Ένα σχόλιο με αφορμή το θάντατο του Δημοσιογράφου Αλεξάνδρου Βέλιου.

Διαβάζοντας λίγα σχόλια, βλέπω παντού την καραμέλα της αξιοπρέπειας. 

Πέθανε με αξιοπρέπεια, γράφουν. Για σταθείτε βρε πατριώτες, δηλαδή τόσος κόσμος που πάσχει από ανίατη αρρώστια και παρ' όλα αυτά κάνει υπομονή και δεν χάνει την πίστη του είναι αναξιοπρεπείς; 

Τα παιδιά που γεννιούνται με πρόβλημα υγείας σοβαρό, ανάπηροι κ.ά. και ζουν τη ζωή τους και σηκώνουν τον σταυρό τους είναι αναξιοπρεπείς; 

Για σιγά λίγο γιατί θα χάσουμε και το λίγο μυαλό που έχουμε... Σύμφωνα με τα γραφόμενα και λεγόμενα σε συνέντευξη τού μακαρίτη Βέλλιου, οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, οι έχοντες βαριά αναπηρία, οι καρκινοπαθείς (χωρίς ιατρικά βέβαιη θεραπεία) πρέπει να θανατώνονται (συνέντευξή του στη lifo). 

Είμαστε καλά;

(Από τη Νεφέλη)