Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Η Θεία Λειτουργία είναι το παράθυρο στον Πνευματικό Ουρανό.

 Εάν θέλης να δης και να αγναντέψης κάποιον υπέροχον τόπον πίσω από ένα βουνό, τι θα κάνης; θα ανέβης σε κάποια κορυφή και από εκεί θα αφήσης την ματιά σου να απλωθή εις όλο εκείνο το ωραίο μέρος που επιθυμούσες. 

Αυτό θα κάνωμε και εμείς. Ήλθαμε εις τον ναόν, εις την εκκλησίαν του Θεού, εις τον τόπον ακριβώς από τον οποίον μπορούμε πολύ καλά να αγναντέψωμε τον ουρανόν, τον χώρον ο οποίος φωτίζεται και ωραΐζεται και κατακοσμείται από το ανέσπερον φως της τριλαμπούς θεότητος.

Η εκκλησία, αγαπητοί μου, μέσα εις την οποίαν είμεθα τώρα, η κάθε εκκλησία, είναι ένα εκμαγείον, μία προτύπωσις, ένας τύπος, μία εικόνα, ένα κομμάτι του ουρανού. Όταν είμεθα εις την εκκλησίαν, νοιώθομε πραγματικά πως είμεθα εις τον ουρανόν. Γιατί υπάρχει ο τόσο μεγάλος τρούλλος επάνω; Για να υψώνη την καρδιά μας ακριβώς προς τον ουρανόν. Γιατί υπάρχει αυτή η ωραία πύλη που ανοίγει, όταν γίνεται λειτουργία; Για να μας δείχνη πώς ανοίγουν τα ουράνια. Γιατί είναι γεμάτη από σταυρούς; Γιατί εκεί επάνω εικονίζει τον Χριστόν που λειτουργεί; Για να δείχνη ότι, όταν ευρισκώμεθα εδώ, μεταφερόμεθα εις τον ουρανόν. Ζούμε μυστικά αλλά και πραγματικά στιγμές ουράνιες.

Τα χαρίσματα της γυναίκας.

 Ένα μικρό αγόρι ρώτησε τη μαμά του: “Γιατί κλαις μαμά;”

-”Γιατί είμαι γυναίκα” του είπε.

-”Δεν καταλαβαίνω” είπε το μικρό.

Η μαμά του απλά το αγκάλιασε και είπε “και ούτε ποτέ θα καταλάβεις….”

Αργότερα το μικρό αγόρι ρώτησε τον μπαμπά του: “Γιατί η μαμά κλαίει χωρίς λόγο;”

-”Όλες οι γυναίκες κλαίνε χωρίς λόγο!” ήταν το μόνο που μπορούσε να πει ο μπαμπάς του.

Το αγοράκι μεγάλωσε και έγινε άντρας, έχοντας ακόμα την απορία για ποιό λόγο κλαίνε οι γυναίκες.

Κάποια στιγμή είχε μια συζήτηση με τον Θεό.

Τότε Τον ρώτησε:

“Θεέ μου, γιατί οι γυναίκες κλαίνε τόσο εύκολα;”

Και τότε ο Θεός του είπε:

Αφιέρωμα στους Κολλυβάδες στην Ιερά Μονή Χρυσοπηγής.

Την προσεχή Κυριακή 3 Φεβρουαρίου, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, στις 10.15π.μ. στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής, θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον φιλόλογο κ. Κωστή Κούκη με αφιέρωμα στους Κολλυβάδες.

 

Πηγή: Εκδόσεις Χρυσοπηγή

Ένα απλό "ευχαριστώ".

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.
Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».
     Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε:

Υπό το πρίσμα του θανάτου.

 

Του Αντωνίου Μπλουμ, Μητροπολίτη Σουρόζ

 

«Μόνο ο θάνατος μπορεί να μετατρέψει όσα φαίνονται μικρά και ασήμαντα σε σημεία μεγάλα και σημαντικά«

Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο που τη βασάνισε για μια περίοδο περισσότερο από τρία χρόνια. Εγχειρίστηκε, αλλά ανεπιτυχώς. Ο γιατρός μου μίλησε γι’ αυτό και κατόπιν πρόσθεσε: «Φυσικά, δεν θα πεις τίποτε στη μητέρα σου».

Toυ είπα: «Θα το πω». Και το είπα.

Θυμάμαι πως την πλησίασα και της είπα ότι είχε τηλεφωνήσει ο γιατρός και μου είχε πει ότι η εγχείρηση δεν είχε πετύχει. Σιωπήσαμε για ένα λεπτό και κατόπιν η μητέρα μου είπε:«Και έτσι θα πεθάνω».

Της είπα: «Ναί».

Κατόπιν έμεινα κοντά της, εντελώς σιωπηλός, επικοινωνώντας μαζί της δίχως λέξεις. Δεν νομίζω ότι κάναμε τίποτε σκέψεις. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάτι που είχε εισβάλει στη ζωή μας και την είχε αλλάξει τελείως. Αυτό δεν ήταν κάποια σκιά, ένα κακό, κάποιος τρόμος. Ήταν το έσχατο. Και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αυτό το έσχατο χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε πως θα εκτυλισσόταν. Μείναμε μαζί όσο αισθανθήκαμε ότι έπρεπε να μείνουμε. Και μετά η ζωή συνεχίστηκε.

Οι Τρείς Ιεράρχες και η αγωγή των νέων.

Γράφει ο Μοναχός

Μωυσής Αγιορείτης

Κατά τον σοφώτατο Μ. Βασίλειο η πρώτη επταετία της ζωής του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κατοπινή του πορεία από την αγωγή που λαμβάνει.

Κατά τον θείο Χρυσόστομο η αγωγή των τέκνων δεν θα πρέπει να εξαντλείται στη εκμάθηση γραμμάτων και τεχνών αλλά στο στολισμό της φιλάρετης ψυχής με τη θεοσέβεια. Αυτό επιμένει θα κατορθωθεί όσο η ψυχή είναι εύπλαστη και μπορεί να διαμορφωθεί και εμπνευστεί κατάλληλα.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνει ο ίδιος πατέρας στη γλώσσα, διότι το παιδί από μικρό πρέπει να μάθει να λέει λόγια αληθινά, σεμνά, αγνά και ωραία, και κατά τον Απόστολο Παύλο που τον υπεραγαπούσε και όχι υβριστικά, χλευαστικά, βλάσφημα και αισχρά.

Προσοχή δίνει και στην ακοή ο ιερός Χρυσόστομος. Επιμένει στην πρόθυμη και προσεκτική ακρόαση θείων λόγων και μάλιστα στο ναό με τη συμμετοχή τους στη θεία λατρεία.

Αντιγραφή τέλος σε αυτό το σχολείο.

Αποφασισμένοι για  να καταπολεμήσουν τα κρούσματα αντιγραφής μεταξύ των μαθητών στα διαγωνίσματα είναι οι διευθυντές ενός σχολείου στην πόλη Γουχάν στην επαρχία Χουμπέι στην κεντρική Κίνα.

