι όσα δεν είχα τότε, τώρα τα έχω. Ενώ εσύ αντάλλαξες την πολλή ανάπαυση με την ταλαιπωρία και τη μεγάλη δόξα και τον πλούτο με την ταπείνωση και τη φτώχεια". Και αναχώρησε πολύ ωφελημένος.
Έκτοτε έγινε φίλος του και τον επισκεπτόταν συχνά για να ωφε­λείται πνευματικά, γιατί εκείνος ήταν άνδρας με διάκριση και πλήρης ευωδίας του Αγίου Πνεύματος.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Βιβλιοπαρασίαση: Οσμή Ζωής του Μητροπολίτου Προικονήσου Ιωσήφ

Πόσο, στ' αλήθεια, ομορφαίνει ο χρόνος με την Παναγία και τις γιορτές Της!

Ο ουρανός κατεβαίνει στη γη ως έλεος, συγγνώμη, χάρη και ευλογία!
Ως βοήθεια, ως δωρεά και σωτηρία!

Κ' η γη ανεβαίνει στον ουρανό
σαν δάκρυ,
σαν Παράκληση,
σαν κρυφοστεναγμός
σαν ικεσία,
σαν πίστη στο θαύμα,
σαν προσδοκία,
σαν τάμα,
σαν ελπίδα ακαταίσχυντη!

Το βιβλίο Οσμή Ζωής" είναι μια συλλογή κειμένων τα οποία, στην πλειοψηφία τους, γράφτηκαν σε μέρες γιορτινές, άλλα στην Ελλάδα και άλλα στην Αυστραλία.
Παρά ταύτα ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται όλα είναι ένας: Το χαρμολυπικό βίωμα της Εκκλησίας και της Ρωμηοσύνης."

Πλούτος και ελεημοσύνη

Όποιος κυνηγάει τον πλούτο, έχει πάντοτε ανάγκη από χρήματα. Όποιος αδιαφορεί για τον πλούτο, είναι πάντοτε πλούσιος. Γιατί αληθινός πλούτος δεν είναι το να πλουτίζεις, αλλά το να μη θέλεις να πλουτίζεις. Και νά τι εννοώ: υπάρχει πλούσιος που απ’ όλους αρπάζει, και υπάρχει πλούσιος που σ’ όλους δίνει. Ο ένας πλουτίζει με το να συνάζει, ο άλλος με το να προσφέρει. Ο πρώτος σπέρνει στη γη, ο δεύτερος στον ουρανό. Και όσο καλύτερος είναι ο ουρανός από τη γη, τόσο και η ευφορία του είναι μεγαλύτερη από την ευφορία της γης. Γι’ αυτό ο Κύριος μας παραγγέλλει: «Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη. Να μαζεύετε θησαυρούς στον ουρανό». «Πουλήστε τα υπάρχοντά σας και δώστε τα χρήματα στους φτωχούς. Αποκτήστε πορτοφόλια που δεν παλιώνουν, πλούτη μόνιμα στον κόσμο του Θεού».

[Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος. Από την ανθολογία Θέματα ζωής,
τεύχος Β’, Ι. Μ. Παρακλήτου, 2006, σελ. 133]

Ο Άγιος Ευσέβιος (21 Ιουνίου)

