Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Πανήγυρις Οσίας Μεθοδίας της εν Κιμώλω 4 & 5 Οκτωβρίου 2010


Τη μνήμη τη Οσίας Μεθοδίας της εν Κιμώλω θα εορτάσει με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια ο Ιερός Ναός μας και η Αδελφότητα των απανταχού Κιμωλίων Παναγία η Οδηγήτρια την Δευτέρα 4 και την Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010 σύμφωνα με το κάτωθι πρόγραμμα:
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου: 6:30μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου Τήνου και Μυκόνου κ.κ. Δωροθέου ο οποίος και θα κηρύξει τον Θείο λόγο.
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010: 7:00π.μ. Η ακολουθία του Όρθρου και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Κατά την διάρκεια των εορταστικού διημέρου θα τίθεται σε προσκύνηση τεμάχιο ιερού λειψάνου της Οσίας το οποίο φυλάσσεται σαν πολύτιμος θησαυρός στον Ιερό Ναό μας.

Βίος της Οσίας Μεθοδίας

Ἀρχὰς τοῦ ἔτους 1921 κατὰ τὰς ἀπερινοήτους τοῦ Κυρίου Βουλάς, εὑρέθην εἰς τὴν νῆσον Κίμωλον. Ὑπηρέτησα ἐκεῖ ἐπὶ ἓν σχολικὸν ἔτος ὡς Ἑλληνοδιδάσκαλος.
Αἱ ἡμέραι μου ἦσαν «ἡμέραι πικρίας», ἀλλ᾿ ἡ σκέψις ὅτι ἄνευ τῆς θελήσεως τοῦ Θεοῦ οὐδὲ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ἡμῶν ἀπόλλυται μὲ ἔκαμνε πάντοτε νὰ ἀτενίζω μετὰ πίστεως εἰς τὸ παρὸν καὶ εἰς τὸ μέλλον.
Δὲν ἔχω λέξεις νὰ ἐξάρω τὴν ἀδελφικὴν ἐν Χριστῷ ἀντίληψιν, τὴν ποικίλην συνδρομὴν καὶ βοήθειαν, τὴν ὁποίαν προσωπικῶς καὶ οἰκογενειακῶς ὁ ἤδη μακαριστὸς Οἰκονόμος Σπυρίδων Ράμφος, ὁ καλὸς τῆς Ἐκκλησίας ἐργάτης καὶ καλὸς πνευματικὸς πατὴρ τῆς Κιμώλου, ἐπεδαψίλευσεν εἰς ἐμέ. Θὰ μοῦ εἶναι ἀλησμόνητα ὄχι αἱ δεξιώσεις περὶ τὴν βρῶσιν καὶ τὴν πόσιν, ὄχι αἱ παντοῖαι τιμαὶ τὰς ὁποίας, ἐν πάσῃ εὐκαιρίᾳ μοὶ ἐξεδήλωνεν ὁ πρὸ μικροῦ πρὸς Κύριον μεταστὰς Λευίτης· ἀλλ᾿ ἡ πνευματική του πρωτίστως καὶ ὑπεράνω πάντων ἀναστροφή. Δὲν ἦτο θεολόγος- ἀλλὰ τί σημασίαν ἔχει αὐτό! Τίνα σημασίαν ἔχουν τὰ διπλώματα καὶ αἱ γνώσεις; Ὁ Σπυρίδων Ράμφος ἦτο πιστός. Μὲ ἀνεκούφιζεν, ὅταν εἰς ὅλας τὰς περιστάσεις τῆς ζωῆς, εἰς ὅλα τὰ ζητήματα, παντοῦ καὶ πάντοτε ὡμίλει «ἐν πίστει», καὶ τὸν εὕρισκον πάντοτε νὰ βλέπῃ τὴν ζωὴν διὰ μέσου τῆς πίστεως. Αὐτὸ ἤθελα. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον μὲ συνέδεσε καὶ μὲ συνδέει μὲ τὸν ἐκλιπόντα ἀπὸ τοῦ προσκαίρου τούτου κόσμου Ἐκκλησιαστικὸν τῆς Κιμώλου λειτουργόν.
Μοῦ εἶναι ἐξαιρετικῶς εὐχάριστον ὅτι μοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἐκδηλώσω πρὸς τὴν μνήμην του καὶ διὰ τῶν ὀλίγων τούτων λέξεων τὰ εὐγνώμονα πρὸς αὐτὸν αἰσθήματά μου, ἄλλα καὶ τὴν ἀμέριστον πρὸς αὐτὸν ἐκτίμησίν μου.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 3ης ΓΙΟΡΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ

Αγαπητοί μας, 
σας προσκαλούμε με πολύ χαρά στην 3η γιορτή έναρξης των κατηχητικών συντροφιών της ενορίας μας για το ιεραποστολικό έτος 2010-2011 που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Οκτωβρίου και ώρα 10:45 στον προαύλειο χώρο του 30ου Δημοτικού Σχολείου Πειραιώς που βρίσκεται απέναντι από τον Ιερό μας Ναό.
Οι κατηχητές μας έχουν προετοιμάσει ένα πλούσιο πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει τον Αγιασμό, τραγούδια από την ορχήστρα της ενορίας μας, ομαδικά παιχνίδια, κληρώσεις δώρων, τη μεγάλη κλήρωση του δώρου για μια ημέρα ατέλείωτου παιχνιδιού στο alou, άλλες εκπλήξεις και τέλος κωμικό Θεατρικό έργο που έχουν επιμεληθεί τα ίδια τα στελέχη με τα παιδιά.
Η πρόσκληση απευθύνεται στα παιδιά, στους νέους αλλά και σε όλους τους μεγάλους που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν αυτή την όμορφη εκδήλωση και να χειροκροτήσουν τα παιδιά μας, τη χρυσή ελπίδα του τόπου μας και το μέλλον της Εκκλησίας μας. 
Η παρουσία όλων θα είναι βακτηρία για την συνέχεια του κατηχητικού έργου της ενορίας μας. 




 Με πολύ αγάπη και ευχές σας περιμένουμε όλους 
ο Πρόεδρος της Ενοριακής Επιτροπής Νεότητος
Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Μπόγρης.

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Προσκλήσεις κατηχητικών συντροφιών Αγίου Δημητρίου 2010 (για νήπια-παιδιά Δημοτικού- νέους Γυμνασίου-Λυκείου)


Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εγκαινίασε το «Ξενοδοχείο των Φτωχών»

"Να αποτελέσει ένα καταφύγιο αγάπης, αναπαύσεως και φροντίδας των ανθρώπων που μας έχουν όλους ανάγκη" ευχήθηκε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος κατά την τελετή εγκαινίων του "Ξενοδοχείου των Φτωχών", του πρώτου ιδιόκτητου ξενώνα του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων.
Ο ξενώνας εγκαινιάστηκε το απόγευμα της Δευτέρας από τον Μακαριώτατο, τον Δήμαρχο Αθηναίων κ. Ν. Κακλαμάνη και τον Αντιδήμαρχο Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Ελ. Σκιαδά.
Η "Εστία των Αθηνών", όπως είναι η επίσημη ονομασία του ξενώνα, διαθέτει 60 αυτόνομα δωμάτια με λουτρό και αυτόνομο εξοπλισμό και οι φιλοξενούμενοι θα υποστηρίζονται κοινωνικοψυχολογικά, ιατρικά και θα ψυχαγωγούνται.
Το οίκημα αποτελεί κληροδότημα της Αθηναίας αρχόντισσας Λένας Παντελίδου ανακατασκευάστηκε εκ θεμελίων με σκοπό να εξυπηρετήσει ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα τους υπερήλικες αστέγους.

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Επιστολή προς γονείς, ενορίτες & νέους

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
ΤΗΛ. ΠΝ.ΚΕΝΤΡΟΥ: 210 4616540 ΕΣΩΤ. 23




Αγαπητοί μου ενορίτες, γονείς και νέοι, 
Όλοι  διαπιστώνουμε κάθε μέρα πόσο χαμηλά έχουμε  πέσει. Μικροί και μεγάλοι βλέπουμε να παίρνουν τον δρόμο του αφανισμού ελληνορθόδοξες παραδόσεις, με τις οποίες έζησαν γενιές ελληνορθόδοξων αδελφών μας. Ακούμε κάθε ημέρα θεωρίες γύρω από την αληθινή ορθόδοξη Εκκλησία μας που μας κάνουν να διερωτόμαστε αν ζούμε σε ορθόδοξη χώρα!! Θεσμοί αιωνόβιοι, στις μέρες μας κλονίζονται και έχουν γίνει όλα άνω-κάτω. Στην μέση αυτής της δίνης βρίσκονται τα παιδιά, οι νέοι μας που θα οικοδομήσουν το αύριο.
Και γεννιέται αμέσως το ερώτημα. Πως θα οικοδομήσουν, αν οι ίδιοι δεν έχουν γερές βάσεις και ακλόνητες πεποιθήσεις; Πως θα προχωρήσουν μπροστά, αν δεν έχουν πυξίδα να τους δείχνει τον σωστό προσανατολισμό , ώστε με έξυπνο τρόπο ν αποφεύγουν τις κακοτοπιές; Με τι υλικά θα χτίσουν της αλήθειας τους καινούργιους Παρθενώνες;
Πόση δύναμη αντιστάσεως διαθέτουν ακόμη; Πως είναι δυνατόν ένα παιδί τρυφερό, αδύναμο ν’ αντέξει μ’ όσα βλέπει, μ’ όσα ακούει και μ’ όσα παράδοξα, σκανδαλιστικά και εγκληματικά βιώνει κάθε ημέρα;
Αγαπητοί μου, και τρόπος υπάρχει να βγούμε από το αδιέξοδο και η απαιτούμενη δύναμη για την υπέρβαση του σοβαρού προβλήματος  υπάρχει. Η Εκκλησία μας έχει όλες τις δυνατότητες, για να εξουδετερωθεί το κακό που μας βρήκε απρόσμενα.
Η Εκκλησία μας για όλες τις ηλικίες έχει τα ανάλογα εφόδια. Για τους νέους μας μάλιστα έχει τα περισσότερα και αποτελεσματικότερα όπλα, αρκεί να την εμπιστευόμαστε. Αρκεί να την αγαπάμε και να είμαστε με την μυστηριακή μας ζωή συνδεδεμένοι μαζί της.
Συγκεκριμένα, για τα παιδιά μας η Εκκλησία διαθέτει μια διδασκαλία κρυστάλλινη για όλα τα θέματα που τα απασχολούν. Είναι η διδασκαλία της φως, ώστε να βλέπουμε που πατάμε, για να μη παραπατάμε. Ο λόγος του Κυρίου μας λύνει όλες τις απορίες που απασχολούν  και κάποτε βασανίζουν τους νέους μας που βρίσκονται στην αναζήτηση.
Η ζωή των Αγίων μας είναι παράδειγμα που ικανοποιεί, ενθουσιάζει και προβληματίζει θετικά τα παιδιά μας.
Οι νέοι μας γνωρίζουν δυο γραμμές. Την κάθετη και την οριζόντια. Τις καμπύλες και τις τεθλασμένες δεν τις παραδέχονται. Και γραμμές ίσιες προσφέρει η Εκκλησία μας με τις αμετακίνητες, αληθινές και αιωνίου κύρους τοποθετήσεις της σε καίρια θέματα ζωής.
Για τους λόγους  αυτούς και για άλλους που παραλείπω, για να μη σας κουράσω, κάνω μια έκκληση σε όλους σας. Και σε εσάς που έχετε  παιδιά και σε εσάς που έχετε στην συγγένειά σας παιδιά, αλλά και σε εσάς που δεν είχατε αυτή την ευλογία να κρατήσετε στην αγκαλιά σας την άνοιξη της ζωής, σε όλους σας που αποτελείτε μέλη της επί γης στρατευομένης Εκκλησίας, να σταθούμε κοντά στην νέα γενιά. Να σταθούμε με μία αγάπη ανιδιοτελή, με μια προθυμία ζυμωμένη με την αγωνία και με την καθαρή ζωή μας, για να προτρέψουμε όλα τα παιδιά που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα και να τους πούμε:
Παιδιά μου είσθε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε στην ζωή μας. Είσθε το καμάρι μας, η ελπίδα μας, η απαντοχή μας. Σας αγαπάμε και το δείχνουμε με την προσευχή μας για σας, που  κάνει την αγάπη μας αναμφισβήτητη, σας παρακαλούμε και σας προτρέπουμε.