Οι καθηγητές του γυμνασίου Σίνχουανκ, ανακάλυπταν ολοένα και περισσότερους μαθητές με «σκονάκια», κάτι που τους ανάγκασε να πάρουν δραστικά μέτρα για να σταματήσουν μια και καλή το φαινόμενο.

Έτσι, προκειμένου να ελέγξουν καλύτερα τους μαθητές, τους έβγαλαν από τις αίθουσες και τους έβαλαν να γράψουν το διαγώνισμα τους στο ύπαιθρο και συγκεκριμένα σε υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου ο ένας μαθητής θα είναι μακριά από τον άλλον, ώστε να μην μπορούν να μιλούν μεταξύ τους.

Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ ἐν Πάρῳ.

 Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος γεννήθηκε στὰ Ἰωάννινα τὸ ἔτος 1800 καὶ ὀνομαζόταν Ἀθανάσιος. Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς καὶ σὲ ἡλικία ἐννέα ἐτῶν μετέβη στὶς Κυδωνὶες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου σπούδασε στὴν ὀνομαστικὴ σχολὴ τῆς πόλεως ἔχοντας ὡς σχολάρχη τὸν περίφημο διδάσκαλο ἱερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη. Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη τῆς φοιτήσεώς του συνδέθηκε μὲ τὸν πνευματικὸ Γέροντα Δανιὴλ ἀπὸ τὴ Ζαγορὰ τοῦ Πηλίου, ἕναν ἀπὸ τοὺς ὀνομαστοὺς πνευματικοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ἔγινε ὑποτακτικός του.

Τὸ ἔτος 1815 ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε γιὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ τὸν Γέροντα Δανιὴλ καὶ ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός. Ἀργότερα χειροτονήθηκε Διάκονος παρὰ τὶς ἀντιδράσεις του, καθὼς δὲν θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ τοῦ ἄξιο καὶ μετὰ ἀπὸ ἑξαετῆ παραμονὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἦλθε καὶ πάλι μὲ τὸν Γέροντά του, στὴ μονὴ Πεντέλης στὴν Ἀθήνα. Ὅμως καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν, γιατί ἄρχισε ἡ ἐπανάσταση κατὰ τῶν Τούρκων. Στὴ συνέχεια μετέβησαν στὶς Κυκλάδες, ὅπου ὁ Ὅσιος χειροτονήθηκε τὸ 1817 Πρεσβύτερος.

30 Ιανουαρίου 1823. Όλα άρχιζαν να αλλάζουν στο νησί της Τήνου.

Από τις 2 το μεσημέρι της 30ης Ιανουαρίου 1823 όλα άρχισαν να αλλάζουν στο νησί της Τήνου. Εκείνη την ώρα ήταν που η αξίνα ενός εργάτη από το χωριό Φαλατάδος χτύπησε πάνω σε ένα ξύλο, και σηκώνοντάς το ο εργάτης είδε τον Άγγελο με τον κρίνο.


Ήταν το ένα από τα δυο κομμάτια της εικόνας του Ευαγγελισμού. Δεν πέρασε λίγη ώρα και βρέθηκε μέσα στα χώματα και το δεύτερο μισό της εικόνας, με την Παναγία να κάθεται σε ένα θρόνο.

Το νέο ξεχύθηκε σαν αστραπή σε ολόκληρη την Τήνο, από χωριό σε χωριό. Το ίδιο βράδυ μαζεύτηκε πολύς κόσμος από όλο το νησί, στο σημείο που βρέθηκε η εικόνα και είχε θεμελιωθεί ήδη ο Ναός που υπάρχει σήμερα.

Είχαν προηγηθεί μια σειρά από γεγονότα, όπως τα έχουν αφηγηθεί οι άνθρωποι που τα έζησαν.

Δυο άνθρωποι, όπως ομολογούν οι ίδιοι, είδαν οράματα με την Παναγία να τους λέει ότι πρέπει να βρουν την εικόνα της που βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο μέρος.

Χαρείτε!!! Είναι διαταγή. (καταπληκτικό βίντεο)

Ένα πανέμορφο τούρκικο βιντεάκι του Σινάν Τσετίν (http://www.sinancetin.com) με τίτλο: «ΧΑΡΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ». Τα γεγονότα υποτίθεται συμβαίνουν σε ένα χωριό της Ανατολίας στις 2 Νοεμβρίου του 1934. Όπως λέει ο ίδιος: «Εκείνα τα χρόνια η Κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας απαγόρευε να ακούγεται στο ραδιόφωνο η τουρκική μουσική. Σκοπός της ήταν η διάδοση της ευρωπαϊκής μουσικής. Η νεοσύστατη Δημοκρατία επεδίωκε να εδραιωθεί η δυτική κουλτούρα εις βάρος της τοπικής παραδοσιακής κουλτούρας».

Γιατί οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται; ( Why Fight Between Us?) Βίντεο..

Γιατί οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται; Μέχρι πότε θα υπάρχει αυτό το κακό;

Ερωτήματα που υφίστανται διότι δυστυχώς υπάρχει σ'όλο τον κόσμο, παραλογισμός και εγωισμός.

Άνθρωπος να σκοτώνει άνθρωπο, γιατί; Για λίγη γη, για μία ιδέα, για ένα «πιστεύω».

Τρέλα (!) κυριαρχεί στο μυαλό των ανθρώπων που κοιτούν μόνο το συμφέρον και όχι τον άνθρωπο.

Ενορία. Όλοι μαζί.

Ρωτά ο δάσκαλος, στο μάθημα των θρησκευτικών τα παιδιά μέσα στην τάξη τί είναι ενορία… καμμία απόκριση, δεν ήξερε κανένα. Μέσα στο βιβλίο η λέξη ενορία αναφέρεται αόριστα σαν ένα σύνολο ανθρώπων που εκκλησιάζονται στον ίδιο ναό (ενορία: Το σύνολο των πιστών (κατοίκων) της περιοχής που παίρνει συχνά το όνομά της από το ναό που βρίσκεται σ´ αυτήν).

Εκεί μια μαθήτρια σηκώνει επίμονα το χέρι,

- Να πώ τί είναι ενορία;

- Να πείς λέγει ο δάσκαλος.

- Ενορία είναι να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην ίδια εκκλησία, να σβήνουμε τα κεράκια μαζί με τη Μαρία και να σκουπίζουμε τις εικόνες, να κοινωνούμε τον Χριστό όλα μαζί τα παιδιά και οι γονείς που είμαστε όλοι μαζί απο παλιά, να πηγαίνουμε μετά όλοι μαζί να τρώμε πρωϊνό και να παίζουμε, να πηγαίνουμε κατηχητικό όλοι μαζί, να κάνουμε γιορτές και να μαγειρεύουμε και μετά να τα τρώμε όλοι μαζί, όλα αυτά μαζί με τον παππούλη που όλοι τον αγαπάμε και τον ακούμε.

