Πρέπει να μηδενιστείς και να φτάσεις στον πάτο για να ξανασηκωθείς.

Γιατί η αλήθεια είναι πως ο ρόλος του Αρη Σερβέταλη στο «Είσαι το ταίρι μου» τον έφερε πολύ νωρίς στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, ωστόσο του προκάλεσε μεγάλο σοκ αναγκάζοντάς τον να αλλάξει γραμμή πλεύσης: αποσύρθηκε από τα φώτα και τράβηξε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο, αυτόν της Εκκλησίας, αλλά με τον δικό του εσωτερικό τρόπο, που τον κάνει να μοιάζει μάλλον με ήρωα του Ντοστογιέφσκι παρά με φανατικό πιστό.

Γι’ αυτό και τις μέρες των εορτών, στα διαλείμματα του έργου όπου πρωταγωνιστεί, ... το πιθανότερο είναι να τον συναντήσει κανείς σε κάποια απόμερη εκκλησία παρά σε θορυβώδη στέκια.
Αλλωστε ο Σερβετάλης διατρανώνει εδώ και χρόνια τα χριστιανικά του πιστεύω επιμένοντας πως η Ορθοδοξία «είναι αναρχική θρησκεία», πως ο πρώτος μέγας ανατροπέας είναι ο Χριστός και πως όλα αυτά που ζούμε είναι μάταια εφόσον δεν βρούμε την εσωτερική πυξίδα που οδηγεί στην αυτογνωσία, στην ταπεινότητα και στο Θείο.

«Ολα έγιναν μετά το “Είσαι το ταίρι μου”», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Down Town». «
Δεν είχε σχέση με το σίριαλ, είχε σχέση με μένα. Είχα φτάσει στον πάτο.
Αλλά και πάλι αυτά είναι αποκαλυπτικά και δεν εξηγούνται.
Επρεπε να πάρω τις αποστάσεις μου από όλη αυτή την επιτυχία, αλλιώς θα έχανα τον εαυτό μου».
Σε αντίθεση όμως με τους συντηρητικούς πιστούς, ο Σερβετάλης ανακαλύπτει στην Ορθοδοξία την ανατρεπτική και σαρωτική δύναμη που είχε τα πρώτα χρόνια της επικράτησής της.....

Μετά την επιτυχία στην τηλεοπτική σειρά «Είσαι το ταίρι μου» αποσύρθηκε και έπιασε δουλειά σαν μαραγκός σε μάντρα στο Ελληνικό.
Αυτή δηλαδή που πρεσβεύει χρόνια τώρα ο γνωστός ηθοποιός, τον οποίο θα δεις συχνά να περιφέρεται στο κέντρο της Αθήνας σχεδόν πάντα με τα πόδια και σπάνια με αυτοκίνητο ή μηχανή κοιτώντας μονίμως μπροστά και ποτέ τριγύρω, αποφεύγοντας τα περίεργα βλέμματα και λανσάροντας τα γνωστά κοντά και φαρδιά παντελόνια και τα μεγάλων διαστάσεων πάντα δύο νούμερα μεγαλύτερα παπούτσια. .... να φοράει παράξενες κάλτσες και να τρώει 30 πορτοκάλια καθημερινά (το έχει κάνει κι αυτό και έχει πάθει υπερβιταμίνωση!).
Αλλωστε κάπως έτσι είναι και η επαφή του με τη θρησκεία, τα σπορ ή την τέχνη: απόλυτη.
Τα δίνει όλα.
Τα ημίμετρα είναι μάλλον για τους κανονικούς, αυτούς που δεν θα καταλάβουν ποτέ πώς ακριβώς σκέφτεται ένας νεαρός στα οδοφράγματα ή ένας καλόγερος που θα κάνει εκατονταδες μετάνοιες την ημέρα.
Οπως δήλωσε στη συνέντευξή του σε πρόσφατο τεύχος του «Down Town»: «Πιστεύω.
Κοίταξε, πηγαίνω στην εκκλησία σχεδόν κάθε Κυριακή, όταν μπορώ τουλάχιστον.
Δεν είναι θέμα θρησκείας ή θρησκοληψίας, είναι θέμα πίστης.
Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μηδενιστείς και να φτάσεις στον πάτο για να ξανασηκωθείς», αποκαλύπτει χαρακτηριστικά, δηλώνοντας πως μικρός δεν πίστευε γιατί ήταν μηδενιστής.....

αντιγραφη απο το πρώτο Θέμα