Ο Άγιος Ευσέβιος, έζησε στους ταραγμένους χρόνους που η Εκκλησία υπέφερε από τις κακοδοξίες του Αρείου. Αυτοκράτορας την εποχή εκείνη ήταν ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, ο οποίος υποστήριζε τη δυσεβή αυτή αίρεση και κατεδίωξε σκληρά όσους έφεραν αντιρρήσεις και αντιστάθηκαν στις προθέσεις του. Ο Άγιος, ο οποίος ήταν επίσκοπος Σαμοσάτων διώχθηκε, υπέμεινε όμως με θαυμαστή καρτερία όλες τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες με την ελπίδα ότι η Ορθοδοξία θα εξέλθει στο τέλος νικήτρια. Όταν πέθανε ο αιρετικός και λαομίσητος Κωνστάντιος τον διαδέχθηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος θέλησε να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων. Ο Ιουλιανός εξαπέλυσε φοβερότερους διωγμούς κατά των χριστιανών. Τότε νέες διώξεις άρχισαν για τον Ευσέβιο πολύ χειρότερες από τις προηγούμενες. όμως ο Άγιος παρέμεινε το ίδιο ακλόνητος. Τα ίδια συνέβησαν και με τον αυτοκράτορα Ουάλη, ο οποίος ήταν και αυτός θερμός υποστηρικτής των Αρειανών. Ο Άγιος για μία ακόμη φορά, κλήθηκε να υπερασπισθεί την καθαρότητα της ορθόδοξης πίστης. Για τους αγώνες του ο Ουάλης, τον απομάκρυνε από τον Επισκοπικό θρόνο του και τον εξόρισε σε κάποιο έρημο τόπο κοντά στον ποταμό Ίστρο. Μετά το θάνατο του Ουάλη ο Άγιος επανήλθε από την εξορία στην Επισκοπή του και άρχισε αμέσως την κάθαρση της επαρχίας του από τούς κακόδοξους αιρετικούς. Κάποια ημέρα, το έτος 380 μ.Χ., που περνούσε έξω από το σπίτι μιας αιρετικής γυναίκας, εκείνη τον κτύπησε με μίσος στο κεφάλι με μία μεγάλη πέτρα και με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του Αγίου και τη μετάβασή του «από τα λυπηρότερα προς τα θυμηθέστερα και τα τερπνά».

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας (20 Ιουνίου)