Σιγή μέσα στην τάξη… ένα παιδάκι σηκώνει το χέρι και λέει:

Αρχιεπίσκοπος: "Η Δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στην Εκκλησία".

Φωτορεπορτάζ:Γιώργος Φερδής

 

Θεία Λειτουργία τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών στην Πολυτεχνειούπολη, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου του Δήμου Ζωγράφου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Τον Μακαριώτατο υποδέχτηκε ο πρύτανης κ. Σίμος Σιμόπουλος μαζί με δύο Αντιπρυτάνεις και την Σύγκλητο του Ε.Μ.Π.

Στην Λειτουργία έψαλε χορός από νέους φοιτητές του Πολυτεχνείου, ενώ δεκάδες νέοι παρακολούθησαν την Θεία Λειτουργία που είχε ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιηθεί μια αίθουσα στον υπόγειο χώρο όπου εκεί μεταδόθηκε τηλεοπτικά η Θεία Λειτουργία.

Στο κήρυγμά του ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα των Τριών Ιεραρχών, αναδεικνύοντας και την κοινή τους διδασκαλία με βάση την ελεημοσύνη και την αγάπη προς τον πλησίον.

περί καρδιάς....

Εχθές βρέθηκα στο Ωνάσειο, όπου και πέρασα αρκετές ώρες αναμονής … Βέβαια, όπως θα γνωρίζετε όσοι πηγαίνετε σε νοσοκομεία, συνήθως δε μένεις και πολύ μόνος σου…

Εκεί που καθόμουν λοιπόν στον καναπέ, έρχεται και κάθεται δίπλα μου μία κυρία. Σιγά σιγά πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι ήταν στο νοσοκομείο για το παιδί της. Τριών ετών ο μικρός της, γεννήθηκε με στένωση βαλβίδας και είχε μπει για κάποιον καυτηριασμό και να δουν μήπως χρειαστεί επέμβαση. Μιλούσαμε για λίγο και είχα εντυπωσιαστεί με τη στάση της. Ήρεμη, νηφάλια, ήσυχη. Μου έλεγε πόσο ο μικρός της αντιδρούσε και τους έλεγε να φύγουν, να πάνε σπίτι τους…

«Η Παναγία να τους φυλάει όλους», μου κάνει κάποια στιγμή.

Λίγο αργότερα, γυρνάει, με κοιτάει και μου λέει:

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου με την ευκαιρία της Εορτής των Τριών Ιεραρχών.

 

Αγαπητοί μου εκπαιδευτικοί, Αγαπητά μου παιδιά,
Ζούμε σε έναν κόσμο από τον οποίο συχνά απουσιάζει η αγάπη: «Αγάπη, ποὖναι η Εκκλησιά σου/ βαρέθηκα πια στα μετόχια», αναφωνεί σ’ ένα ποίημά του ο Γιώργος Σεφέρης, εκφράζοντας την αγωνία του ανθρώπου για την πραγματική Αγάπη και όχι για τις απομιμήσεις της. Η Αγάπη δεν είναι πολυτέλεια αλλά θεμελιώδης ανάγκη. Χωρίς ένα σπόρο έστω από αυτή την Αγάπη, αυτή την καθαρά ευαγγελική Αγάπη που δεν υπάρχει στην αρχαία ηθική, από αυτή την Αγάπη για όλα και για όλους, για τους συγγενείς μας και για τους ξένους, για αυτούς που μας έχουν ελεήσει και για αυτούς που μας έχουν αδικήσει, ακόμη και για τους εχθρούς, η κοινωνία γίνεται ασφυκτική και η εκπαίδευση ανούσια και επιφανειακή.

Η Αγάπη στηρίζει, συχνά με αθόρυβο και αδιόρατο τρόπο, την εκπαίδευση και την κοινωνία ως αόρατο μεν αλλά συνάμα ακλόνητο θεμέλιό της. Και ένα σχολείο που δεν θα διδάσκει την Αγάπη σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, σε όλους αδιακρίτως τους μαθητές του ανεξαρτήτως πατρώας πίστεως, δεν θα είναι ένα σχολείο «εκσυγχρονιστικό και προοδευτικό», όπως πολύ νομίζουν, αλλά ένα σχολείο ανάπηρο και προβληματικό. Θα είναι ένα σχολείο που δεν θα μπορεί να αρθεί στο ύψος της αποστολής του.

Η Τήνος εορτάζει τα 190 χρόνια από την εύρεση της Μεγαλόχαρης (ΦΩΤΟ)



Υπό τον ήχο των κωδωνοκρουσιών του ουρανογείτονος Κωδωνοστασίου της Παναγίας, τους παιάνες της Φιλαρμονικής του Ιερού Ιδρύματος, με την ευωδία του θυμιάματος και τους ψαλμούς της πανηγύρεως που απέδωσαν οι ιεροψάλτες υπό τον Πρωτοψάλτη κ. Στυλ. Κοντακιώτη και καρδιές ανθρώπων, νέων, μαθητών και μεγαλυτέρων Τηνίων και προσκυνητών, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σύρου-Τήνου κ. Δωροθέου Β’ συμπαραστατουμένου υπό του ιερού Κλήρου, παρουσία του κ. Αντιπροέδρου και των μελών της Διοικούσης το ΠΙΙΕΤ Επιτροπής, του κ. Δημάρχου, Δημοτικών Συμβούλων, του Περιφερειακού Συμβούλου, της Πολιτευτού των Κυκλάδων και πλήθους προσκυνητών, το ιερό νησί της Τήνου, στην ιερή κατακόμβη της Ευρέσεως «ένθ’ εκ λαγόνων γαίας σεπτή εικών ανέθωρε» εόρτασε την 190η επέτειο από την εύρεση της Εικόνος της Μεγαλόχαρης.

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών. Υπάρχει λόγος;

 

Αρχιμανδρίτης Συμεών Βενετσιάνος

Τιμούμε τον μήνα αυτό τη μνήμη των Τριών Οικουμενικών Διδασκάλων και Ιεραρχών, των προστατών και εφόρων της παιδείας τού γένους μας. Πανηγυρική Θεία
Λειτουργία την ημέρα εκείνη με τη συμμετοχή(;) των μαθητών, εκδηλώσεις τιμής για τους εκπαιδευτικούς, για εκείνους που αγωνίζονται φιλότιμα στο σχολείο να διδάξουν στη νέα γενιά αρετή και μόρφωση, το κάλλος της ψυχής και την ομορφιά της γνώσης.

Τιμούμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, των προστατών της παιδείας του γένους μας. Όμως, έχει νόημα σήμερα αυτός ο εορτασμός, σε καιρούς που επικρατεί ένας τεράστιος προβληματισμός γύρω από τα θέματα της παιδείας μας; Έχει νόημα αυτός ο εορτασμός στη νεοελληνική κοινωνία μας, με νωπά στη μνήμη μας τα τελευταία δραματικά γεγονότα, που ζήσαμε έντονα, που είδαμε στις οθόνες των τηλεοράσεών μας, που μας απογοήτευσαν και μας προβλημάτισαν σε μέγιστο βαθμό; Ή μήπως στον γενικότερο αποπροσανατολισμό μας, φαντάζει η εορτή απλώς ως μία φολκλορική φιέστα, χωρίς νόημα και ουσιαστικό περιεχόμενο, που μας έρχεται μάλιστα από το πολύ μακρινό μακρινό παρελθόν, καθώς οι Τρεις μεγάλοι της Εκκλησίας μας Πατέρες έζησαν πριν από 17 αιώνες τουλάχιστον; Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μετανεωτερικότητας, στην κοινωνία των νέων ταχυτήτων του Διαδικτύου και της σύγχρονης τεχνολογίας, σ’ έναν καινούριο κόσμο που ανατέλλει χάρις στα επιτεύγματα της βιοτεχνολογίας, μπορεί να έχει νόημα η εορτή των Τριών Ιεραρχών;

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ επι τη εορτή των Τριών Ιεραρχών.

Ἀγαπητά μου παιδιά,
Προσήλθατε σήμερα στὸν ἱερό Ναό γιὰ νὰ λειτουργηθεῖτε, νὰπροσευχηθεῖτε καὶ νὰ τιμήσουμε τοὺς προστάτες τῆς παιδείας τοῦ Γένους μας, τοὺς Οἰκουμενικοὺς Διδασκάλους καὶ Ἁγίους Ἱεράρχες, τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Ἡἑορτή τους κάθε χρονιὰ μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ σκύψουμε στὴνσκέψη, στὸν λόγο καὶ στὴν διδασκαλία τους, γιὰ νὰ ψηλαφίσουμε καὶ ἐμεῖςἀπαντήσεις καὶ διεξόδους στὰ δύσκολα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας.

Σὲ ὅλο τὸν κόσμο, μὰ ἰδιαίτερα στὸν τόπο μας, τὰ τελευταῖα χρόνια κυριαρχοῦν οἱ συζητήσεις γύρω ἀπὸ τὸ ζήτημα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Τὰμέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης βομβαρδίζουν τὰ σπίτια μας μὲ ἀναλύσεις,προτάσεις, πολιτικές, ὑποψίες, ἀποκαλύψεις, μομφές, κατηγορίες, ποὺπροσπαθοῦν ἀμήχανα καὶ σπασμωδικὰ νὰ ἀπαντήσουν στὸ ἐρώτημα πῶς φτάσαμε ὡς ἐδῶ.

Ἄν γιὰ λίγο κλείναμε τὰ μάτια καὶ τὰ αὐτιά μας, σὲ τούτη τὴν «ἐνημέρωση»· ἄν στρέφαμε τὸν νοῦ καὶ τὴνπροσοχή μας στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε, θὰ μπορούσαμε νὰ προσεγγίσουμε τὰ ζητήματα ποὺμᾶς ἀπασχολοῦν μὲ περισσότερη εἰλικρίνια, σοφία καὶ ἐλπίδα.

Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου στον Πειραιά.

Πραγματοποιήθηκε υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Πειραιώς και Φαλήρου κ.κ. Σεραφείμ την Κυριακή 27/01 στον Άγιο Νικόλαο Πειραιώς η αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. 

Ο Σεβασμιώτατος τελεί κατά την διάρκεια του έτους όλες τις σωζόμενες αρχαιοπρεπείς Θείες Λειτουργίες στους ναούς του Πειραιά προς καταρτισμό και ωφέλεια των πιστών μελών της τοπικής Εκκλησίας.

Ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Μάρτυρες.

 Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἄθλησαν ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Κλαυδίου Β’ (268 – 269 μ.Χ.) καὶ ἡγεμονίας Βικαρίου τοῦ Οὐλπίου Ρωμύλου.

Ὁ Ἅγιος Κενσουρίνος κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ μαγίστρου καὶ τοῦ πρώτου τῆς συγκλήτου. Μετὰ ἀπὸ διαβολές, συνελήφθη καὶ κλείσθηκε στὴ φυλακή. Παρὰ τὰ βασανιστήρια ἐκεῖνος ὁμολογοῦσε μὲ ἐπιμονὴ τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Ἀπὸ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Ἅγιος Κενσουρίνος στὴ φυλακή, εἴκοσι στρατιῶτες πίστεψαν στὸν Χριστὸ καὶ ἀποκεφαλίσθηκαν μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο.

Ἡ Ἁγία Χρυσὴ ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ στὸ τέλος τὴν ἔριξαν στὴ θάλασσα. Τὸν ὑπηρέτη τῆς Μάρτυρος Χρυσῆς, Ἅγιο Σαβαΐνο, τὸν κτύπησαν μὲ βαριὲς σφαῖρες στὸν αὐχένα, τὸν κρέμασαν σὲ ξύλο καὶ τοῦ κατέκαψαν τὰ σπλάγχνα. Ἔτσι παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Κύριο.

Παιδεία και βία.

 

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου («Δημοκρατία», 26/1/2013)

Η εορτή των τριών Ιεραρχών, εκτός από κορυφαία Εκκλησιαστική είναι και η κατ' εξοχήν σχολική εορτή. Και ίσως γι΄ αυτό, τα μηνύματά της σπάνια ξεπερνούν τα όρια του σχολείου. Αλλά και μέσα σ΄ αυτό, σπάνια βρίσκουν την απήχηση που τους αξίζει.
Κι όμως! Τα μηνύματα αυτά, αποδεικνύεται πως έχουν να πουν πολλά στην εποχή μας. Και ένα από τα κεντρικότερα, που η μνήμη τους μεταφέρει επί αιώνες στην ανθρώπινη κοινωνία κάθε εποχής, είναι η αξία της Παιδείας.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, που, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, στήριξαν πολλά στην Παιδεία, ελπίζοντας να εφοδιάσει τις νεώτερες γενιές όχι μόνο με εργαλεία δημιουργίας και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και με μέσα ποιοτικότερης κοινωνικής συμβίωσης. Πολλοί ήλπισαν πως η εύκολη και ισότιμη πρόσβαση στη γνώση θα οδηγούσε σε εξομάλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και σε ειρηνικούς τρόπους επίλυσης διαφορών.

Δυστυχώς, και παρά το γεγονός πως η Παιδεία αποτελεί σήμερα μια από τις βασικές προτεραιότητες της παγκόσμιας κοινότητας, η ανθρωπότητα ταλαιπωρείται από οξύτατες κοινωνικές αντιθέσεις και αγεφύρωτα χάσματα. Και μεγαλύτερη απόδειξη γι΄ αυτό δεν υπάρχει από την κατακόρυφη έξαρση της βίας.