Τρέξτε κοντά στην Εκκλησία μας. Μείνετε στον ιερό και ασφαλή χώρο της. Αγαπήστε τις Κατηχητικές Συντροφιές που λειτουργούν για χάρη σας και κάθε άλλη λειτουργική σύναξη που πραγματοποιείται για τον πνευματικό εφοδιασμό σας. Δείξτε ενδιαφέρον, για να μάθετε την ζωή των μεγαλυτέρων ηρώων της ιστορίας που είναι αναμφισβήτητα οι Άγιοί μας.
Τότε μόνο θα είμαστε βέβαιοι για την επιτυχία σας, για την ευτυχία σας και την καταξίωσή σας. Τότε θα σας βλέπουμε και θα μας γεμίζετε με αισιοδοξία. Τότε θα ζούμε για σας και θα χαιρόμαστε  την πορεία σας, θα ενθουσιαζόμαστε, όταν θα σας ακούμε να μιλάτε, και θα δοξολογούμε τον Θεό για τα κατορθώματά σας.
Αγαπητοί μου, κάνω μια έκκληση σε όλους σας, σήμερα, γεμάτη αγωνία.
Βοηθήστε τα παιδιά σας!! Δείξτε ενδιαφέρον για την ψυχή τους, τουλάχιστον όσο δείχνετε για το στομάχι τους. Παρακινήστε τα παιδιά σας να έλθουν στις Κατηχητικές Συντροφιές τουλάχιστον όσο τα προτρέπετε να μάθουν γράμματα και ξένες γλώσσες. Παρακολουθήστε την φοίτησή τους στα Σχολεία που θα τους μάθουν του Θεού τα πράγματα και θα τους δημιουργήσουν ένα ευλογημένο χαρακτήρα, ένα ήθος αναγκαίο και αρχές που θα είναι τα στηρίγματα στην ζωή τους.
Από μέρους μας θα γίνει ό,τι είναι δυνατόν.
Ενθουσιώδεις και ευσεβείς εκπαιδευτικοί και φοιτητές διαφόρων ειδικοτήτων με ιεραποστολικό πνεύμα είναι επιστρατευμένοι για το έργο της κατηχήσεως. Όλοι μας, με μια ψυχή και με κίνητρο την αγάπη μας, θα σταθούμε κοντά  στα παιδιά σας, για να συνεχίσουμε την θετική προσφορά μας σαν εκείνη που παρέχεται στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς μας κάθε Καλοκαίρι.
Κατηχητικές συντροφιές για νήπια, παιδιά Δημοτικού Γυμνασίου και Λυκείου, χορωδίες για παιδιά νέους και ενήλικες, χορευτικά για μικρούς και μεγάλους, εκμάθηση μουσικών οργάνων, συναντήσεις νέων και γονέων, ώρες ψυχαγωγίας, τμήμα βιβλιοθήκης, χειροτεχνίας, εκδηλώσεις, εκδρομές και άλλες πολλές δραστηριότητες είναι μερικές ευκαιρίες που πραγματοποιούνται στο 4ώροφο Πνευματικό μας Κέντρο και που συνθέτουν το παζλ της αγάπης και της προσφοράς της ενορίας μας προς τους νέους, τους γονείς και γενικότερα όλους τους αδελφούς μας.
Σας καλώ όλους μικρούς και μεγάλους, και σας παρακαλώ να παρευρεθείτε την Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010 στην 3η  γιορτή έναρξης των κατηχητικών συντροφιών της ενορίας μας που θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο του 30ου Δημοτικού Σχολείου που βρίσκεται  απέναντι από τον Ιερό μας Ναό. Η γιορτή θα περιλαμβάνει τις εγγραφές των παιδιών, παιχνίδια, κληρώσεις δώρων και θεατρικά σκετς.

              «Σας εμπιστεύομαι στην αγάπη του Θεού και ζω με την ελπίδα,
ότι  τα λόγια μου δε θα πέσουν στο κενό».


Με αγάπη Χριστού και ευχές σε εσάς και τις οικογένειές σας
Ο υπεύθυνος ιερέας νεότητος
Αρχιμ. Πολύκαρπος Μπόγρης

Πνευματικοί Κανόνες - π. Παίσιος

- Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν πάντοτε αμέσως;

- Αναλόγως. Πολλές φορές απορεί κανείς! Ενώ λίγο υπερηφανεύθηκε, αμέσως έσπασε τα μούτρα του· λειτούργησαν οι πνευματικοί νόμοι αστραπιαίως. Π.χ. καθαρίζει μία αδελφή τα τζάμια και της έρχεται ένας υπερήφανος λογισμός ότι τα καθαρίζει καλύτερα από την άλλη, οπότε κάτι συμβαίνει και, τσακ, σπάζει το τζάμι. Άλλες φορές λειτουργούν αργότερα.

- Μπορεί, Γέροντα, να θαυμάση κανείς ένα έργο που έκανε και να γίνη κάποια ζημιά;

- Ναι, γιατί λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Παίρνει την Χάρη Του ο Θεός από κάποιον και κάνει την ζημιά, για να συνετισθή ο άλλος που υπερηφανεύτηκε για το έργο του.

- Δηλαδή, Γέροντα, όταν γίνεται ζημιά, σημαίνει ότι έχουν λειτουργήσει οι πνευματικοί νόμοι;

- Φυσικά.

- Αποκλείεται να είναι κανείς αδέξιος και να κάνη ζημιές;

- Σπάνιες είναι αυτές οι περιπτώσεις. Γι’ αυτό, όσο μπορείτε, να ζήτε ταπεινά. Να σκέφτεσθε ότι δεν έχουμε τίποτε δικό μας. Όλα ο Θεός μας τα έχει δώσει. Όλα όσα έχουμε είναι του Θεού. Μόνον οι αμαρτίες είναι δικές μας. Αν δεν ταπεινωνώμαστε, θα λειτουργούν σ’ εμάς συνεχώς οι πνευματικοί νόμοι, μέχρις ότου καμφθή ο εγωισμός μας. Ο Θεός να δώση να γίνη αυτό, πριν μας βρη ο θάνατος.

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Αγιορείτες πατέρες - Γέροντας Ευθύμιος (Αγιορείτης).1915 -2004.

«Ένας από τους τελευταίους» 
Γέροντας Ευθύμιος (Αγιορείτης).1915 -2004.(Ι.Μ.Κωσταμινίτου, Βίγλα - Ι.Μ.Μ.Λαύρας)  

  Ἡ μελέτη του
Ὁ Γέροντας μελετοῦσε πολύ τά Πατερικά βιβλία. Γνώριζε καί ἐκφωνοῦσε ἀπ’ ἔξω ὁλόκληρα ἐδάφια ἀπό τά ἀσκητικά συγγράμματα. Εἶχε ἐντρυφήσει πολύ σ’ αὐτά.  Εἶχε δύο τεράστια παλιά βιβλία δερματόδετα τόν Εὐεργετινό καί τήν Φιλοκαλία τά ὁποῖα τά εἶχε «καταφάγει». Καί τά δύο ἦταν γεμᾶτα σημειώσεις, παραπομπές καί χαρτάκια-σελιδοδεῖκτες μέ γραμμένο ἐπάνω τους τό κύριο νόημα τῆς σελίδας στήν ὁποία ἀντιστοιχοῦσαν.
Οἱ ἄξονες τῆς ζωῆς του στή Βίγλα ἦσαν: Ὑπεράνθρωπη νηστεία, ξενιτεία, ἀπροσπάθεια πρός ὅλους καί ὅλα, ἀκτημοσύνη, μελέτη, καί  πολύς σωματικός κόπος. 
Τό ἡσυχαστήριο τῶν Ἁγίων Βαρλάμ καί Ἱωάσαφ


Συνεχής προσπάθεια γιά ἀμεριμνία καί γιά τό «ἀπερίσπαστον».
Στή Βίγλα ὅπου ἀσκήτευε ὁ Γέροντας, εἶχε ἕνα ἀμπέλι[1]. Μία ἡμέρα πῆγε καί τό κατέστρεψε. Ὅταν ὁ ἀνεψιός του τόν ἐπισκέφτηκε καί τόν ρώτησε γιά ποιόν λόγο τό ἔκανε αὐτό, τοῦ εἶπε:
-«Γιά νά μήν ἁμαρτάνω. Σκόνταφτα, θύμωνα, ἁμάρτανα. Γι’ αὐτό τό χάλασα».
 Προφανῶς τό ἔκανε γιά νά ἔχει περισσότερη ἀμεριμνία καί νά εἶναι ἀπερίσπαστος.
 Ὁ μοναχός πρέπει νά ἀρκεῖται στά ἀπαραίτητα καί νά μήν παρασύρεται ἀπό τήν ἐργασία, τό «ἐργόχειρο». Τό «ἐργόχειρο»  εἶναι «πάρεργο». Τό κύριο ἔργο εἶναι ἡ προσευχή.