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1322 και θείος του υπήρξε ο Νείλος Καβάσιλας, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Το πατρικό όνομα του Νικολάου ήταν Χαμαετός, κράτησε όμως το μητρικό του επώνυμο Καβάσιλας προφανώς λόγω της ισχυρής παρουσίας του θείου του.
Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και στην Κωνσταντινούπολη ρητορική, Θεολογία και φυσικές επιστήμες. Διετέλεσε σύμβουλος του Ιωάννη Κατακουζηνού και στα τελευταία χρόνια της ζωής του, μάλλον υπήρξε μοναχός και κληρικός και έμενε στο μοναστήρι των Μαγγάνων.
Ο Άγιος υπήρξε οπαδός του ανατολικού μυστικισμού και ησυχαστικού πνεύματος, όπως το διαμόρφωσε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Υπήρξε συγγραφέας πολλών θεολογικών, λειτουργικών και ερμηνευτικών έργων, καθώς επίσης, πανηγυρικών λόγων, επιστολών, επιγραμμάτων και κειμένων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου.
Κοιμήθηκε λίγο μετά το 1391 και ανακηρύχτηκε επίσημα άγιος στις 19 Ιουλίου 1983. Η μνήμη του εορτάζεται στις 20 Ιουνίου.
Παραθέτουμε απόσπασμα από το έργο του «Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας»
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
ΕΡΓΟ της θείας Λειτουργίας είναι η μεταβολή των δώρων που προσφέρουν οι πιστοί – του άρτου και του οίνου – σε σώμα και αίμα Χριστού. Και σκοπός της είναι ο αγιασμός των πιστών, οι οποίοι με τη θεία μετάληψη αποκομίζουν την άφεση των αμαρτιών τους, την κληρονομία της βασιλείας των ουρανών και κάθε πνευματικό αγαθό.
Σ’ αυτό το έργο και το σκοπό συμβάλλουν οι προσευχές, οι ψαλμωδίες, τα αγιογραφικά αναγνώσματα και όλα εκείνα που τελούνται και λέγονται στη διάρκεια της Λειτουργίας. Μέσα σε αυτά είναι σαν να βλέπουμε σε ένα πίνακα ζωγραφισμένη ολόκληρη τη ζωή του Χριστού, από την αρχή ως το τέλος της. Γιατί ο καθαγιασμός των δώρων, η ίδια δηλαδή η θυσία, διακηρύσσει το θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψή Του, καθώς τα δώρα αυτά μεταβάλλονται στο ίδιο το σώμα του Κυρίου, δηλαδή την έλευσή Του στον κόσμο, τη δημόσια εμφάνισή Του, τα θαύματα και τη διδασκαλία Του. Κι εκείνα που έπονται της θυσίας, συμβολίζουν την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, την επιστροφή των ανθρώπων στο Θεό και την κοινωνία τους μαζί Του.
Οι πιστοί που εκκλησιάζονται και συμμετέχουν σε όλα αυτά με προσηλωμένο το νου, γίνονται πιο σταθεροί στην πίστη, πιο θερμοί στην ευλάβεια και την αγάπη τους προς τον Θεό. Με τέτοιες λοιπόν διαθέσεις αξιώνονται να πλησιάσουν και τη φωτιά των μυστηρίων και να μεταλάβουν με κάθε ασφάλεια και οικειότητα.
Αυτό είναι συνοπτικά το νόημα της Θείας Λειτουργίας. Ας την εξετάσουμε τώρα όσο μπορούμε λεπτομερέστερα, αρχίζοντας με εκείνα που τελούνται στην αγία Πρόθεση [Ειδικός χώρος που βρίσκεται αριστερά από την αγία τράπεζα, όπου τοποθετούνται (προτίθενται-πρόθεση) τα δώρα που προσφέρουν (προσκομίζουν-προσκομιδή) οι πιστοί για τη θεία Ευχαριστία. Εδώ γίνεται η αναγκαία προετοιμασία τους από τον λειτουργό ιερέα].
Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΔΗ
Τα τίμια δώρα
Το ψωμί και το κρασί που προσφέρουν οι πιστοί για τη λειτουργία, και τα οποία συμβολίζουν το σώμα και το αίμα του Κυρίου, δεν τοποθετούνται από την αρχή στο Θυσιαστήριο για τη θυσία, αλλά πρώτα τοποθετούνται στην αγία Πρόθεση και αφιερώνονται στο Θεό σαν δώρα τίμια – αυτή είναι πλέον και η ονομασία τους.
Προσφέρουμε στο Θεό ψωμί και κρασί, γιατί αυτά αποτελούν τροφή αποκλειστικά ανθρώπινη, με την οποία συντηρείται και εκδηλώνεται η ζωή μας. Για αυτό και πιστεύεται πως, όταν προσφέρει κανείς τροφή, είναι σαν να προσφέρει την ίδια τη ζωή. Επειδή λοιπόν με τα μυστήρια ο Θεός μας χαρίζει την ανθρώπινη ζωή, ήταν φυσικό και το δικό μας δώρο να είναι κατά κάποιο τρόπο ζωή, για να μην είναι αταίριαστη η προσφορά μας με την ανταπόδοση του Θεού, αλλά να έχει κάτι συγγενικό. Άλλωστε ο Κύριος παρήγγειλε να Του προσφέρουμε ψωμί και κρασί, κι Αυτός πάλι μας ανταποδίδει «άρτον ουράνιον» και «ποτήριον ζωής». Θέλησε να Του προσφέρουμε εμείς εφόδια της πρόσκαιρης ζωής, κι Εκείνος να μας αντιπροσφέρει την αιώνια ζωή. Για να φανούν έτσι η χάρη Του σαν αμοιβή και το αμέτρητο έλεός Του σαν πράξη δικαιοσύνης.
