Μαθαίνοντας με τον παπού!

Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του παπού και της γιαγιάς για τους νεωτέρους. Ανεκτίμητη αξία. 

Η εμπειρία των μεγαλυτέρων, οδηγός στον ενθουσιασμό των νεώτερων. 

Χρόνια στιβαγμένα στους ώμους τους, δυσκολίες και χαρές, όνειρα κια πραγματικότητα, τίμιος ιδρώτας και αξιοπρέπεια, σύνεση και ωριμότητα, πίστη και ελπίδα για την ζωή και για την ζωή του Θεού.

Κάποιος έλεγε ότι όσοι δεν έχουν ένα παπού ή μία γιαγιά στο σπίτι, ας νοικιάσουν!

Αλήθεια είναι. Όσοι το έχουν ζήσει έχουν ενθυμήσεις , βιώματα, μνήμες και παρακαταθήκες. Όσοι δεν το ζήσανε είναι ορφανοί και στερημένοι από την σοφία των γερόντων και των γεροντισών παπούδων και γιαγιάδων.

Κάποιοι κοιτούν απλά φωτογραφίες αλλά δεν τους λένε τίποτα.

Χαριτωμένοι λοιπόν οι παπούδες μας και οι γιαγάδες μας. 

Όχι μόνο μάθαμε από τα παραμύθια τους που μας συντρόφευαν στην ζωή μας, όχι μόνο γιατί μάθαμε τις πρώτες προσευχές μας μαζί τους στο εικονοστάσι του σπιτιού τους του φτωχικόυ ή στο ξωκκλήσι του χωριου, όχι γιατί πάντα στο απαγορεύεται της μάννας μας ξαφνικά γέμιζαν τα χέρια μας με καλούδια, αλλά γιατί ήταν πάντα εκεί για να ακούσουν το παράπονο, το όνειρο και να βάλουν πλάτη για την ζωή μας.

Πάντα ζήλευα τον φίλο μου τον Γ... γιατί ο παπούς του είχε και μία άλλη ιδιότητα. Ήταν παπάς. Τι ευλογημένη κατάσταση. Πάντα μύριζε λιβάνι και ο παπούς και ο εγγονός. Πάντα μου έλεγε ότι ο παπούς του μιλάει με τον Θεό και του έμαθε και εκείνου να μιλάει μαζί του. Και έμαθα και γω ακόμη καλύτερα.

Ευλογία ο παπούς-παπάς. Ευλογημένοι όλοι οι παπούδες και κατ' επέκταση και οι χαριτωμένες γιαγιάδες που πολλές φορές γκρίνιαζαν για τα γυαλιά που έψαχναν, ενώ τα φορούσαν πάνω τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως μου σταύρωναν το μαξιλάρι μου για να κοιμηθώ με γαλήνη. 

Μετά το διάβαζα στο Απόδειπνο και καταλάβαινα, <Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ὕπνον ἐλαφρόν καὶ πάσης σατανικῆς φαω ντασίας ἀπηλλαγμένον...>.

Ευλογία ο παπούς-παπάς γιατί όλα τα ιερουργούσε στην Αγία Τράπεζα και τα δικά του αλλά και όλων των παπούδων μας και των γιαγιάδων μας.

Ευχαριστώ τον Θεό για τον παπού και την γιαγιά, κάθε φορά που τους μνημονεύω ανασταίνονται μπροστά μου και ανασταίνονται όλες οι μνήμες για να νοιώθω τι ευλογία ήταν στην ζωή μου!

π. Πολύκαρπος Μπόγρης