Τό ἐσωτερικό τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Βαρλάμ καί Ἰωάσαφ
 
Τό ταπεινό του φρόνημα: «Εὐτελής καί ταλαίπωρος καί μηδαμινός ἔργῳ καί λόγῳ»
Ἡ μεγάλη του, «ἐν ἐπιγνώσει» ταπείνωση, φανερώνεται  ἐκτός τῶν ἄλλων καί στίς ἐπιστολές του. Νά πῶς «αὐτοπεριγράφεται» σέ γράμμα του, πού ἀπηύθυνε σέ Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος ἐφησυχάζει στό Ἅγιον Ὄρος:
«Εὐθύμιος Βιγλιολαυριώτης, ἐλεεινός καί ἁμαρτωλότερος πάντων ἀνθρώπων, Μοναχῶν καί κοσμικῶν, εὐτελής καί ταλαίπωρος καί μηδαμινός
ἔργῳ καί λόγῳ, ἄτιμος καί καταισχυμένος»[2].
 Μ’ αὐτόν τόν τόσο ταπεινό - ἐξευτελιστικό τρόπο «αὐτοπαρουσιάζεται». Ἀξιοπρόσεκτος εἶναι καί ὁ τρόπος πού καταθέτει στόν Ἐπίσκοπο τό αἴτημά του. Γράφει: «Στόν Θεοφιλέστατον Ἄνθρωπον ὑποκλινόμενος, στόν  Ἀρχιερέα μας Χρυσόστομον, Σχολάρχην τῆς Ἀθωνιάδος,
Ὁ ἐλάχιστος τῶν Μοναχῶν Εὐθύμιος Βιγλολαυριώτης...
Μίαν γνώμην ἀμαθῆ, ἀφελῆ, ἁπλῆ καί ἀπερίεργο σοῦ γράφω ἐδῶ πέρα, καί γέλασε μέ τά μένα κἄμποσο»[3]. Θεωρεῖ ὅτι εἶναι γιά γέλια ὁ ἑαυτός του...
Κακοπάθεια καί ταπείνωση
Ὁ Γέροντας μέσα ἀπό τήν προσωπική του πείρα εἶχε μάθει ὅτι:
«Ἡ ταπείνωση καὶ ἡ κακοπάθεια ἐλευθερώνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Ἡ μὲν πρώτη ἀποκόβει τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἡ δεύτερη τοῦ σώματος. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ μακάριος Δαυΐδ, ἐφαρμόζοντας αὐτό, λέει στὸ Θεὸ μέσα στὴ προσευχή του: δές, Κύριε, τὴν ταπείνωση καὶ τὴ κακοπάθειά μου, καὶ συγχώρησέ μου ὅλες τὶς ἁμαρτίες. (Ψάλμ. 24, 18)»[4].
 Γνώριζε ἐπίσης ὁ γνήσιος ἀγωνιστής τῆς ταπεινοφροσύνης, π.Εὐθύμιος ὅτι, ὅπως λέει ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, γιά νά φθάσει ὁ ἄνθρωπος στήν γνήσια ταπεινοφροσύνη χρειάζεται νά κάνει τρία πράγματα:
Α) Νά ἀγαπήσει τόν σωματικό κόπο (νηστεία, ἀγρυπνία, χαμαικοιτία[5], σωματική ἐργασία, διακονία κοπιαστική τοῦ πλησίον κ.λ.π.)
 Β) Νά βάζει τόν ἑαυτό του κάτω ἀπό ὅλους .
Δηλ. νά πιστεύει ὅτι εἶναι:
Ø  ἁμαρτωλότερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων «διά τήν ἄγνοιαν» (ἀφοῦ δέν γνωρίζει ποιός εἶναι ὁ πλησίον του, τό «ἀσφαλέστερο» εἶναι νά πεῖ ὅτι ἐγώ εἶμαι χειρότερος ἀπ’ αὐτόν)
Ø  κατώτερος ὅλων τῶν δαιμόνων, ἀφοῦ τούς κάνει ὑπακοή «δουλεύοντας» στά διάφορα πάθη καί
Ø  αἰσχρότερος ὅλων τῶν κτισμάτων, ἀφοῦ ὅλα τά κτίσματα εἶναι στό κατά φύσιν, ὅπως τά ἔφτιαξε ὁ Θεός, ἐνῶ αὐτός εἶναι στό παρά φύσιν, στήν ἁμαρτία.
Γ) Νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα.
Ἡ προσευχή κάνει τόν ἄνθρωπο ταπεινό διότι ὁ προσευχόμενος «ἀποδίδει» τά κατορθώματά του στήν Θεία Χάρη, ἡ ὁποία ἔρχεται διά τῆς προσευχῆς καί ὄχι στήν δική του δύναμη καί ἱκανότητα. Ὁ ἄνθρωπος πού προσεύχεται ἀποδεικνύει ἔμπρακτα ὅτι πιστεύει στόν Κύριο καί στόν λόγο Του : «Χωρίς Ἐμένα δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε»[6].
Ἡ γνήσια ταπεινοφροσύνη-ἀγάπη συνδυασμένη μέ τήν ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή καί τήν ἐν Χριστῷ ἄσκηση (κακοπάθεια), ὁδηγεῖ στήν κάθαρση, στήν ἐνεργοποίηση τῆς Βαπτισματικῆς Θείας Χάρης καί τέλος στήν ἀπάθεια.
Τὀ Καθολικό τῆς Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας
Ι. Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ
             Συνεχίζει τίς «τρέλλες του».
Σύμφωνα μέ μαρτυρία τοῦ Γέροντα Παΐσιου, πού διασώζει σύγχρονος Ἐπίσκοπος, ὅταν ὁ Γέροντας ἀναγκάστηκε νά ἀλλάξει τόπο διαμονῆς (πῆγε ἀπό τήν Βίγλα στήν Ι.Μ. Μ. Λαύρας) λόγῳ γήρατος, ἔκανε τήν ἑξῆς «τρέλλα»:


Οἱ Πατέρες τῆς Λαύρας θέλοντας νά τόν «ἀναπαύσουν», τόν ἔβαλαν σ’ ἕνα σχετικά καλό κελλί καί τοῦ πρόσφεραν φαγητό. Ἐκεῖνος γιά νά κρύψει τήν ἀρετή του καί νά μήν φάγει, ἄρχισε νά διαμαρτύρεται καί νά φωνάζει ὅτι δέν ἦταν καλό τό φαγητό. Ἐπίσης πετοῦσε τά σεντόνια ἀπό τό κρεββάτι του. Στό τέλος οἱ Πατέρες ἀναγκάστηκαν νά τόν βάλουν σ΄ ἕνα πιό ταπεινό κελλί τό ὁποῖο ἦταν στά «μέτρα» του. Ἔτσι ἀπόφυγε τήν ἄνεση καί τήν καλοπέραση[7].


[1] Σύμφωνα μέ πληροφορία τοῦ κ. Πασχαλᾶ ἀπό τό Γομάτι.


[2]Ἐπιστολή Γέροντος  Εὐθυμίου «πρός τόν Θεοφιλέστατον Ἀρχιερέα μας Χρυσόστομον», στό: Ἐπισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου, Πρόσωπα καί δρώμενα στόν Ἄθωνα, Ἅγιον Ὄρος 2001, σελ. 410.


[3] Ὅ. π. ( Τήν ἐπιστολή αὐτή ἔγραφε ὁ Γέροντας στίς 3 Μαΐου τοῦ 1981).


[4] Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Α΄ Ἑκατοντάς περί Ἀγάπης, οστ'.


[5] Νά κοιμᾶται στό πάτωμα


[6] Ἰω. 15, 5: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».


[7] Μαρτυρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἱ. Βλάχου στό : Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ», Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, Β΄ ἔκδοση, Λεβαδειά 2007, σελ. 277.


Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα, Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους

Η Τιμία Κάρα του Αγίου Ιωάννου του εν Βραχωρίω μαρτυρήσαντος, στο Αγρίνιο

Την τιμία κάρα του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου του εν Βραχωρίω μαρτυρήσαντος υποδέχθηκε, σήμερα το απόγευμα, η πόλη του Αγρινίου. Την Τιμία Κάρα που μαζί με τα χαριτόβρυτα λείψανα του αγίου, φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Προυσσού Ευρυτανίας μετέφεραν ο π. Ιλαρίων και ο π. Γεράσιμος.
Η υποδοχή πραγματοποιήθηκε μπροστά στον Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ. Παρέστησαν κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως, ο Δήμαρχος Αγρινίου, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ακαρνανίας, πολιτευτές, εκπρόσωποι των στρατιωτικών και πολιτικών αρχών της περιοχής και πλήθος πιστών.

Μετά τη δοξολογία σχηματίστηκε λιτανευτική πομπή που κατευθύνθηκε δίπλα από τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο χώρο όπου μαρτύρησε ο άγιος το 1814 και όπου έχει ανεγερθεί παρεκκλήσιο.

Ο Σεβασμιώτατος κατά την προσφώνησή του, ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Νικόλαο και τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Προυσσού αρχιμ. Χρυσόστομο για την παραχώρηση της άδειας για την μεταφορά της Τιμίας Κάρας, καθώς και τον εφημέριο του Ναού π. Κωνσταντίνο Καντάνη και το εκκλησιαστικό συμβούλιο για την ευλογημένη πρωτοβουλία τους.

Ανέφερε επίσης ότι αποτελεί μεγάλη χαρά και συγκίνηση για τους Αγρινιώτες, η έλευση του αγίου στον τόπο όπου, πριν από 196 χρόνια, έχυσε το τίμιο αίμα του και συνέχισε λέγοντας ότι η έλευση του Αγίου αποτελεί κήρυγμα ταπεινοφροσύνης και μετανοίας για όλους μας και ιδιαίτερα για τους νέους δίνει μια άλλη προοπτική για τη ζωή τους.

Η Τιμία Κάρα θα παραμείνει στον Ιερό Ναό για προσκύνημα μέχρι και την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, οπότε και θα μεταφερθεί πάλι στην Ιερά Μονή Προυσσού.
Λίγα λόγια για τον Άγιο
 Ο Άγιος Ιωάννης ο εκ Κονίτσης και εν Βραχωρίω μαρτυρήσας (ο εξ Οθωμανών) γεννήθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, το έτος 1785 από μουσουλμάνους γονείς. Ο πατέρας του ήταν ξακουστός Δερβίσης (ιερέας των Μουσουλμάνων) στην περιοχή. Το αρχικό του όνομα ήταν Χασάν. Σε ηλικία 20 ετών ο πατέρας του, τον έστειλε στα Ιωάννινα για να ενταχθεί στο τάγμα των Δερβίσηδων. Όταν έγινε και αυτός Δερβίσης στάλθηκε στο Βραχώρι της Αιτωλίας (σημερινό Αγρίνιο).

Στο Βραχώρι άρχισε να έρχεται σε επαφή με το χριστιανισμό και σιγά – σιγά να αποκαλύπτει τα χριστιανικά του αισθήματα. Πέταξε τα ενδύματα του μουσουλμάνου και φόρεσε τα ενδύματα του χριστιανού. Μετέβη στην Ιθάκη, όπου βαπτίστηκε χριστιανός και έλαβε το όνομα Ιωάννης. Κατόπιν αναχωρώντας από την Ιθάκη, δεν επιστρέφει στο Βραχώρι – γιατί κινδύνευε η ζωή του – αλλά εγκαθίσταται στο χωριό Μαχαλάς (σημερινές Φυτείες), όπου νυμφεύεται μια χριστιανή νέα και εργάζεται ως αγροφύλακας, ζώντας μια ήρεμη, χριστιανική ζωή.
Εν τω μεταξύ ο πατέρας του πληροφορείται για τη νέα του ζωή και στέλνει αντιπροσώπους να τον πείσουν να αλλαξοπιστήσει. Ο Ιωάννης αρνείται και τους διώχνει. Στη συνέχεια συλλαμβάνεται από τους Τούρκους και οδηγείται στον Μουσελίμη της περιοχής, όπου ομολογεί την πίστη του στον Χριστό. Μετά από αρκετά βασανιστήρια οι Τούρκοι τον αποκεφάλισαν δίπλα στον πλάτανο που σώζεται μέχρι σήμερα στο προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αγρινίου. Ήταν 23 Σεπτεμβρίου του έτους 1814. Δίπλα από τον πλάτανο αυτό οι Αγρινιώτες ανέγειραν ένα μικρό παρεκκλήσιο προς τιμήν του Αγίου, όπου κάθε χρόνο με ιδιαίτερη ευλάβεια τιμάται η μνήμη του στις 23 Σεπτεμβρίου.




Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Η εξόδιος ακολουθία ενός μοναχού


01.JPGΔυο είναι κυρίως οι μεγάλες ιεροτελεστίες σ' ένα κοινόβιο, στις οποίες μπορεί κανείς να δει να εφαρμόζεται απόλυτα το «όλοι για τον ένα»: η κουρά και ο εξοδιαστικός. Με την πρώτη εντάσσεται ο μοναχός στην αδελφότητα. Με τη δεύτερη εξάγεται από την επί γης αδελφότητα. Η πρώτη χαρακτηρίζεται ως πνευματική γέννηση. Η δεύτερη είναι ο σωματικός θάνατος.

Η κοίμηση του μοναχού
Η κοίμηση του μοναχού γίνεται αμέσως γνωστή σ' όλη τη Μονή και στη συνέχεια σ' όλο τον αγιορειτικό κόσμο.
Στον απελθόντα, αφού ευπρεπίσουν τη σορό, φορούν τα σανδάλια, το ζωστικό, τα σχήματα, το σκούφο, το κουκούλι του. Στη συνέχεια τον τυλίγουν στο ράσο του, το οποίο έχουν προηγουμένως διαπλατύνει. Το ράσο του γίνεται το σάβανό του κι επάνω σ' αυτό κοσμούν τρεις σταυρούς: στο μέτωπο, το στήθος, τα γόνατα. Τώρα είναι έτοιμος για τη μεταφορά του στο νάρθηκα του Καθολικού (η του Κυριακού).
Η ακολουθία του εξοδιαστικού γίνεται αμέσως μετά τη λειτουργία, το πρωί, ή μετά τον εσπερινό, το απόγευμα.
Συγκεντρώνεται όλη η αδελφότητα, όπως διατυπώνεται σε αρχαιότατο μοναστικό κανόνα, πως όταν πεθάνει αδελφός «πρέπει να συνοδεύση όλη η αδελφότης την εκφοράν του».
02.JPGΗ ακολουθία είναι, στ' αλήθεια, στο ξετύλιγμά της, μια αποκάλυψη. Ποιητές με μεγάλη ευαισθησία, τρόφιμοι των μοναστηριών κι αυτοί, είναι οι συνθέτες της. Τα τροπάρια δεν μιλούν μόνο για την ματαιότητα του βίου (πράγμα που μπορεί κανείς να το διδαχτεί και από τη σορό που κείται στο μέσον της λιτής), αλλά υμνούν και τη νίκη της Ζωής, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, επί του θανάτου και της φθοράς.
Προς το τέλος της ακολουθίας, τη στιγμή που αρχίζουν να ψάλλονται τα προσόμοια με πρώτο το: «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν, δώμεν, αδελφοί, τω θανόντι ...» προσέρχονται οι αδελφοί και ασπάζονται τον κεκοιμημένο.
Στη συνέχεια, υπό τις πένθιμες κρούσεις της καμπάνας, γίνεται η εκφορά του κεκοιμημένου. Προηγούνται τα εισοδικά και οι ιερείς. Έπεται η σορός και ακολουθούν, με αναμμένες τις λαμπάδες τους, οι λοιποί πατέρες.
Με συνηγμένη την αδελφότητα γύρω από τον νεοσκαμμένο τάφο, θα γίνει το πρώτο κομβοσχοίνι από τον τυπικάρη. Κάθε αδελφός θα κάνει κομβοσχοίνι για 40 ημέρες υπέρ του θανόντος. Οι αιτήσεις και δεήσεις υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του θα συνεχίζονται «επί εν έτος παρρησία εν τω Κυριακώ Ναώ, εν δε τω κοιμητηρίω μέχρι της ανακομιδής αυτού, ήτοι επί τριετίαν».
03.JPG
Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί ως αξιοθαύμαστο προνόμιο των Αθωιτών μοναχών, είναι ότι το σώμα του αποιχομένου μένει, μέχρι την ταφή του, μαλακό και ευλύγιστο, αντίθετα με τα σώματα όλων των νεκρών, χωρίς εξαίρεση, που μένουν σκληρά και αλύγιστα.

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Ιερά μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους

Το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας, το πρώτο και το μεγαλύτερο του Αγίου 'Ορους, είναι κτισμένο πάνω στο πλάτωμα ενός βράχου, εκεί που τελειώνει η χερσόνησος και ο Άθως κατεβαίνει ήρεμα προς τη θάλασσα σχηματίζοντας πολλούς καταπράσινους λοφίσκους. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση, περίπου είκοσι λεπτά, από την παραλία, όπου ο αρσανάς του, και γιορτάζει την Κοίμηση του οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη (5 Ιουλίου). άλλες ονομασίες, με τις οποίες αναφέρεται σε παλαιότερα έγγραφα, είναι: «Λαύρα των Μελανών», «Λαύρα του κυρού Αθανασίου», «Λαύρα του αγίου Αθανασίου», «Μεγάλη Λαύρα» ή και απλώς «Λαύρα», λέξη που σημαίνει εδώ ένα πολυάνθρωπο μοναστήρι. Η ίδρυση του μοναστηριού συμπίπτει με τη συστηματοποίηση του μοναχισμού στο 'Ορος, μετά από μιαν ανοργάνωτη και ιδιότυπη ζωή των αγιορειτών ασκητών. Ιδρυτής του ο σοφός και ανακαινιστής μοναχός Αθανάσιος, που μόναζε πρώτα σε κάποιο μοναστήρι στον 'Ολυμπο της Βιθυνίας, τον καιρό που ηγούμενός του ήταν ο περίφημος Μιχαήλ Μαλείνος, θείος του Νικηφόρου Φωκά. Εκεί συνδέθηκε με στενή φιλία με τον αρχιστράτηγο τότε της Ανατολής και κατόπιν αυτοκράτορα Νικηφόρο, που του πρότεινε να εγκαταλείψει τον 'Ολυμπο και να έρθει στον ʼθω, όπου αργότερα θα τον ακολουθούσε και ο ίδιος. Ο Αθανάσιος, αν και είχε στην αρχή ορισμένες επιφυλάξεις, θεμελίωσε τη Λαύρα το 963, στηρίζοντας βέβαια τις ελπίδες του στον φίλο του αυτοκράτορα .ως θέση διάλεξε το μέρος όπου πιθανόν να υπήρχε παλαιότερα η αρχαία πελασγική πόλη Ακρόθωοι. Σύμφωνα με τη βιογραφία του, που χρονολογείται στον 11 ο αιώνα, έκτισε πρώτα το τετράπλευρο τείχος γύρω γύρω, ύστερα το καθολικό και στη συνέχεια τις σειρές των κελλιών .Για την ανέγερση, εξάλλου, και την αποπεράτωση του κολοσσιαίου αυτού έργου ο αυτοκράτορας έστελνε χρήματα συνέχεια μέχρι το θάνατό του, μια και δεν κατάφερε, παρά την αδιάκοπη επιθυμία του να έρθει εδώ και να ασκητέψει και ο ίδιος, όπως άλλωστε οι δύο άνδρες είχαν προσυμφωνήσει. Ακόμη προέβλεψε ιδιαίτερη χορηγία για τη συντήρηση των 80 πρώτων Λαυριωτών μοναχών και δώρισε στη Λαύρα διάφορα μετόχια, όπως το μοναστήρι των Περιστερών κοντά στη Θεσσαλονίκη, τεμάχια Τιμίου Ξύλου και αγίων λειψάνων και πολλά έργα τέχνης. Τη χρηματική βοήθεια του Φωκά συνέχισε ο διάδοχός του Ιωάννης Τσιμισκής, με τον οποίο ο Αθανάσιος διατηρούσε επίσης φιλικές σχέσεις. Ο Τσιμισκής διπλασίασε την ετήσια χορηγία για τις ανάγκες της νεοσύστατης μονής και έτσι τελείωσε το κτίσιμο της Λαύρας, που αποτέλεσε το υπόδειγμα και τον πυρήνα μιας καινούργιας μορφής μοναχικού βίου στον Άθω. Στη συνέχεια, χάρη στο ενδιαφέρον και των άλλων αυτοκρατόρων, το μοναστήρι περνά μια καλή περίοδο της ζωής του. 
Ο αριθμός των μοναχών μέσα σ' αυτό άρχισε σιγά σιγά να μεγαλώνει και να ξεπερνά τους προαναφερθέντες 80, ενώ παράλληλα σταθεροποιήθηκε ο κοινοβιακός τρόπος λειτουργίας και ζωής στη Λαύρα και σε ολόκληρο το 'Ορος. Ιδιαίτερα βοήθησε το μοναστήρι ο Βασίλειος Β., που επικύρωσε σ' αυτό το νησί του Αγίου Ευστρατίου και άλλα μετόχια και έκανε πολλές δωρεές. Τον Αθανάσιο, που έζησε μέχρι το τέλος του 100υ αιώνα, διαδέχθηκε στην ηγουμενία της Λαύρας ο Ευστράτιος, που υπογράφει σ' ένα έγγραφο του έτους 1016. Η Μεγίστη Λαύρα, όπως συνέβη και με τα άλλα αθωνικά μοναστήρια, παρουσιάζει σε ολόκληρη την ιστορία της πολλές μεταπτώσεις. Άλλοτε βρίσκεται σε ακμή και άλλοτε παρακμάζει μέχρι το σημείο σε κάποια εποχή να καταστεί σχεδόν έρημη. 'Ετσι από τα μέσα του 11ου αιώνα, οπότε είχε 700 περίπου μοναχούς, μέχρι τον 14ο, περνά μια πολύ καλή περίοδο της ζωής της. Από τον αιώνα όμως αυτό και εξαιτίας των καταστροφών από τις διάφορες πειρατικές επιδρομές, ανακόπηκε αυτή η ακμή της και παρατηρήθηκε μια κάποια χαλάρωση στην εφαρμογή των κανονισμών του Αθανασίου και στην κοινή διαβίωση των μοναχών .
Ο αριθμός των Λαυριωτών άρχισε να μειώνεται αισθητά και στις αρχές του 16ου αιώνα διαθέτει πολύ λίγους. Αποτέλεσμα της καταστάσεως αυτής ήταν η μετατροπή του μοναστηριού για ένα χρονικό διάστημα σε ιδιόρρυθμο για να γίνει όμως ξανά κοινόβιο χάρη στις ενέργειες του πατριάρχη της Αλεξανδρείας Σιλβέστρου και της Ιεράς Συνάξεως (1574). Παρ' όλα όμως αυτά η παρακμή του συνεχίστηκε και συγκεκριμένα στις αρχές του 17ου αιώνα είχε μόνο 5 ή 6 μοναχούς, ενώ από οικονομική άποψη βρισκόταν σε άθλια κατάσταση σχεδόν μέχρι το 1655. Τότε ήρθε στη Λαύρα ο πατριάρχης Διονύσιος Γ., που διέθεσε γι' αυτή ολόκληρη την περιουσία του και την ενίσχυσε οικονομικά. Στη συνέχεια το μοναστήρι γίνεται πάλι ιδιόρρυθμο. Από το τέλος όμως του 18ου αιώνα, όταν ο πατριάρχης Παίσιος Β .επικύρωσε ορισμένα παλαιά προνόμιά του, η ιστορία του παρουσιάζει μικρές μόνο διακυμάνσεις. Εκτός από τους παραπάνω πατριάρχες, κατά τους χρόνους της οθωμανικής κυριαρχίας, βοήθησαν τη Λαύρα με πολλούς τρόπους οι ηγεμόνες των παραδουναβίων χωρών και οι τσάροι της Ρωσίας.