 Ανάμνηση της σταυρικής θυσίας
 Ο ιερέας αφού πάρει στα χέρια του τον άρτο, από τον οποίο θα κόψει το ιερό τμήμα που θα μεταβληθεί σε σώμα Χριστού, λέει: «Εις ανάμνησιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Τα λόγια αυτά αναφέρονται σε όλη τη λειτουργία και ανταποκρίνονται στην παραγγελία που άφησε ο Χριστός όταν παρέδωσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας: «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. 22:19).
Αλλά ποιά είναι αυτή η ανάμνηση; Πώς θα θυμηθούμε τον Κύριο στη Λειτουργία και τι θα διηγηθούμε για Αυτόν; Μήπως εκείνα που Τον απέδειξαν Θεό παντοδύναμο; Ότι δηλαδή ανέστησε νεκρούς, χάρισε το φως σε τυφλούς, πρόσταξε τους ανέμους να κοπάσουν, χόρτασε χιλιάδες ανθρώπους με λίγα ψωμιά; Όχι, ο Χριστός δεν ζήτησε να θυμόμαστε αυτά, αλλά μάλλον εκείνα που φανερώνουν αδυναμία, δηλαδή τη σταύρωση, το πάθος, το θάνατο. Γιατί τα πάθη ήταν πιο αναγκαία από τα θαύματα. Τα πάθη του Χριστού μας προξενούν τη σωτηρία και την ανάσταση, ενώ τα θαύματά Του αποδεικνύουν μόνο ότι Αυτός είναι ο αληθινός Σωτήρας.
Αφού λοιπόν ο ιερέας πει, «Εις ανάμνησιν του Κυρίου…», προσθέτει εκείνα που δηλώνουν τη σταύρωση και το θάνατο. Τεμαχίζει δηλαδή με το μαχαίρι τον άρτο, λέγοντας την προφητεία: «Σαν πρόβατο οδηγήθηκε στην σφαγή. Και σαν αρνί αμώμητο, που παραμένει άφωνο μπροστά σ’ αυτόν που το κουρεύει, έτσι κι Αυτός δεν ανοίγει το στόμα Του. Καταδικάστηκε σε ταπεινωτικό θάνατο και Του αρνήθηκαν δίκαιη κρίση. Και ποιός μπορεί να μας μιλήσει για την καταγωγή του; Γιατί εξαλείφθηκε η ζωή Του από το πρόσωπο της γης» (Ησ. 53:7-8). Κι αφού εναποθέσει στο άγιο Δισκάριο το ιερό τμήμα που έκοψε (Αμνό), προσθέτει τα λόγια: «Θυσιάζεται ο Αμνός του Θεού, που παίρνει επάνω Του την αμαρτία των ανθρώπων» (πρβλ. Ιω. 1:29). Μετά χαράζει πάνω στον Αμνό το σημείο του σταυρού, δείχνοντας έτσι τον τρόπο που έγινε η θυσία: με το σταυρό. Ύστερα, με το μαχαίρι που έχει σχήμα λόγχης, κεντάει τον Αμνό στο δεξί μέρος και λέει: «Ένας από τους στρατιώτες Του τρύπησε την πλευρά με τη λόγχη». Και χύνοντας μέσα στο άγιο Ποτήριο κρασί και νερό, συμπληρώνει: «κι αμέσως βγήκε αίμα και νερό» (Ιω. 19:34).
 Μνημονεύσεις των ονομάτων
 Ο ιερέας συνεχίζει την Προσκομιδή. Αφαιρεί τώρα μικρά κομματάκια (μερίδες) από τους υπόλοιπους άρτους, και σαν δώρα ιερά τα τοποθετεί στο άγιο Δισκάριο, λέγοντας για το καθένα: «Εις δόξαν της Παναγίας του Θεού Μητρός», ή «Εις πρεσβείαν του τάδε ή του τάδε Αγίου» ή «Εις άφεσιν αμαρτιών των τάδε ζώντων ή των τάδε τεθνεώτων».
 Τι σημαίνουν αυτά; Ευχαριστία στο Θεό και ικεσία. Γιατί με τα δώρα μας είτε ανταποδίδουμε στον ευεργέτη την ευεργεσία που μας έκανε είτε καλοπιάνουμε κάποιον για να μας ευεργετήσει. Έτσι και εδώ’ η Εκκλησία, με τα δώρα που προσφέρει στο Θεό, Τον ευχαριστεί γιατί στα πρόσωπα των Αγίων της τής δόθηκαν η άφεση των αμαρτιών και η βασιλεία των ουρανών. Και Τον ικετεύει να δοθούν αυτά τα αγαθά και στα παιδιά της που ακόμα ζουν και το τέλος τους είναι αβέβαιο, καθώς επίσης και σε εκείνα που έχουν πεθάνει, αλλά με ελπίδες όχι τόσο καλές και σίγουρες. Για αυτό λοιπόν μνημονεύει ονομαστικά πρώτα τους Αγίους, έπειτα τους ζώντες και τέλος τους κεκοιμημένους. Και για τους Αγίους ευχαριστεί, ενώ για τους άλλους ικετεύει.
 Κάλυψη των τιμίων δώρων
Τα όσα ειπώθηκαν και έγιναν πάνω στον Αμνό, για να συμβολίσουν το θάνατο του Κυρίου, είναι απλές περιγραφές και σύμβολα. Ο Αμνός παρέμεινε άρτος, μόνο που τώρα έγινε δώρο αφιερωμένο στο Θεό, και συμβολίζει το σώμα του Χριστού στην πρώτη Του ηλικία. Για αυτό ο ιερέας αναπαριστά τα θαύματα που έγιναν στον νεογέννητο Κύριο στη φάτνη. Βάζει πάνω στον άρτο τον λεγόμενο Αστερίσκο και λέει: «Και να, το αστέρι ήρθε και στάθηκε πάνω από τον τόπο, όπου ήταν το Παιδί» (Ματθ. 2:9). Ύστερα σκεπάζει το Δισκάριο και το Ποτήριο με πολυτελή καλύμματα και θυμιάζει. Γιατί αρχικά ήταν συγκαλυμμένη η δύναμη του Χριστού, μέχρι τον καιρό που Αυτός άρχισε να θαυματουργεί, και ο Θεός Πατέρας έδινε τη μαρτυρία Του από τον ουρανό.
Αφού λοιπόν ολοκληρωθεί η Προσκομιδή, ο λειτουργός έρχεται στο Θυσιαστήριο, στέκεται μπροστά στην αγία Τράπεζα και αρχίζει τη Λειτουργία.