Η χαρά μου είσαι εσύ.

Καθαρίζουμε τα σπίτια μας με μανία, αλλά όχι την ψυχή μας.

Θυμάμαι ένα απόσπασμα απο κείμενο που έλεγε για τον π.Παίσιο ότι τα άφηνε όλα όταν ερχόταν κάποιος να τον επισκεφτεί και έτσι ποτέ δεν κατόρθωνε να ολοκληρώσει καμμιά δουλειά του νοικοκυριού!

Χτυπά το τηλέφωνό μου, είναι μια μάνα ενός συμμαθητή, χαίρεται τόσο που καλέσαμε το παιδάκι της στο σπίτι μας, θα έχει να πάει μια επίσκεψη, ποτέ δεν τον καλούν, δεν έχει πάει σε κανένα σπίτι!

Τα παιδιά χαίρονται, αναζητούν απεγνωσμένα τον συνάνθρωπο, τρέμει απο χαρά η καρδούλα τους μόλις έρχονται φίλοι στο σπίτι.

Γνωρίζουν καλά ότι η χαρά βρίσκεται στο πρόσωπο του άλλου και όχι στη μοναξιά!

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα παιδιά και μας παρακινούν να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια, να βγούμε πιο πέρα, να συναντήσουμε τον άλλον, με τα παιδιά η υπέρβαση είναι καθημερινότητα!

Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Αλίμονο στο διχασμό» - Με ιεροπρέπεια τα ονομαστήρια του Μητροπολίτου Δημητριάδος.

Με την δέουσα ιεροπρέπεια η Εκκλησία της Δημητριάδος εόρτασε σήμερα την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, ημέρα κατά την οποία άγει τα ονομαστήριά του ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος. Ο εορτασμός περιορίστηκε στο ουσιαστικό του περιεχόμενο, που είναι η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον περικαλλή Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου, προεξάρχοντος του εορτάζοντος Ποιμενάρχου, τον οποίο πλαισίωσαν ο Ιερός Κλήρος και ευσεβής λαός της Τοπικής Εκκλησίας. Στο Ιερό Βήμα συμπροσευχόμενοι παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες πρ. Πειραιώς κ. Καλλίνικος, Λαρίσης κ. Ιγνάτιος, Σάμου & Ικαρίας κ. Ευσέβιος, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, Ζιχνών & Νευροκοπίου κ. Ιερόθεος και ο Θεοφ. Επίσκοπος Σαφίτας κ. Δημήτριος (εκ του Πατριαρχείου Αντιοχείας)

Η νοσταλγία για κάτι διαφορετικό.

 

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π.Αλεξανδρου Σμέμαν

Η Όρθόδοξη Εκκλησία για να μας προετοιμάσει για τηΜεγάλη Τεσσαρακοστή, αρχίζει να μαςαναγγέλλει τον ερχομό της έναν ολόκληρο μήνα πρίν αυτή αρχίσει. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει ό άνθρωπος πώς πέρα από την αφοσίωση του στίς αναρίθμητες ασχολίες της ζωής, θα πρέπει να αφιερώσει επίσης φροντίδα για την ψυχή, για τον εσωτερικό του κόσμο.
Αν είμασταν λίγο πιο σοβαροί, θα βλέπαμε πόσο σημαντική,
ουσιαστική καί θεμελιώδης είναι ή φροντίδα της ψυχής. Θα κατανοούσαμε τότε τον αργό καί μυ­στηριώδη ρυθμό της εκκλησιαστικής ζωής. Γνωρί­ζουμε φυσικά το νόημα πού έχει ή τροφή για τη ζωή μας. Μερικές τροφές είναι καλές καί θρεπτικές, άλ­λες είναι ανθυγιεινές· κάποιες είναι βαριές, πρέπει να προσέξουμε. Προσπαθούμε πολύ να εξασφαλί­σουμε πώς ή τροφή πού τρώμε είναι καλή για μας.

Καί είναι κάτι πολύ περισσότερο από ευσεβές ρητορικό σχήμα όταν λέμε πώς καί ή ψυχή χρειάζεται να τραφεί, πώς «ουκ έπ’άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ. 4,4).Όλοι μας ξέρουμε πώς χρειαζόμαστε χρόνο για διάβασμα, για στοχασμό, για συζήτηση,για διασκέδαση. Ακόμη κι αυτά όμως τα φροντίζου­με πολύ λίγο,τα προσέχουμε ελάχιστα, ακόμη καί από την άποψη της υγιεινής.Επιδιώκουμε το ελαφρύ διάβασμα, τα πειράγματα αντί για τη συζήτηση, τη διασκέδαση αντί για την ψυχαγωγία.

Η φοβερά αίρεσις των Πεντηκοστιανών.

Εγκύκλιος του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς

 κ. Σεραφείμ

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

Μεταξὺ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, ποὺ δραστηριοποιοῦνται ἔντονα στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν πόλη μας, εἶναι ἡ αἵρεση τῶν Πεντηκοστιανῶν. Ἐπειδὴ καὶ αὐτοί, ὅπως ὅλοι οἱ αἱρετικοί, κατὰ τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, «συσκοτίζουν τὴν ἀλήθεια» , καὶ «πάντοτε σὲ αὐτὴν προσκολλοῦν ὕπουλα τὴν πλάνη, βάφοντας ἐξωτερικὰ τὰ πολλὰ κίβδηλα ὁμοιώματα τῆς ἀληθείας, ὥστε μὲ εὐχέρεια νὰ παίρνουν μὲ τὸ μέρος τους ὅσους εὔκολα ἐξαπατῶνται» , θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη τὴν ὀφειλὴ νὰ ἐνημερώσουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιὰ τὶς βασικὲς πλάνες τῶν Πεντηκοστιανῶν, ὥστε αὐτὰ μὲν νὰ τὰ προφυλάξουμε, τὰ δὲ θύματα τῆς αἱρέσεως νὰ τὰ προβληματίσουμε.

Σάμου Ευσέβιος: «Οι Έλληνες αναζητούν με νοσταλγία τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο». Συγκίνηση στο πενταετές μνημόσυνο στο Βόλο.

Με αισθήματα βαθειάς συγκίνησης και έκδηλης ευγνωμοσύνης ο Ιερός Κλήρος και ο λαός της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, τίμησαν σήμερα την μνήμη του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, του από Δημητριάδος, Χριστοδούλου.

Το πρωί, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου τελέστηκε πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σάμου & Ικαρίας κ. Ευσεβίου, τον οποίο πλαισίωσαν οιΣεβ. Μητροπολίτες Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός και Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, πλειάδα Πρεσβυτέρων και Διακόνων, με προεξάρχοντα τον τ. Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Πρωτ. Θωμά Συνοδινό, παρουσία πλήθους ευσεβούς λαού. Παρέστησαν, επίσης, ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Αθανάσιος Νάκος, ο Πρόεδρος της Ενώσεως τ. Βουλευτών και Ευρωβουλευτών κ. Κων/νος Πυλαρινός, ο τ. Υπουργός κ. Παναγιώτης Δελημήτσος, η Βουλευτής Μαγνησίας κ. Μαρίνα Χρυσοβελώνη, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Στρατιωτικών Αρχών.