Σχολή Βυζαντινής Μουσικής Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς θα λειτουργήσει και φέτος στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς επί της οδού Ευριπίδου 93 στο κέντρο της πόλης. Οι εγγραφές άρχισαν και πραγματοποιούνται καθημερινά από τις 6-8 μμ. Τα πτυχία που δίνονται από τη Σχολή, είναι αναγνωρισμένα από το κράτος.
Επίσης, θα λειτουργήσει και μεταπτυχιακό τμήμα για όσους θέλουν να βελτιώσουν τις γνώσεις τους στη βυζαντινή μουσική. Περισσότερες πληροφορίες και εγγραφές στο τηλ.210- 4178118.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΦΑΛΗΡΟΥ κ.κ. Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ - ΛΥΚΕΙΩΝ

  Ἀγαπητά μου παιδιά,
 Ἡ νέα σχολικὴ χρονιὰ ξεκινᾶ στὴ σκιὰ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας. Ὅσο κι ἂν μοιάζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ οἰκονομικοὶ ὄροι  τῆς κρίσης αὐτῆς ξένοι πρὸς τὰ ἀκούσματα καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά σας, εἶναι βέβαιο πὼς ἡ παροῦσα συγκυρία εἶναι ἱκανὴ νὰ ἐπηρεάσει καὶ τὴ δική σας ζωὴ καὶ τὰ δικά σας ὄνειρα.
 Εἶναι βέβαια ἄδικο οἱ λανθασμένες ἐπιλογὲς τῶν προηγούμενων γενιῶν νὰ βαραίνουν τὶς ἐπερχόμενες, ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι μία πραγματικότητα ποὺ ἐπαναλαμβάνεται μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Τοῦτος ὁ ρεαλισμὸς σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν δικαιώνει ἐμᾶς τοὺς μεγαλύτερους. Εἴμαστε ὑπόλογοι ἀπέναντι σας γιὰ πολλά, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὰ ὄνειρα ποὺ φτιάξαμε, γιὰ τὴ ζωὴ ποὺ λαχταρίσαμε.
 Οἱ προσδοκίες μᾶς σταματοῦσαν στὸ ἰδανικὸ μίας ἄνετης ζωῆς, μὲ εὐκολίες, μὲ πολλὰ ἀγαθά, μὲ λίγο κόπο. Ὅ,τι στεκόταν ἐμπόδιο σὲ ὅλα αὐτὰ γινόταν ἐχθρός, ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νὰ νικηθεῖ μὲ κάθε μέσο. Γι’ αὐτὸ ἐξάλλου τὸ ἦθος, οἱ ἀρχές, οἱ κανόνες θεωρήθηκαν παρωχημένα πράγματα, ἀχρείαστα στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο.
 Κι ὅλα αὐτὰ ποῦ ὁδήγησαν; Σὲ μία γυαλιστερὴ ζωὴ χωρὶς περιεχόμενο, χωρὶς χαρά, χωρὶς ἀνθρωπιά, χωρὶς τρυφερότητα, χωρὶς παρηγοριά, χωρὶς ἐλπίδα, χωρὶς νὰ προσμένει τίποτα στὴ γῆ, χωρὶς νὰ προσβλέπει ψηλὰ στὸν οὐρανό...
 Μία νέα σχολικὴ χρονιὰ ξεκινᾶ. Ἀφορμὴ γιὰ μία νέα ἀρχή, μὲ ὁράματα καὶ ὄνειρα, ἀληθινὰ καὶ γνήσια, γιὰ μία ζωὴ ποὺ θὰ μάθουμε νὰ ἐργαζόμαστε, νὰ κοπιάζουμε καὶ νὰ κερδίζουμε τὸ κάθε τὶ θαυμαστό τοῦ κόσμου τούτου, χωρὶς νὰ ἀδικοῦμε κανέναν, οὔτε καὶ τὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτὸ, γιὰ μία ζωὴ ποὺ τὰ ἄλλα πρόσωπα θὰ εἶναι φίλοι καὶ ἀδέλφια, συνεργάτες καὶ συνοδίτες, γιὰ μία ζωὴ ποὺ τὰ ἀγαθὰ θὰ εἶναι μέσα καὶ ὄχι σκοποί, ποὺ θὰ μᾶς ἐλευθερώνουν χωρὶς νὰ μᾶς ὑποδουλώ-νουν, γιὰ μία ζωὴ ποὺ ἡ γνώση καὶ ἡ εὐθύνη, ἡ σπουδὴ καὶ ἡ ὑπευθυνότητα θὰ καταφέρουν νὰ ἀναστήσουν τὸν τόπο μας.
 Εὐχόμαστε πατρικὰ καὶ προσευχόμαστε στὸν φιλάνθρωπο Θεό, νὰ ἐνισχύσει τὶς σχολικές σας προσπάθειες, νὰ στηρίξει τὴν σπουδή σας, νὰ εὐλογήσει τοὺς κόπους σας, ἔτσι ὥστε νὰ ὁδηγηθεῖτε στὴν πρόοδο τὴν ἀληθινή, ἔτσι ὥστε νὰ ζήσετε μία πραγματικὰ ποιοτικὴ βιωτή.
 
Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
 

Έκθεση φωτογραφίας Αγιορείτη ιερομόναχου Θεολόγου για το Κονγκό

Από την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010 έχει ξεκινήσει η Έκθεση Φωτογραφίας του Αγιορείτου ιερομονάχου Θεολόγου με τίτλο “Ένας Έγχρωμος Κόσμος” με φωτογραφίες από το μακρινό Κονγκό.
Οι φωτογραφίες της έκθεσης μας επιτρέπουν να δούμε το έργο που γίνεται αθόρυβα στο μακρινό Κονγκό από μία καλλιτεχνική ματιά η οποία χαρακτηρίζεται από την απλότητα, την αμεσότητα και το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και τη φύση και προτιμά να αναδεικνύει κυρίως την ωραία και χαρούμενη πλευρά των προσώπων και της κτίσης ως καρπούς της αγάπης, παρ’ όλες τις αντιξοότητες.
Θα είναι μεγάλη μας χαρά αν μπορέσετε να έρθετε κατά τη διάρκεια της έκθεσης για να γνωρίσουμε μαζί και να ενισχύσουμε την προσπάθεια της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Η έκθεση είναι στο:
Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών
Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου 48, Μετρό Ευαγγελισμός
Διάρκεια Έκθεσης: 16 – 23 Σεπτεμβρίου 2010
Ώρες: Καθημερινές & Σάββατο 10:00 – 20:00, Κυριακή 10:00 – 14:00