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Τα παιδιά μας κινδυνεύουν από τις μαγολογίες.

«Αν είσαι αμετάπειστος και επιμένεις να μυηθείς στη Μαγολογία, αυτό το βιβλίο θα σου προσφέρει όλη τη βοήθεια και την ενθάρρυνση που θα έπαιρνες από μένα, αν βρισκόμουν δίπλα σου με σάρκα και οστά». (Μάγος Μέρλιν, 1577). Από το «παιδικό» βιβλίο με τον τίτλο «ΜΑΓΟΛΟΓΙΑ: Το Βιβλίο με τα Μυστικά του Μέρλιν» (Εκδόσεις Πατάκη, 2006).
Στην αρχή μάθαμε για την δυνατότητα εξαίρεσης του μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών, με μία απλή υπεύθυνη δήλωση.
  Ύστερα ήρθε η είδηση ότι μεγάλο ιδιωτικό σχολείο έδωσε εντολή στους εκπαιδευτικούς να κατεβάσουν όλες τις χριστιανικές εικόνες από τις αίθουσες του δημοτικού, με το σκεπτικό ότι το σχολείο δεν είναι χώρος λατρείας, καθώς και να αντικατασταθεί το «Πάτερ Ημών» με μια πιο «απλή» και γενική προσευχή..
Και να τώρα, τα σύγχρονα «προοδευτικά μυαλά» βλέποντας μπροστά τους το τοπίο να καθαρίζει από τα ξεπερασμένα «μεσαιωνικά» θρησκευτικά απομεινάρια, χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, πασχίζουν να μπάσουν τη νεολαία και ιδιαίτερα την μαθητική, στην αγαπημένη τους «Νέα Εποχή». Μόνο που δεν μοιάζει και τόσο «νέα». Γιατί πως μπορεί να είναι «νέα» η εποχή της μαγείας και του αποκρυφισμού;
Φαίνεται όμως ότι τα ξόρκια είναι πιο «in» από τις προσευχές, οι κατάρες πιο «cool» από το «Πάτερ Ημών» και η «Μαγολογία» πιο «προοδευτική» από τα Θρησκευτικά!
Για ακούστε λοιπόν αυτό:
Σχολή μαγείας αλά Χάρι Πότερ
Έρευνα του βρετανικού πανεπιστημίου του Χερτφορντσάιρ, υπό τον καθηγητή Ψυχολογίας Ρίτσαρντ Γουάιζμαν, η οποία ανακοινώθηκε στο Φεστιβάλ Επιστήμης του πανεπιστημίου του Λίβερπουλ προ ημερών, διαπίστωσε ότι τα μαγικά τρικ μπορούν να βοηθήσουν στην απόκτηση αυτοπεποίθησης, κριτικής σκέψης και άλλων κοινωνικών δεξιοτήτων από τα παιδιά της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η διδασκαλία στα παιδιά κόλπων, όπως το να διαβάζουν το μυαλό των συμμαθητών τους ή να αποκαθιστούν ένα σκοινί που φάνηκε να κόβεται στα δύο, σύμφωνα με τη μελέτη, τονώνει την αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθησή τους, τα διασκεδάζει πραγματικά και, αντίθετα με τα ηλεκτρονικά παιγνίδια στον κομπιούτερ, τα ενθαρρύνει να αλληλεπιδρούν με τους φίλους και την οικογένειά τους.
 