Το τραπέζι της Κυριακής που «έδενε» οικογένειες.

Λίγες δεκάδες χρόνια πριν, όσες δουλειές κι αν είχαν τα μέλη μιας οικογένειας, όσο παράξενα ωράρια κι αν υπήρχαν στον καθένα χωριστά, το τραπέζι της Κυριακής ήταν ιερό. Προαποφασιζόταν το μενού από το Σάββατο, γίνονταν τα ανάλογα ψώνια και η προετοιμασία ξεκίναγε από νωρίς την Κυριακή. Το αρνί, όπως και σήμερα, έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στο τραπέζι της Κυριακής. Τη μια γινόταν με πατατούλες και λαδορίγανη και την άλλη γιουβετσάδα με μπόλικη ντομάτα και κριθαράκι. Φυσικά, το φαγητό δεν ερχόταν ξερό στο τραπέζι, αλλά συνοδευόταν από τις ανάλογες σαλάτες, οπωσδήποτε τυράκι στην τυριέρα και κρύα ρετσίνα από το ψυγείο αγορασμένη χύμα από τη μάντρα της γειτονιάς. Ενίοτε, εάν υπήρχαν συγγενείς προς τη μεριά της Νεμέας, ένα αγιωργίτικο γέμιζε τις καράφες.

π. Θωμάς Συνοδινός: «Ο Μακαριστός Χριστόδουλος συνιστά ένα πραγματικό φαινόμενο».

 Με μια ανεπανάληπτη και μεγαλειώδη εκδήλωση στο Πν. Κέντρο, την Κυριακή 27/1, ολοκλήρωσε η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος το διήμερο των πρωτοβουλιών της για την επέτειο των 5 ετών από την εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου, του από Δημητριάδος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.
 
Στην εκδήλωση παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Σάμου & Ικαρίας κ. Ευσέβιος, Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός και Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Αγοραστός, ο Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Αθανάσιος Νάκος, ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης, ο τ. Υπουργός κ. Παναγιώτης Δελημήτσος, η Βουλευτής Μαγνησίας κ. Μαρίνα Χρυσοβελώνη, Εκπρόσωποι των Στρατιωτικών Αρχών, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μέγα πλήθος λαού, που κατέκλυσε όλους τους χώρου του Πν. Κέντρου.

Την εκδήλωση συντόνισε  Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου, πνευματικό τέκνο του Μακαριστού Χριστοδούλου και Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως.
 

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Νεομάρτυρας ὁ Χιοπολίτης.

 Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε τὸ ἔτος 1780 στὸ Παλαιόκαστρο τῆς Χίου ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Ἀπόστολο καὶ τὴν Μαρουλοῦ. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἦρθε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐργαζόταν πλησίον τοῦ ἀδελφοῦ του Ζαννῆ, ποὺ ἦταν ἔμπορος. Μνηστευθεὶς ὅμως μὲ μία νέα, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ὁ ἀδελφός του, ἀποπέμφθηκε ἀπὸ τὴν ἐργασία του.

Ἡ φτώχεια τὸν ἔκανε νὰ θυμηθεῖ ὅτι ὁ Τοῦρκος Σεΐχ – οὐλ – ἰσλάμης ὄφειλε στὸν ἀδελφό του δύο δηνάρια, ἀπὸ κάποια ἀγορὰ ὑφασμάτων μὲ πίστωση, πῆγε στὴν οἰκία του, γιὰ νὰ εἰσπράξει τὸ ὀφειλόμενο χρέος καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἐκεῖ βρῆκε μία Μωαμεθανὴ ποὺ τοῦ ἐκδήλωσε τὴν ἀγάπη της λέγοντάς του ὅτι, ἢ πρέπει νὰ γίνει Μωαμεθανὸς γιὰ νὰ τὴ νυμφευθεῖ ἢ πρέπει νὰ πεθάνει. Ὁ Δημήτριος αἰφνιδιάστηκε. Δέχθηκε τὶς προτάσεις τῆς γυναίκας καὶ παρέμεινε στὴν οἰκία της ὡς ἐξωμότης. Ἦλθε ὅμως στὸν ἑαυτό του καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ραμαζανίου δραπέτευσε καὶ κρύφθηκε ἀπὸ Χριστιανικὴ οἰκογένεια στὴ συνοικία τοῦ Σταυροδρομίου.

Την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης εξετάζει ο Ερντογάν.

Το ενδεχόμενο να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή στη Χάλκη, υπό τη μορφή ιδιωτικού-βακούφικου ή ξένου πανεπιστημίου, εξετάζει... το πρωθυπουργικό γραφείο στην Τουρκία, σύμφωνα με το σημερινό πρωτοσέλιδο της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ».

Το συγκεκριμένο θέμα (που αποτελεί πάγιο ελληνικό αίτημα) υπενθυμίζεται ότι επανέρχεται κατά διαστήματα την τελευταία 10ετία στα τουρκικά ΜΜΕ, χωρίς ωστόσο τα αποτελέσματα να επιβεβαιώνουν τις σχετικές πληροφορίες.

Σύμφωνα πάντως με το χτεσινό δημοσίευμα, η αναζήτηση λύσης άρχισε ύστερα από οδηγία του Τούρκου πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το ζητούμενο των εργασιών είναι να βρεθεί φόρμουλα για να επαναλειτουργήσει η σχολή ως ανώτερη, αναφέρει η «Χουριέτ» και κάνει λόγο για δύο εκδοχές.

Η πρώτη, αφορά το πανεπιστήμιο ευαγούς ιδρύματος (βακούφι). Έτσι, θα επιτραπεί να ιδρυθεί εκ νέου η σχολή ως βακουφική ανώτερη σχολή. Βακουφικά πανεπιστήμια και ανώτερες σχολές υπάρχουν στην Τουρκία και υπάγονται στο Συμβούλιο Ανώτατης Παιδείας, αλλά έχοντας διοικητική αυτονομία.

Η "Πειραϊκή Εκκλησία" που αγγίζει τις ψυχές των ακροατών...έκοψε την Βασιλόπιτά της.

Με αίσθημα χαράς και ικανοποίησης ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Πειραιώς και Φαλήρου κ.κ. Σεραφείμ για άλλη μια χρονιά έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη Πίτα του Ραδιοφωνικού μας Σταθμού, της Πειραϊκής Εκκλησίας, στις 27 Ιανουαρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου. Οι Διευθυντές, τα Στελέχη και Ραδιοφωνικοί παραγωγοί οι οποίοι ήταν παρόντες, δεν έκρυψαν την χαρά τους και την ικανοποίηση τους για την καλή και ανοδική πορεία που συνεχίζει ο Ραδιοφωνικός μας σταθμός. 