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Έκτρωση=Φόνος

Ονομάζομαι Gianna Jessen. Είμαι υιοθετημένη και η βιολογική μου μητέρα ήταν δεκαεφτά χρονών, όταν αποφάσισε να κάνει έκτρωση. Ήταν τότε εφτάμισι χρονών έγκυος και ο γιατρός την συμβούλευσε να κάνει αυτό, που ονομάζεται saline abortion (αντικατάσταση του αμνιακού υγρού με αλατούχο διάλυμα, που καίει το παιδί μέσα και έξω). Έτσι η μητέρα μου ανέμενε να γεννήσει ένα νεκρό παιδί μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. Προς μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όλων δεν βγήκα νεκρή σ’ αυτό τον κόσμο, αλλά ζωντανή, στις 6 Απριλίου του 1977, σε κλινική εκτρώσεων του Λος Άντζελες! Αυτό δε που αποτελεί τέλειο συγχρονισμό του ερχομού μου είναι, ότι ο μαιευτήρας που ενεργούσε την έκτρωση, ήταν εκτός υπηρεσίας εκείνη τη στιγμή κι έτσι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσει το σχέδιό του με τη ζωή μου…
Ξέρω ότι βρίσκομαι σε κυβερνητικό κτίριο και ότι στην εποχή μας δεν είναι πολιτικά σωστό να πεις το όνομα του Χριστού σε μέρη σαν κι αυτό. Το να Τον φέρεις σε τέτοιες συναντήσεις, μπορεί να κάνει τους άλλους να νοιώσουν τρομακτικά άβολα. Αλλά δεν επιβίωσα για να κάνω τον καθένα να νοιώθει άνετα. Επιβίωσα για να ανακατεύω τα πράγματα λίγο και αυτό το απολαμβάνω.
…Και έτσι βγήκα ζωντανή, όπως ήδη είπα, μετά από δεκαοκτώ ώρες. Έπρεπε να ήμουν τυφλή, έπρεπε να ήμουν καμένη, έπρεπε να ήμουν νεκρή. Και δεν είμαι! Το εκπληκτικό είναι, ότι ο μαιευτήρας που έκανε την έκτρωση, ήταν υποχρεωμένος να υπογράψει το πιστοποιητικό γεννήσεώς μου: «γεννημένη κατά την διάρκεια έκτρωσης στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης».
Ο άνθρωπος αυτός έχει τη μεγαλύτερη αλυσίδα κλινικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σ’ ένα βιβλίο του καυχιέται πως έχει κάνει πάνω από 1.000.000 εκτρώσεις! Κυρίες και κύριοι, δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε. Βρισκόμαστε σε μάχη. Είναι μία μάχη μεταξύ της ζωής και του θανάτου… Με ποια πλευρά είστε;
Gianna Jessen
…Έτσι η νοσοκόμα κάλεσε ασθενοφόρο και με μετέφερεαν σε νοσοκομείο. Αυτό είναι θαύμα, διότι συνήθιζαν τότε (μέχρι το 2002, οπότε ο πρόεδρος Bush άλλαξε τον νόμο), να τερματίζουν τη ζωή ενός επιβιώσαντος βρέφους, με στραγγαλισμό, ασφυξία, να το αφήνουν να πεθάνει ή να το πετούν. Έτσι μετά από αυτό τοποθετήθηκα σε ίδρυμα, όπου… δεν τους άρεσα και πολύ…
>Βλέπετε, μισήθηκα από τη στιγμή της συλλήψεώς μου από πολλούς και πολύ περισσότεροι με μισούν τώρα, γιατί κηρύσσω ζωή (και τον Χριστό τον μισούσαν!). Όμως αγαπήθηκα από πιο πολλούς και προπάντων από τον Θεό. Είμαι κόρη Του. Δεν παίζετε με το κορίτσι του Θεού. Έχω ένα σημάδι στο μέτωπο, που προειδοποιεί· προσέξτε να είστε καλοί μαζί μου, γιατί ο Πατέρας μου διοικεί τον κόσμο!
…Με πήραν λοιπόν από το «κακό σπίτι» και με πήγαν σε όμορφο σπίτι. Στο σπίτι της Πένυ. Είπε, ότι τότε ήμουν δέκα επτά μηνών και είχα διαγνωστεί με αυτό που εγώ θεωρώ δώρο, εγκεφαλική παράλυση, η οποία δημιουργήθηκε από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλό μου, καθώς προσπαθούσα να επιβιώσω.
Τώρα είμαι αναγκασμένη να πω αυτό: Εάν η έκτρωση είναι αποκλειστικά θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών, τότε ποια ήταν τα δικά μου δικαιώματα; Πώς δεν βρέθηκε ούτε μία ριζοσπαστική φεμινίστρια, να σηκωθεί και να φωνάξει για την καταπάτηση των δικαιωμάτων μου την ημέρα εκείνη! Η ζωή πνιγόταν στο όνομα των δικαιωμάτων της γυναίκας! Όταν δε ακούω, ότι επιβάλλεται έκτρωση, όταν το παιδί πρόκειται να γεννηθεί ανάπηρο, τότε η καρδιά μου γεμίζει από τρόμο. Υπάρχουν πράγματα, κυρίες και κύριοι, τα οποία θα μπορέσετε να μάθετε μόνο από τους αδύναμους ανάμεσά μας. Και όταν τους πνίγετε, εσείς είσθε αυτοί που χάνετε… Και τι αλαζονεία! Οι δυνατοί να εξουσιάζουν τους αδύνατους και να αποφασίζουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει! Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν είστε εσείς, που κάνετε την καρδιά σας να κτυπά; Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν κατέχετε τίποτε από όλη την εξουσία που νομίζετε ότι κατέχετε; Είναι το έλεος του Θεού που σας στηρίζει, ακόμα και όταν τον μισείτε!
…Έτσι κοίταξαν την αγαπημένη μου Πένυ και της είπαν τα εξής… ενθαρρυντικά λόγια: Η Gianna είναι ένα τίποτα. Αλλά αυτή τους αγνόησε και άρχισε να δουλεύει μαζί μου και άρχισα να σηκώνω το κεφάλι μου… και μετά έλεγαν η Gianna ποτέ δεν θα κάνει αυτό, ποτέ δεν θα κάνει το άλλο. Και όμως στην ηλικία των τρεισήμισι χρόνων, άρχισα να περπατώ με περπατούρα και ορθοπεδικά στηρίγματα. Και, για να μην μακρηγορώ, στέκομαι εδώ σήμερα με ένα μικρό ορθοπεδικό πρόβλημα, χωρίς στηρίγματα. Πέφτω με χάρη μερικές φορές και μερικές άλλες άχαρα, αλλά δεν σταματώ να εργάζομαι για τη δόξα του Θεού.
Βλέπετε, κυρίες και κύριοι, είμαι πιο αδύναμη από τους περισσότερους από σας, αλλά αυτό είναι το κήρυγμά μου. Πληρώνω αυτό το μικρό τίποτα για να μπορώ να κηρύττω στον κόσμο και να προσφέρω ελπίδα. Παρεξηγούμε το πόσο όμορφο μπορεί να είναι το μαρτύριο! Δεν το προκαλώ, αλλά όταν έρχεται, ο Θεός έχει τη δυνατότητα να κάνει και τα πιο άθλια πράγματα όμορφα.
Έχω συναντήσει τη βιολογική μου μητέρα και την έχω συγχωρήσει. Είναι πολύ διαταραγμένη προσωπικότητα. Ήρθε και με βρήκε μετά από μία εκδήλωση και είπε: «Γεια σου, είμαι η μητέρα σου». Ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα, αλλά καθώς αυτή μου μιλούσε με ταραχή και οργή, εγώ σκεφτόμουν: Δεν σου ανήκω. Ανήκω στον Χριστό. Είμαι το κορίτσι Του, και είμαι πριγκίπισσα!…
Θα ήθελα προτού τελειώσω να απευθυνθώ σοτυς άντρες που είναι σ’ αυτή την αίθουσα: Άντρες, είστε φτιαγμένοι για να υψώνετε το ανάστημά σας και να υπερασπίζετε τις γυναίκες και μετά να μας αφήνετε μόνες. Είστε φτιαγμένοι για να είστε ευγενικοί και γενναιόδωροι και δυνατοί, διότι, άντρες, προσέξτε με: Είμαι πολύ κουρασμένη για να κάνω το δικό σας καθήκον!
Στους πολιτικούς, που ακούν, θα πω το εξής: Είστε φτιαγμένοι για μεγαλοσύνη. Αφήστε τη διπλωματία στην άκρη. Προορισμός σας είναι να υπερασπίζεστε ό,τι είναι σωστό και καλό. Τι είδους άνθρωποι θέλετε να είστε; Άνθρωποι με εμμονή στη δική τους δόξα ή άνθρωποι με εμμονή στην δόξα του Θεού; Έφτασε η στιγμή να πάρετε θέση. Ο Θεός θα σας βοηθήσει, ο Θεός θα είναι μαζί σας.
Θα τελειώσω με αυτό: Μερικοί ίσως είναι ενοχλημένοι, διότι μιλώ συνέχεια για τον Θεό και τον Κύριο Ιησού. Μα πώς είναι δυνατόν να περπατώ στην γη, έστω κουτσαίνοντας, και να μην δίνω όλη μου την καρδιά και το μυαλό και την ψυχή και όλο μου το είναι στον Χριστό, που μου έδωσε την ζωή; Όλος ο σκοπός της ζωής μου είναι να κάνω τον Θεό να χαμογελά.
Ελπίζω, μερικά απ’ αυτά που είπα, να έχουν νόημα. Βγήκαν μέσα από την καρδιά μου. Ο Θεός να σας ευλογεί.

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Ο ΠΛΑΚΙΔΑΣ

Η μνήμη του εορτάζεται την 20ην Σεπτεμβρίου εκάστου έτους
Ο Αγιος Ευστάθιος    
    Ο άγιος Ευστάθιος ο μεγαλομάρτυς έζησεν κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορος Τραϊανού και ήτο στρατηλάτης εις την Ρώμη. Εν καιρώ ειρήνης συνήθιζε να γυμνάζη τους στρατιώτας του εις την κυνηγετικήν τέχνη συμμετέχων και ο ίδιος εις τα γυμνάσια αυτά.
    Κάποια ημέρα σε ένα δάσος είδεν από μακριά μια μεγαλόσωμη έλαφο, η οποία φεύγουσα έστρεφε και τον εκοίταζε με τέτοιο τρόπο ώστε να τον παρακινήση να την καταδιώξη. Ο Αγιος χωρίς χρονοτριβή ώρμησεν έφιππος να την φθάση και προς βοήθειάν του έτρεξαν και μερικοί στρατιώτες του. Κανείς όμως δεν κατόρθωσε να την πλησιάση και μόνον ο Ευστάθιος συνέχισε να την κυνηγά. Όταν η έλαφος έφθασε εις ένα μεγάλο χάσμα του εδάφους το υπερπήδησε και εστάθη εκεί. Ο ίππος του Αγίου μη δυνάμενος να πηδήση το μεγάλο χανδάκι έμεινε εις την άλλη άκρη. Τότε ο Αγιος παρετήρησε με έκπληξη οτι εις το μέσον των κεράτων της ελάφου υπήρχε σταυρός υπέρλαμπρος φέρων τον εσταυρωμένον Χριστόν και από εκεί άκουσε φωνή Κυρίου που τον προέτρεπε να λάβη το βάπτισμα των Χριστιανών, όταν δε θα έκαμε τούτο να επέστρεφε εις το ίδιο μέρος δια να μάθη τα μέλλοντα.
    Ο Ευστάθιος επέστρεψε με πολύ φόβον εις την οικοίαν του και αφού εφανέρωσεν τα συμβάντα εις την σύζυγόν του , το ίδιο βράδυ επεσκέφθησαν τον αρχιερέα των Χριστιανών και έλαβον παρ'αυτού το βάπτισμα εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
    Την επομένην ο Ευστάθιος έλαβεν τους στρατιώτες του και κατευθύνθησαν εις τον τόπον του δράματος. Πριν φθάσουν , άφησεν αυτούς να ασχολούνται και αυτός επροχώρησεν μέχρι το χάσμα. Εκεί έπεσεν καταγής και προσευχήθη εις τον Θεόν. Τότε ήκουσεν εκ νέου την φωνήν του Κυρίου που του εφανέρωσεν οτι θα υποβληθή εις πολλούς πειρασμούς και θα υποστή δια την πίστιν του όσα και ο Ιώβ τον παλαιόν καιρόν έπαθεν , αλλά εις το τέλος θα νικήση τον διάβολον και θα γίνη το θέλημα του Θεού.

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Ο π. Τύχων και ο ληστής

Κάποτε του είχε στείλει κάποιος από την Αμερική μια επιταγή. Την ώρα όμως
πού την έπαιρνε ο Γέροντας από το Ταχυδρομείο, τον
είδε ένας κοσμικός και νικήθηκε από τον πειρασμό της
φιλαργυρίας. Πήγε λοιπόν την νύχτα στο Κελλί του
Γέροντα, για να τον ληστέψη, με τον λογισμό ότι θα
εύρισκε και άλλα χρήματα, χωρίς να ξέρη ότι και εκείνα
πού είχε πάρει ο Γέροντας τα είχε δώσει την ίδια ώρα
στον κυρ - Θόδωρο, για να πάρη ψωμιά για τους
φτωχούς. Αφού τον βασάνισε αρκετά τον Γέροντα - τον
έσφιγγε με ένα σχοινί στον λαιμό του - διεπίστωσε ότι
πράγματι δεν είχε χρήματα και ξεκίνησε να φυγή. Ό
Παπα - Τυχών του είπε:
- Θεός συγχωρέσοι, παιδί μου.
Ό κακοποιός αυτός άνθρωπος πήγε και σε άλλον Γέροντα με τον ίδιο σκοπό,
αλλά εκεί τον έπιασε ή Αστυνομία, και ομολόγησε μόνος του ότι είχε πάει και
στον Παπα - Τύχωνα. Ό Αστυνόμος έστειλε χωροφύλακα και ζήτησε τον
Γέροντα για ανάκριση, επειδή θα γινόταν η δίκη του κλέφτη. Ό Γέροντας
στενοχωρέθηκε γι' αυτό και έλεγε στον χωροφύλακα:
- Παιδί μου, εγώ τον συγχώρεσα με όλη την καρδιά μου τον κλέφτη.
Εκείνος όμως δεν έδινε καθόλου σημασία στα λόγια του Γέροντα, γιατί
εκτελούσε ανώτερη διαταγή, και τον τραβούσε και του έλεγε: - Άντε,
γρήγορα, Γέροντα! εδώ δεν έχει συγχώρεση και «ευλόγησαν».
Τελικά τον λυπήθηκε ο Διοικητής και τον άφησε από την Ιερισσό να γυρίση
στο Κελλί του, επειδή έκλαιγε σαν μωρό παιδί, γιατί νόμιζε ότι θα γίνη και
αυτός αιτία να τιμωρηθή ο κλέφτης.
Όταν το θυμόταν αυτό το περιστατικό, δεν μπορούσε να το χωρέση στο
μυαλό του και μου έλεγε:
- Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτοί οι κοσμικοί άλλο τυπικό έχουν" δεν έχουν το
«εύλόγησον», «Θεός συγχωρέσοι».