Τα μαθήματα μαγείας θεωρείται ότι έχουν απτά θετικά ψυχολογικά αποτελέσματα, με αύξηση τόσο της κοινωνικοποίησης όσο και της εμπιστοσύνης που δείχνουν τα παιδιά στον εαυτό τους, ενώ ιδιαίτερα ωφελημένα βγαίνουν τα παιδιά που έχουν χαμηλή αυτο-εκτίμηση. Στο πλαίσιο αυτό, οι ερευνητές δεν δίστασαν να εισηγηθούν την ένταξη των μαθημάτων μαγείας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων!
-----------------------------------------------------
Πολλοί γονείς και δάσκαλοι που φαίνεται να τελούν εν αγνοία δηλώνουν πανευτυχείς που τα παιδιά τους, που δεν αγαπούσαν καθόλου το διάβασμα, τώρα διαβάζουν μετά μανίας τα βιβλία του Χάρι Πότερ.
Όταν προβλήθηκε στην πατρίδα μας, η ταινία "Ο Χάρι Πότερ και Η Φιλοσοφική Λίθος" ολόκληρες τάξεις Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, ακόμα και ολόκληρα σχολεία στην Αθήνα συνοδευόμενα από τους δασκάλους και τους καθηγητές τους επισκέφθηκαν τους κινηματογράφους για να ωφεληθούν από την ομαδική παρακολούθηση της ταινίας!
Χαρακτηριστική περίπτωση της «Ποτερομανίας» στα σχολεία, ήταν το έγγραφο που είχε αποστείλει η Περιφερειακή Δ/ση Πρωτ. καί Δευτερ. Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας σε όλα τα σχολεία (Δημοτικά και Γυμνάσια) των Νομών Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Πιερίας, και Πέλλας, στο οποίο αναφέρει ότι: «Η τοπική ομάδα επιλογής θεαμάτων για μαθητές... αφού παρακολούθησε τήν ταινία “Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ” ενέκρινε την παρακολούθηση της παραπάνω ταινίας από τους μαθητές των σχολείων της Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης (Δημοτικά καί Γυμνάσια)». Επίσης ενέκρινε την παρακολούθηση και της ταινίας “Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΚΑΜΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ” από τους μαθητές των σχολείων Β/άθμιας Εκπαίδευσης (Γυμνάσια, Ενιαία Λύκεια καί ΤΕΕ). Και παρακαλεί (sic) τους Δ/ντες Εκπαίδευσης «να μεριμνήσουν για την ενημέρωση όλων των σχολικών μονάδων αρμοδιότητά τους»!!!

(Δίπλα: Απίστευτη φωτογραφία! Μικρά παιδάκια σε Αποκρυφιστική / Σατανιστική τελετή με "ξόρκια", μαγικές λέξεις στον τοίχο, πεντάλφα, κεριά κλπ. Μπροστά τους το βιβλίο με το πρότυπό τους, Χάρρυ Πόττερ...)