Κατά την διάρκεια δε του χαιρετισμού, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, δεν μπορούσε να μην σταθεί στο γεγονός της συνεχούς βελτιώσεως του επιπέδου και του προσωπικού σε μια τόσο δύσκολη και εύθραυστη περίοδο όπως η σημερινή. Ανέφερε δε τις προσπάθειες που κάνει η Μητρόπολη μας για την μετεγκατάσταση του Ραδιοφώνου σε ένα καινούργιο κτήριο το οποίο θα καλύψει στο έπακρο τις αυξανόμενες ανάγκες του Ραδιοφώνου μας στην νέα εποχή που υπεισέρχεται. 

Η τιμωρία του Θεού.

 Ζούσε  ολόκληρη  η  οικογένεια,κάπου  30  ψυχές  από  τον  80χρονο   παππού  μέχρι  και  τα  δισέγγονα  στον  περιφγραγμένο  με  ψηλή  μάντρα  χώρο όπου  κατέβαινε  για  τον  χειμώνα. Παππού  ρώτησε  ένα  βράδυ  ο  δεκαοχτάχρονος  εγγονός , γιατί  ο  Θεός  μας  τιμωρεί  αν  ξεφύγουμε  από  τον  νόμο  του; Πήγαινε  παιδί  μου  φέρε  ξύλα  για  την  φωτιά  και  θα  τα  πούμε  μετά.

Το παιδί  τυλίχτηκε  στη   χονρτή  κάπα  του  και  βγήκε  για  να  φέρει  ξύλα. Όμως  ξαφνικά  άκουσε  ένα  γρύλλισμα,  και  πράγματι  κατάλαβε  κάποιο  αγρίμι  κοντά  στη  μάντρα. Χωρίς  να  το  σκεφτεί  άρπαξε  από  την  αποθήκη  ένα  όπλο  και  όρμησε  να  σκοτώσει  το  αγρίμι. Ήδη  είχε  αρχίσει  να  σκοτεινιάζει και  κυνηγώντας  το  ζώο  ήταν  σίγουρος  ότι  θα  το  έπιανε. Όμως  το  αγρίμι  ξεμάκραινε, η  νύχτα  έπεφτε  πια  για  καλά  και  είχε  ήδη  μπει  πια  στο  μεγάλο  χιονισμένο  δάσος. Άρχισε  να  φοβάται. Τι  έπρεπε  να  κάνει;  Μέχρι  τότε  δεν  τον  έπαιρναν  οι  μεγάλοι  κοντά  τους  και  ήξερε  ότι  το  κυνήγι  στο  δάσος  γινόταν μόνο  την ημέρα.

Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα(Αγ.Γρηγόριος Θεολόγος).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα , ( την Ολυμπιάδα) ,την κατωτέρω επιστολή σα « δώρο » για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο.
Γράφει: « Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλλίτερο η συμβουλή του πατέρα: Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου :

1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή . Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται. Γι αυτό ,σε παρακαλώ ,να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιείς και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο για να αρέσεις. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένεις απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα ,ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πη πνευματική ακτινοβολία . Εσύ ,όμως έβαλες μεγάλους στόχους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή…

2. Με το γάμο , η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για κείνον, που σου δώσε ο Θεός . Για κείνον, που ‘γινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν καταλάβεις πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κατάταξης να του πάρεις τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.

Περιμένοντας τον Τούρκο ... ''Σκέφτομαι ''.

Σαν αντικρίσω το άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψις μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου του Αληθινού !
Δεν είμαι ημίθεος ,δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας !
Έχω τους φόβους μου, έχω τις αναστολές μου, έχω τις ανασφάλειες μου !

Μπορεί να μην είναι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου ,μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω !

Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου,σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου !

Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα ...Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο ίσως και 'άχρηστο για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω !

Ίσως και να έχουν δίκιο ,βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες ,εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές ,εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής!

Πέντε χρόνια χωρίς τον Χριστόδουλο.

 

 

Πρωτ. Θεμιστοκλή Μουρτζανού

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Η μνήμη του παραμένει ζωντανή στις καρδιές όχι μόνο όσων τον γνώρισαν, αλλά και όσων πίστεψαν σ’ εκείνον, στα χαρίσματά του, στην πορεία που χάραξε για την Εκκλησία στην Ελλάδα, στην ελπίδα και την παράκληση που το πρόσωπό του σκόρπιζε σε όσους συνωστίζονταν για να τον δούνε, να τον χαιρετήσουν, να τον ακούσουν, ακόμη κι αν δεν συμφωνούσαν μαζί του. Γιατί τόσο στην αρχιερατεία του στο Βόλο, αλλά και, κυρίως, στην αρχιεπισκοπία του στην Αθήνα ένα είναι βέβαιο: ότι δεν πέρασε απαρατήρητος. Πιστεύοντες και μη, αδιάφοροι και εχθροί, ταγοί και απλός κόσμος γνώριζαν ότι υπήρχε. Ότι ήταν εκφραστής της Εκκλησίας. Ότι εκείνη στο πρόσωπό του είχε βρει τον ηγέτη που έκανε πολλούς, αν όχι όλους, να συζητούνε και να ζητούνε να μάθουν τι λέει η Εκκλησία.

Αρχιεπίσκοπος: ''Να έχουμε την ευχή του μακαριστού Χριστόδουλου''.

Ρεπορτάζ, Γιώργος Φερδής

 

Στο Α΄ Νεκροταφείο βρέθηκε πριν λίγο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ο οποίος συνοδευόταν από τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Αρχιμ. Μάξιμο Παπαγιάννη και τον νέο Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Αρχιμ. Συμεών Βολιώτη.

Ο Μακαριώτατος τέλεσε ιερό τρισάγιο στον τάφο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, παρουσία κληρικών και πλήθους κόσμου που ήρθαν για να τιμήσουν την μνήμη του.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος φανερά συγκηνιμένος στο τέλος ανέφερε "να έχουμε την ευχή του" και αποχώρησε για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Η καλλιέργεια της καρδιάς με τη νήψη και την προσευχή- π. Ζαχαρία Ζάχαρου.

 

Βασικός παράγοντας για την καλλιέργεια της καρδιάς και την άσκηση της προσευχής είναι η προσοχή. Για να στρέψει ο άνθρωπος τον νου στην καρδιά του και ακολούθως στον Θεό, χρειάζεται να ενεργοποιήσει ιδιαίτερα την προσοχή του. Με την προσοχή συγκεντρώνεται ο όλος άνθρωπος στην προσπάθεια να σταθεί στην παρουσία του Θεού και να εκπληρώσει τις εντολές Του.