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Πανήγυρις Αγίας Σοφίας Πειραιώς (17-09-10)


Πανηγυρίζει την Παρασκευή επί τη εορτή της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης ο ομώνυμος Ιερός Ναός της Μητροπολιτικής περιφέρειας Πειραιώς με το ακόλουθο πρόγραμμα:
Την Πέμπτη 16/9 στις 7:00 το απόγευμα θα ψαλεί ο πανηγυρικός εσπερινός και στη συνέχεια θα γίνει η περιφορά της ιεράς εικόνας των Αγίων. Στις 10:30 το βράδυ θα αρχίσει η τέλεση ιεράς αγρυπνίας.
Το πρωί της Παρασκευής 17/9 θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Βίος Αγίας: 
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ
ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ, ΑΓΑΠΗ
Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138). Η μητέρα Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν
Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες.
Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.
Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε.
Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.
Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Οι συγκλονιστικές τελευταίες στιγμές του ιερομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης όπως τις διηγείται ο δήμιός του

Βρισκόταν ακόμη στον άμβωνα όταν Τούρκος υπαστυνόμος, συνοδευόμενος από ένοπλο στρατιώτη, ανοίγει με τρομερό πάταγο την πύλη τής εκκλησίας. Στή θέα τους οι πρόσφυγες τρομάζουν, οί γυναίκες σταυροκοπιούνται, τα παιδιά ξεσπούν σε κλάματα. Άλλ' οί άνδρες συσπειρώνονται γύρω από τον Μητροπολίτη θέλουν να τον προστατεύσουν με τα στήθη τους. Για μία ακόμη φορά ό Χρυσόστομος κατορθώνει να μεταβάλει τους λαγούς - τους πανικόβλητους πρόσφυγες - σε λιοντάρια. Αυτή τη φορά όμως ή θυσία τους είναι άσκοπη- και μ'ένα βλέμμα ιούς συγκρατεί".

Ό υπαστυνόμος, με περιφρονητικό υφός, φωνάζει στο Χρυσόστομο:
- Παπά... σε φωνάζει ό φρούραρχος. Να παρουσιασθείς άμέσως έμπρός του.
Οι πρόσφυγες θέλουν να τόν συγκρατήσουν, προτιμούν να πεθάνουν ολοί μαζί, να τινάξουν την Άγια Φωτεινή στον αέρα και να ταφούν κάτω από τα ερείπια της, παρά να αφήσουν τό Μητροπολίτη στα χέρια των Τούρκων. Εΐναι ό μόνος προστάτης τους - ό μόνος πού έχει μείνει, τη στιγμή πού όλοι φεύγουν για να σωθούν. Και πάλι, όμως, ό Χρυσόστομος τούς συγκρατεί και γαλήνιος έτοιμάζειαι ν' ακολουθήσει τον υπαστυνόμο. Τη στιγμή πού οι κλητήρες ανοίγουν τήν πύλη για να περάσει ό Χρυσόστομος, τή γαλήνη τής'Αγίας Φωτεινής ταράζει ένας δαιμονισμένο θόρυβος,κραυγές θριάμβου βαρβαρικών ορδών. Είναι οι άνδρες τού 4ου Σώμαιος ιππικού τού Μεχμέι Τζακη Μπέη, πού μπαίνουν στη Σμύρνη. Και τούς ακολουθεί ό νέος σιρατιωτικός διοικηιής της Σμύρνης στρατηγός Νουρεντιν πασάς - τό αίμοβόρικο θηρίο, που ικανοποιούσε τα καννιβαλικά ένστικτα του με αίμα χρισιιανικό.Ό Χρυσόστομος δεν μπορούσε ν' αμφιβάλλει για ιήν τύχη του.
Μια πολύτιμη μαρτυρία υπάρχει για τις τελευταίες ώρες τού Χρυσόστομου. Είναι ή κατάθεση του κλητήρα Θωμά Βουλτσίου, πού για 20 χρόνια υπηρετούσε πιστά τον Χρυσόστομο:
«Ό άστυνόμος - αναφέρει - ώδήγησε τον Δεσπότη στον φρουραρχον, ένα μαυρειδερόν Άλβανόν. Ή πόρτα είχε μείνει μισάνοιχτη κι' έβλεπε μέσα. Έχαιρετίσθηκαν κι ό φρουραρχος παρήγγειλε βυσσινάδα για τον Δεσπότη. "Επειτα άρχισε κάτι να λέγη κι ό Δεσπότης έγραφε. Σέ λίγη ώρα έτελείωσαν.'Όταν έβγήκαμε έξω, μαζί με τον αστυνόμο, ελειπε τ' αμάξι μας. Για καλή τύχη έφθασαν την ώραν εκείνην δυο Αμερικανοί αξιωματικοί κι' είχαν την καλω-σύνη να μάς δώσουν το αυτοκίνητο τους να γυρίσουμε. Έφθάσαμε στην Μητρόπολη ή ώρα πέντε. Χαρά όλων πού μα είδαν. Ό Μητροπολίτης έγραψε την προκήρυξι πού του έδωσεν ό φρούραρχος - έλεγε να μείνουν όλοι στά σπίτια τους και να παραδώσουν τα όπλα στις Άρχές.»Στις οκτώ το βράδυ έρχεται ένα αυτοκίνητο στην Μητρόπολη με τον ϊδιο αστυνόμο και δυο στρατιώτες, οπλισμένους με λόγχες.Ηηθαν να πάρουν τον Δεσπότη, πώς τον ζητοϋσεν ό νομάρχης, χωρίς να πουν το όνομα του, να πάη στο διοικητήριο με τρείς δημογέροντες. Επήραμε τον Τσουρουκτσόγλου και τον Κλιμάνογλου και μπήκαν οι τρεις και οί άστυνομικοι στο αυτοκίνητο. Για μένα δεν υπήρχε θέσις και ό Δεσπότης μοϋπε να περιμένω στην Μητρόπολη. Στις δέκα το βράδυ ένας από τούς στρατιώτες, πού ήλθαν το απόγευμα, έφερε μια κάρτα του Δεσπότη για τον άδελφό του Ευγένιο. Του έγραφε: «Αγαπητέ αδελφέ. Μας έκράτησαν απόψε έμέ ώς πρόεδρο της Μικρασιατικής Άμύνης και τούς αλλους ώς μέλη. Μην άνησυχήτε». Ό Εύγένιος άρχισε να κλαίει. Το άλλο πρωί, Κυριακή, με στέλνει να μάθω για τον Δεσπότη. Εύρηκα τον Ζαδέ της Τραπέζης. Πριν μίση ώρα είχα συναντήσει τον υπαστυνόμο, πού είχε πάρει τον Δεσπότη. Αΰτός τούς είπε πώς τον Δεσπότη τον χάλασαν, καθώς και τούς δυο δημογέροντες."Ετσι έγιναν."Ως την Τετάρτη, πού έφυγα, δεν μπόρεσα να μάθω τίποτε άλλο».


Ή ιστορία δεν αναφέρει πώς πέθανε ό Χρυσόστομος. Βαθύ μυστήριο ήλθε να καλύψει τις τελευταίες ώρες του μαρτυρίου του. Οί Τούρκοι δεν μίλησαν ποτέ -τρόμαξαν κι οί ϊδιοι μπροστά στην αποκάλυψη της θηριωδίας τους. Κι οί Ευρωπαίοι ιστορικοί, πού δεν δυσκολεύτηκαν να εξιχνιάσουν και την τελευταία λεπτομέρεια του θανάτου του Χίτλερ, πού έγραψαν τόμους ολόκληρους για την εκτέλεση του Μουσσολίνι και τπς ερωμένης του, άπέστρεψαν τό πρόσωπο άπό τη θυσία του μεγάλου ίε-πράρχου.Ή στάση τους θα ήταν ανεξήγητη αν δεν ήταν σ' όλους γνωστό, ότι ό Χρυσόστομος μαρτύρησε υπό τη σκιά των πυροβόλων του συμμαχικού Στόλου. Την ώρα, πού ό θηριώδης όχλος σκύλευε το πτώμα του, ό Νουρεντιν, ό δήμιος του, με νωπό το αίμα του Δεσπότη στα χέρια του, συνομιλούσε φιλικά με τον Γάλλο ναύαρχο... πάνω στο καταδρομικό «Έρνέστος Ρεναν»!...

Θα παρέμενε άγνωστο το μαρτύριό του, αν ένας από τούς πρωταγωνιστές των δραματικών γεγονότων της 30ης Αυγούστου, ό διοικητής τοϋ άποσπάσμαιος, πού τον οδήγησε στον Γολγοθά του, δεν αποφάσιζε να μιλήσει. Δεν τον καταδίωκαν οί τύψεις, δεν σκέφθηκε την ιστορική έρευνα- απλώς, είχε οικονομικές δυσχέρειες και σκέφθηκε να πωλήσει τις πληροφορίες του κι ένα τραγικό κειμήλιο: το χέρι του οικτρά διαμελισθέντος Μητροπολίτη."Οποιοδήποτε ανθρώπινο πλάσμα θα φρικιοΰσε και μόνο στην ιδέα μιας τόσο ανίερης συναλλαγής, άλλ'όχι ο Τοϋρκος δήμιος τουΧρυσόστομου."Αλλωστε, μόλις είχαν γίνει οί θηριωδίες της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης και το ανθελληνικό μίσος εΐχε φουντώσει και πάλι στην Τουρκία. Και ό Ρουστέμ μπέης Βάσιτς έστειλε ανθρώπους του να βολιδοσκοπήσουν ομογενή της Σμύρνης, αν ήθελε ν' αγοράσει τό χέρι του Χρυσόστομου. Ή συναλλαγή αύτη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ- άλλ' ό Βάσιτς μίλησε μετά από αδρή αμοιβή.