Η «Ποτερομανία» ήρθε σαν καταιγίδα επάνω στα παιδιά όλου του κόσμου και τα εισήγαγε στον σκοτεινό κόσμο του αποκρυφισμού και της μαγείας. Μέσα από τα βιβλία της σειράς, οι ήρωες μαθαίνουν και εκτελούν ξόρκια, φτιάχνουν φίλτρα, κάνουν επικλήσεις, μαθαίνουν και χρησιμοποιούν φράσεις με μαγικό αποτέλεσμα για καλό ή κακό σκοπό, ανυψώνουν αντικείμενα, επικοινωνούν με νεκρούς, διδάσκονται αστρολογία, μαντεία, κατάρες με τις όποιες μπορούν να εξουσιάσουν, να βασανίσουν και να φονεύσουν
Με ύπουλο τρόπο οι μικροί αναγνώστες διδάσκονται ότι υπάρχει "καλή" μαγεία και ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει μεταξύ "καλής" μαγείας και κακής μαγείας.
Έτσι, από τους ήρωες της Ιστορίας και της Πίστεως περάσαμε στον... Μέρλιν τον Μάγο!
Ενώ, όπως ήταν φυσικό (ή μήπως επιθυμητό;;;) η «Ποτερολογία» έφερε την «Μαγολογία»...
Διαβάζουμε λοιπόν, στο «παιδικό» βιβλίο«ΜΑΓΟΛΟΓΙΑ»:
«Για να κάνεις τα μαγικά σου, πρέπει πρώτα να καλέσεις για βοήθεια το κατάλληλο ξωτικό, πνεύμα ή τζίνι. Τα μαγικά λόγια, όπως και η χρήση μανδύα με συγκεκριμένα χρώμα, θυμιάματος με συγκεκριμένο άρωμα ή ραβδιού με συγκεκριμένο ξύλο, είναι στην ουσία το μέσο για να έρθεις σε επικοινωνία με το ξωτικό και να του ζητήσεις να εκτελέσει την εντολή σου». Παρακάτω διαβάζουμε: «Ο επιμελής μαθητής μπορεί να βρει διάφορους να χρησιμοποιήσει τις μαγικές του δυνάμεις για να εκδικηθεί ανθρώπους που νιώθει, ότι τον έχουν βλάψει ή παρεξηγήσει».
Η έκδοση αυτή είναι πολυτελέστατη, ιδιαίτερα ελκυστική στο μάτι, με χρώματα, σχέδια και γραφικά τρικ άκρως δελεαστικά και απευθύνεται στα παιδιά. Ουσιαστικά αποτελεί εγχειρίδιο εισαγωγής στην μαγεία και τον σατανισμό. Εκπαιδεύει τον αναγνώστη σε κάθε είδους «μαγικά» τερτίπια όπως: αστρολογία, μαντεία, μαγικά σύμβολα, φίλτρα, επικλήσεις, ξόρκια, φυλαχτά κ. ά. Τα παρουσιάζει δε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Εξάπτει την φαντασία του παιδιού στο έπακρο και το εθίζει σε ένα κόσμο ονειρικό, αποκρυφιστικό και αρκούντως επικίνδυνο.
Στο βιβλίο γίνονται αναφορές σε γραπτά κείμενα τού Ιδρυτή της «εκκλησίας τού Σατανά», Anton Szandor LeVey (φωτο) και της «Σατανικής Βίβλου» του, με πολύ έντεχνο και καλυμμένο τρόπο.
Ο συγκεκριμένος τόμος βέβαια, αποτελεί μέρος μιας «τριλογίας» παρόμοιων βιβλίων. Τα άλλα δύο είναι: η «ΔΡΑΚΟΛΟΓΙΑ» και «ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΒΔΙ». Πρόκειται για μεταφράσεις αντιστοίχων βιβλίων του αγγλικού οίκου «The Templar Company» . Το πρώτο μόνο βιβλίο, (στα αγγλικά: «Wizardology»), κατά δηλώσεις των εκδοτών, έχει μεταφραστεί σε 52 γλώσσες και έχει πουλήσει 5,7 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ σύμφωνα με την ξένη ιστοσελίδα το εν λόγω βιβλίο έχει ήδη αρκετές τιμητικές διακρίσεις στην Αγγλία.
Έτσι μέσα από το «παιδικό» παιχνίδι και «παιδικό» βιβλίο τα μηνύματα που εκπέμπονται, δεν πλέον είναι καλυμμένα, αλλά ωμά και χτυπάνε ακριβώς τον στόχο τους: την παιδική ψυχή

Να΄την λοιπόν «η πονηριά της σύγχρονης προπαγάνδας του σατανισμού», όπως αναφέρει στο «Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό» του ο Αρχιμανδρίτης Χριστόφορος Τσιάκκας, «η οποία δεν δηλώνει απευθείας πίστη στον σατανά, αλλά στις απόκρυφες «εσωτερικές δυνάμεις» του ανθρώπου… Εμφανίζεται μάλιστα, ο σατανισμός ως «λευκή μαγεία», κατά την οποία ο στόχος φαίνεται καλός…με την χρήση δήθεν, αγαθών δυνάμεων επιχειρεί μία - εκ δεξιών -εισβολή στην ψυχή του ανθρώπου...
Και όπως έλεγε ένας σοφός χριστιανός : «ακούω να λένε για μαύρη και λευκή μαγεία… Είτε μαύρο σκυλί σε δαγκώσει, αδελφέ μου, είτε άσπρο το ίδιο είναι!»…