Η προσπάθεια αυτή στην ασκητική παράδοση ονομάζεται νήψη ή τήρηση του νου. Η νήψη είναι απαραίτητη στην προσευχή για την εκπλήρωση της πρώτης και μεγάλης εντολής, της αγάπης προς τον Θεό. Ελέγχει κάθε κίνηση του νου και της καρδιάς, ώστε η στροφή του ανθρώπου προς τον Θεό να είναι καθολική και σύμφωνη με το Πνεύμα Του. Ο Θεός είναι ζηλωτής και επιθυμεί ολόκληρη την καρδιά του ανθρώπου. Γι’ αυτό και ο χριστιανός από την αρχή της ημέρας ρυθμίζει τη στάση του ενώπιον του Θεού. Τοποθετεί τον νου στην καρδιά του και διατηρεί τα νοήματα και τις αισθήσεις του στην παρουσία τού Κυρίου.

Οι «σκληροί λόγοι» των αγίων Γραφών προκαλούν στην καρδιά προφητικό «συσσεισμό». Όπως κατά την ήμερα της Πεντηκοστής έπνευσε πρώτα η βίαιη πνοή και ύστερα ξεχύθηκε το Άγιο Πνεύμα «επί πάσαν σάρκα», έτσι και τώρα ο πνευματικός συσσεισμός κάνει να αναφανεί η καινή καρδιά· όχι η λίθινη, αλλά η ευαίσθητη που είναι ικανή να προσλάβει το χάρισμα της Πεντηκοστής. Η καρδιά αυτή είναι τόσο πολύτιμη ενώπιον του Κυρίου, ώστε κάθε κραυγή ή επίκληση της συγκεντρώνει όλη την προσοχή Του και ελκύει τη χάρη Του.

Η ψυχολογία ενός αθέου!

Του Κορναράκη Ιωάννη

Η άρνηση της υπάρξεως του Θεού είναι μια κοσμοθεωρητική τοποθέτηση πολύ γνωστή.

Πολλοί άνθρωποι έχουν, όπως νομίζουν, μια κατασταλαγμένη αντίληψη περί του κόσμου και της ανθρωπίνης υπάρξεως που κεντρικό χαρακτηριστικό της έχει την απόρριψη της ιδέας, ότι υπάρχει ένα ον η μία λογική δύναμη ασυγκρίτως ανώτερη από τον άνθρωπο. Ο αθεϊσμός, όπως είναι γνωστό, έχει μια πολύ παλιά ιστορία, τόσο παλιά όσο σχεδόν και η ιστορία του κόσμου.

Και είναι γεγονός ότι η πνευματική γενικά ατμόσφαιρα κάθε εποχής παίζει το ρόλο της στη κάμψη η την ύψωση του δείκτου του βαθμού της αθεΐας. Τα θρησκευτικά, κοινωνικά, φιλοσοφικά και άλλα ιδεολογικά συστήματα και κινήματα κάθε εποχής επηρεάζουν αναλόγως τους ανθρώπους και αυξάνουν η μειώνουν τον αριθμό των αθέων. Λ.χ. η εποχή μας με δύο από τα πολλά χαρακτηριστικά της, δηλ. την αλματώδη τεχνολογική ανάπτυξη και την εξωστρέφεια, ευνοεί αθεϊστικάς αντιλήψεις, όπου υπάρχουν βέβαια προδιαθέσεις οφειλόμεναι και εις άλλους λόγους.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: η Διαθήκη του για τον Ελληνισμό!

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ: 

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ! 

Τα τελευταία του συγκλονιστικά λόγια στις 31-12-2007 μ.Χ.

Ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος.

 Ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ γεννήθηκε στὴν πόλη Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας πιθανῶς τὸ 308 μ.Χ. ἢ καὶ ἐνωρίτερα. Ἤκμασε ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.), Ἰουλιανοῦ του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) καὶ τῶν διαδόχων αὐτοῦ. Ἀπὸ τὴν μικρή του ἡλικία διδάχθηκε τὴν πίστη καὶ τὴν ἀρετὴ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς γενέτειράς του Ἰάκωβο (309 – 364 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος καὶ τὸν χειροτόνησε διάκονο, ἀλλὰ ὁ Ὅσιος ἀρνήθηκε νὰ λάβει μεγαλύτερο ἀξίωμα. Ἀκολούθησε πολὺ νωρὶς τὸν μοναχικὸ βίο καὶ μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Παρακλήτου ἔγραψε πάρα πολλὰ συγγράμματα πνευματικῆς καὶ ἠθικῆς οἰκοδομῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ θαυμάζεται γιὰ τὸ πλῆθος καὶ τὸ κάλλος τῶν ἔργων του. Γνώστης ἀκριβὴς ὅλων τῶν δογματικῶν θεμάτων, ἤξερε νὰ καταπολεμᾶ τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ὑπερασπίζει μὲ θαυμάσια σαφήνεια τὴν Ὀρθοδοξία. Ἦταν ἐκεῖνος ποὺ κατατρόπωσε σὲ διάλογο τὸν αἱρετικὸ Ἀπολλινάριο καὶ ὁδήγησε πολλοὺς αἱρετικοὺς νὰ ἐπιστρέψουν στὴν πατρώα εὐσέβεια.

Ανέκδοτο: Ο σκαραβαίος και η Ferrari!

Παραλιακή, 2 τα ξημερώματα και στα φανάρια σταματημένος ο φτιαγμένος σκαραβαίος, με τα μεταλλικά του χρώματα, με τις 16άρες ζάντες, τις εξατμίσεις, τα φιμέ τζάμια, κλπ...
Ξαφνικά σκάει μύτη, δίπλα ακριβώς, μια Φεράρι Τεσταρόσα και ο τύπος από μέσα, κάνει νόημα στο τύπο του σκαραβαίου, να ανοίξει το παράθυρο. Μόλις ο τύπος το ανοίγει, του λέει ο άλλος:

- "Είσαι για μια κόντρα;"
- "Aσε ρε φίλε, δε λέει το καρούλι σου μπροστά στο εργαλείο μου."
- "Γιατί ρε μεγάλε το λες αυτό;"
- "Φραπεδιέρα έχεις;", ρωτάει αυτός με το σκαραβαίο.
- "Όχι", του απαντάει ο άλλος.
- "Ε, το δικό μου έχει."
Τρελαίνεται ο τύπος με τη Τεσταρόσα. Την επομένη μέρα, πάει γραμμή στην αντιπροσωπεία.
- "Καλά ρε", τους λέει, "αυτοκίνητο 60.000.000 και να μην έχει φραπεδιέρα; Γρήγορα περάστε μου μια τώρα."
Τι να κάνει ο αντιπρόσωπος, το στέλνει Ιταλία για να του περάσουν μια. Μετά από μια εβδομάδα, ο τύπος στο δρόμο ψάχνει απεγνωσμένα το σκαραβαίο. Με τα πολλά, το βρίσκει και σταματάει δίπλα. Του φωνάζει, ανοίγει ο τύπος από το σκαραβαίο το παράθυρο.