Ό Νουρεντιν δεν ήθελε να εκτελέσει το Χρυσόστομο - δεν του αρκούσε ή εκδίκηση αυτή."Ήθελε να τον ταπεινώσει, να τον έξευτελίσει και στη συνέχεια να τον παραδώσει στο μαρτύριο του. Τη δεύτερη φορά, πού τον συνέλαβε, διέταξε να τον φέρουν εμπρός του και μόλις τον είδε, άφησε να ξεσπάσει όλη ή λύσσα του, να ξεχειλίσει ό βόρβορος της ψυχής του:
- Εσύ είσαι ό παπάς, πού βρίζεις τούς Τούρκους; του φώναξε. Γουρούνι, θα δεις τί τιμωρία σου ετοιμάζω. Εσύ κι οί "Ελληνες σου είστε λαός χαμάληδων και χαμάληδες θα σε δικάσουν.
"Ετσι κι έγινε. Σέ μία από τις αίθουσες του Διοικητηρίου είχε συγκεντρώσει χαμάληδες της Σμύρνης, τύπους κτηνώδεις, αδίστακτους - ήταν οί «λαϊκοί δικασταί», πού θα δίκαζαν τον Χρυσόστομο. Μόλΐς τον είδαν, άρχισαν να καγχάζουν, να τραβούν τα ράσα του, να τον φτύνουν και να τον προπηλακίζουν. Μαζί με τον Χρυσόστομο βρίσκονταν και οί δυο δημογέροντες, ό Κλιμάνογλου και ό Τσουρουκτσόγλου.'Άν και γνώριζαν, ότι πλησιάζει τό τέλος τους, δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν. Βλέποντας τον έξετευλισμό του Χρυσοστόμου, θέλησαν να ορμήσουν, να τόν προσιατεύσουν με τα γεροντικά στήθη τους. Δεν τούς άφησαν όμως - τους έδεσαν και τους υποχρέωσαν να παρακολουθήσουν το μαρτύριο του ποιμενάρχη ιους.'Έκλαιγαν σπαρακτικά οί δυο δημογέροντες και ή απελπισία τους κέντριζε τη θηριωδία των Τούρκων, έκανε τις βρωμερές ψυχές τους ν' αναγαλλιάζουν. Μόνο ό Χρυσόστομος διατηρούσε την ψυχραιμία του. Μια θεϊκή γαλήνη είχε άπλωθεί στό πρόσωπο του.

Τί να σκεπτόταν, άραγε, τη στιγμή εκείνη, ό σεπτός ιεράρχης; Όσοι τόν γνώριζαν δεν αμφιβάλλουν, ότι θ' αναλογιζόταν το μαρτύριο του Διδασκάλου του κι ή ψυχή του θα πλημμυρούσε χαρά στη σκέψη, ότι είχε βρεί τό Σταυρό, πού αναζητούσε.Όποιοσδήποτε θα δείλιαζε.Ό Χρυσόστομος δεν μπορεί παρά να ψιθύριζε: «Γεννηθήτω τό θέλημα Σου, Κύριε...».
-Ηταν παλληκάρι ό παπάς σας, ομολόγησε με κάποιο ενστικτώδη σεβασμό, ό Βάσιτς. Δεν τόν άκουσα να ικετεύει, να παραπονεθεί - ως τήν ιελευταία στιγμή δεν άκουσα τη φωνή του.
Κάποτε, το δικαστήριο των χαμάληδων εξέδωσε την απόφαση του: «Να σταυρωθή... να σταυρωθή- όπως ό Χριστός τους...», ούρλιαζαν, όταν αύτός, που εκτελούσε χρέη... προέδρου, τους ρώτησε ποια έπρεπε να ήταν ή ποινή.Ό Νουρεντιν φώναξε αμέσως τον Ρουστέμ μπέη Βάσιτς και ιόν διέταξε να εκτελέσει την απόφαση του λαϊκού δικαστηρίου.
Ό Ρουστέμ μπέη Βάσιτς ήταν έφεδρος λοχαγός του τουρκικού Στρατοϋ. Καταγόταν από τη Βοσνία κι ό πατέρας του ήταν έμπορος στη Σμύρνη. Κατά τη διάρκεια της ελληνικής Κατοχής δεν έφυγε- ήταν ένας από τούς πολυάριθμους κατάσκοπους του Κεμάλ. Και μόλις ό Στρατός μας εγκατέλειψε την πόλη, φόρεσε τη στολή του και συγκρότησε το περιβόητο «απόσπασμα εκτελέσεων» - μια ορδή εγκληματιών, πού εξόντωσε χιλιάδες Ελλήνων. Μετά ό Βάσιτς έγινε δικολάβος στη Σμύρνη.
Στόν Βάσιτς αναθέτει ό Νουρεντιν να οδηγήσει τον Χρυσόστομο στον Γολγοθά του - το Τρικυλίκ - κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό. Δεν αντέχει όμως, τον μισεί τόσο, ώστε την ώρα, πού το απόσπασμα με τους τρείς μελλοθάνατους κατέβαινε τις σκάλες του Διοικητηρίου, ό Νουρεντίν προβάλλει στο κεφαλόσκαλο.Ηταν έξαλλος, σαν λυσσασμένο θηρίο. Τα μάτια του κατακόκκινα, σαν να έσταζαν αίμα, το στόμα του γεμάτο αφρούς - ήταν ό πραγματικός Νουρεντίν, χωρίς καμμιά προσποίηση.
- Σκυλί, φωνάζει στον Χρυσόστομο, από δικό μου βόλι θα πας.

Καί, τραβώντας το περίστροφο του, ιόν πυροβολεϊ. Άλλ' έτρεμε άπ' την οργή του κι ή σφαίρα αστοχεί. Άντι να πλήξει τον Χρυσόστομο, τραυματίζει θανάσιμα τον Κλιμάνογλου.
Ό πυροβολισμός του Νουρεντ'ιν ήταν το σύνθημα. Στό προαύλιο του Διοικητηρίου ήταν συγκεντρωμένοι όλοι οί φονιάδες, οί ληστές, τ' άποβράσματα της Σμύρνης. Πράκτορες του Κομιτάτου τού είχαν συγκεντρώσει έναντι αδρής αμοιβής. Κι όσο διαρκούσε ή αποτροπιαστική εκείνη παρωδία τής δίκης, τούς πότιζαν ρακί. Είχαν κι όλας μεθύσει, όταν φάνηκε ό Χρυσόστομος με τους δυο συγκαταδίκους του. Περίμεναν ποιός θα κάνει την αρχή- και την έκανε ό Νουρεντίν. Μόλις άκοΰν τον πυροβολισμό, όρμοϋν στ' ανυπεράσπιστα θύματα τους.


Θα χρειαζότανε ή τραγική φαντασία ένός Δάντη για ν' αποδώσει τις φρικιαστικές σκηνές, πού συνέβησαν μπρος στα μάτια του Νουρεντίν. Ή ορδή των φονιάδων ορμά- δεν έχουν όπλα-θα ήταν πολύ εύσπλαγχνικός ό θάνατος. Με τα χέρια τους, με πέτρες καϊ ξύλα, κτυπούν τον Χρυσόστομο. Του ξεριζώνουν, αλαλάζοντας με μανία, τα κατάλευκα γένια του. Το αΐμα τρέχει άφθονο, μουσκεύει τα ράσα του  και ή μυρωδιά του εξαγριώνει ακόμη περισσότερο τον διψασμένο για αίμα οχλο.'Ένας βαστάζος του λιμανιού θέλει να διακριθεί- και με το μαχαίρι του βγάζει το ένα μάτι του Χρυσόστομου. Κλονίζεται ό Δεσπότης, γονατίζει. Άλλ' οι δήμιοι του δεν τον αφήνουν. Οί άνδρες του Βάσιτς τον σηκώνουν καϊ υποβαστάζοντας τον τον υποχρεώνουν να συνεχίσει τη μαρτυρική πορεία του πρός τον Γολγοθά. Φυσικά, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να συγκρατήσουν τον όχλο που συνεχίζει το αιματηρό όργιο του.
Μέσα σε λίγα λεπτά ό Χρυσόστομος έχει τυφλωθεί. Τα μαλλιά και τα γένια του έχουν ξεριζωθεί, το πρόσωπο του είναι μία τεράστια πληγή - τον έχουν γδάρει κυριολεκτικά. Δεν βαδίζει πλέον, τον σέρνουν και τον άνασκολοπίζουν, αργά, μεθοδικά, με μανία. Κι όμω δεν παραπονιέται, δεν ικετεύει, δεν λυγίζει στον Τούρκο. Μόνο την τελευταία στιγμή, την ώρα, πού σωριάζεται, αφήνοντας
την τελευταία πνοή του, αναφωνεί: «Θεέ μου...».

Ό Χρυσόστομος εΊναι νεκρός- αλλά το μαρτυρικό τέλος του τον μεταβάλλει σε αθάνατο.Ό Βάσιτς φορτώνει το σακατεμένο πτώμα του σε μια βοϊδάμαξα και συνεχίζει την πορεία του προς το Τρικυλίκ. Άλλ' ό όχλος δεν έχει κορέσει τη μανία του - παρακολουθεί την άμαξα και ξεσχίζει τις άψυχες σάρκες. Δεν έχει απομείνει παρά ένα ανατριχιαστικό κουφάρι και το κουφάρι αυτό ό Βάσιτς το κρεμά στην αγχόνη, πού περίμενε τον Δεσπότη.
- "Επρεπε να τον κρεμάσω.Ηταν διαταγή, λέει, σαν να ήθελε να δικαιολογηθεί, και κλείνει την αφήγηση του.
Ό Νουρεντίν δεν «έχάλασε» τον Χρυσόστομο από εκδίκηση μόνο. Το προσωπικό του μίσος τον βοήθησε,απλώς, να δείξει όλη τη θηριωδία του, να κάμει φρικιαστικότερο το μαρτύριο του ιεράρχη.Ό Χρυσόστομος έπρεπε να πεθάνει. Μόνο μετά το θάνατο του μπορούσαν να ελπίζουν οι Τούρκοι στο οριστικό ξεκλήρισμα του μικρασιατικοϋ'Ελληνισμοΰ - στην καταστροφή της Σμύρνης. Κι απόδειξη είναι ότι το μακελειό αρχίζει λίγες ώρες μετά το θάνατο του. "Αν ζοϋσε, ασφαλώς, θα κατόρθωνε να συνεγείρει τον χριστιανικό κόσμο, να μεταβάλει τους τρομοκρατημένους λαγούς σε ατρόμητα λιοντάρια.
Οί Τούρκοι «χάλασαν» τον Δεσπότη.'Έλπιζαν έτσι ν'αποκόψουν κάθε δεσμό του Ελληνισμού με την Ιωνική γη.Ηταν το μεγαλύτερο σφάλμα τους.Ή φυγή μας από τη Μικρά Ασία, ή εγκατάλειψη της Σμύρνης, ήταν μία από τις ντροπιασμένες σελίδες της ιστορίας μας - δεν θα υπάρχει "Ελληνας πού να μην ήθελε να την λησμονήσει, να τη διώξει από τη σκέψη του σαν ανατριχιαστικό εφιάλτη. "Ήλθε όμως το μαρτύριο του Χρυσόστομου κι ήταν αρκετό για να εξιλεώσει την ντροπή ενός ολόκληρου "Εθνους- το αίμα του, πού πότισε τα καλντερίμια της Σμύρνης, γίνηκε ό άρρηκτος δεσμός των νοσταλγών,ολόκληρης της Φυλής, με τις χαμένες μας και αλησμόνητες Πατρίδες."Οσο θα ζεϊ ή ανάμνηση του μαρτυρίου του Χρυσόστομου, ή Ιωνική γη θα είναι ελληνική. Και το μαρτύριο του δεν θα λησμονηθεί ποτέ.

Από το βιβλίο του Γιάννη Π.Καψή«Χαμένες Πατρίδες»εκδ.Α.Α.Λιβάνη