Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

1821 - Επανάσταση εθνική, ταξική και θρησκευτική.

Του Βλάσση Αγτζίδη* 
Το περιεχόμενο της Επανάστασης του 1821 διχάζει ακόμα την Ελλάδα. Τηλεοπτικές εκπομπές και ανακοινώσεις πολιτικών παρατάξεων αποδεικνύουν ότι μέχρι σήμερα ακόμα δεν υπάρχει κοινή συμφωνία για όλες τις παραμέτρους εκείνης της εντυπωσιακής εξέγερσης. Υπάρχει μια παραδοσιακή αφήγηση σε διάφορες παραλλαγές, που πολλές φορές έρχονται σε αντίθεση με αφηγήματα ομάδων και κομμάτων.

«Η Ελλάδα έγινε η πηγή έμπνευσης του διεθνούς φιλελευθερισμού, και ο φιλελληνισμός [...] στη συσπείρωση της ευρωπαϊκής Αριστεράς τη δεκαετία του 1820 έπαιξε ρόλο ανάλογο με αυτόν που θα έπαιζε στο τέλος της δεκαετίας του 1930 η υποστήριξη στην Ισπανική Δημοκρατία» - ERIC HOBSBAWM, «Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848Τα θέματα που διχάζουν εκκινούν από ζητήματα τυπολογικά, όπως το πότε είναι η επίσημη ημέρα κήρυξης της Επανάστασης, έως ζητήματα που σχετίζονται με το κοινωνικό περιεχόμενο, το διεθνές πλαίσιο και την ποιότητα της αποκτημένης ελευθερίας.

Τι μπορούμε να κάνουμε για τους νεκρούς;


Φωτογραφία: Τους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένο  ωφελούν τους νεκρούς τα μνημόσυνα;

 ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ;

Ας δούμε τι έλεγε για τα μνημόσυνα ο μακαριστός π. Παίσιος 

- Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί ( πλην των Αγίων ) μπορούν να προσεύχονται;- Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια ,αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον ευατό τους.Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν.Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας,ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους,αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια.Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και ,εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό,όπως οι δαίμονες.Δεν ζητούν βοήθεια,αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του,σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του.Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως οι υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες.Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούντια ΘΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ.Τους δίνει δηλαδή ο Θεός μία ευκαιρία,τώρα που είναι υπόδικοι,να βοηθηθούν μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία.Και όπως σε αυτή τη ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσοαλαβήσει και να βοηθήσει έναν υπόδικο,έτσι κι αν είναι κανείς φίλος με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήσει στο Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρει τους υπόδικους από την μία φυλακή σε άλλη καλύτερη, από το ένα κρατητήριο σε ένα άλλο καλύτερο.Ή ακόμα μπορεί να τους μεταφέρει και σε ένα δωμάτιο ή σε διαμέρισμα.
Όπως ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κλπ που τους πηγαίνουμε, έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ που κάνουμε για τη ψυχή τους.Οι προσευχές των ζώντων γιαυς να βοηθηθούν,μέχρι να γίνει η τελική Κρίση.Μετά την δίκη δεν θα υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθούν….

…Ο Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά.Δεν θέλει να δώσει δικαίωμα στο διάβολο να πει : Πως τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε; Όταν εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους,Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει.Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός όταν προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.

Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα.Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων.Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή.Κι εσείς σε κάθε Θεία Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους.Έχει νόημα το σιτάρι: Σπείρετε εν φθορά,εγείρεται εν αφθαρσία ( Α’ Κορινθ, κεφ 15, εδ 42)(δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου ),λέει η Γραφή…

- Γέροντα, αυτοί που έχουν πεθάνει πρόσφατα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από προσευχή;
- Εμ ,όταν μπαίνει κάποιος στη φυλακή, στην αρχή δεν δυσκολεύεται πιο πολύ; Να κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, για να κάνει κάτι και γι’ αυτούς ο Θεός. Ιδίως,όταν ξέρουμε ότι κάποιος ήταν σκληρός,γιατί μπορεί να ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΟΣ,αλλά στη πραγματικότητα να μην ήταν- και είχε αμαρτωλή ζωή, τότε να κάνουμε ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Θείες Λειτουργίες, Σαρανταλείτουργα για τη ψυχή του και να δίνουμε ελεημοσύνη σε φτωχούς για τη σωτηρία της ψυχής του, για να ευχηθούν οι φτωχοί “να αγιάσουν τα κόκκαλά του”, ώστε να καμθεί ο Θεός και να τον ελεήσει.Έτσι ότι δεν έκανε εκείνος, το κάνουμε εμείς γι’ αυτόν.Ενώ ένας άνθρωπος που είχε καλωσύνη, ακόμα και αν η ζωή του δεν ήταν καλή, επειδή είχε καλή διάθεση, με λίγη προσευχή πολύ βοηθιέται.

Έχω υπόψη μου γεγονότα που μαρτυρούν πόσο οι κεκοιμημένοι βοηθιούνται με την προσευχή πνευματικών ανθρώπων.Κάποιος ήρθε στο Καλύβι και μου είπε με κλάματα: Γέροντα, δεν έκανα προσευχή για κάποιο γνωστό μου κεκοιμημένο και μου παρουσιάστηκε στον ύπνο μου.Είκοσι μέρες, μου είπε, έχεις να με βοηθήσεις,με ξέχασες και υποφέρω! Πράγματι, μου λέει (ο προσκηνυτής )εδώ και 20 μέρες είχα ξεχαστεί με διάφορες μέριμνες και ούτε για τον εαυτό μου δεν προσευχόμουν

- Όταν, Γέροντα, πεθάνει κάποιος και μας ζητήσουν να προσευχηθούμε γι’ αυτόν,είναι καλό να κάνουμε κάθε μέρα ένα κομποσχοίνι μέχρι τα σαράντα;
- Άμα κάνεις κομποσχοίνι γι’αυτόν,βάλε και άλλους κεκοιμημένους.Γιατί να πάει η αμαξοστοιχία στον προορισμό της με έναν μόνο επιβάτη, ενώ χωράει και άλλους; Πόσοι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη οι καημένοι και ζητούν βοήθεια και ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ! Μερικοί ,κάθε τόσο, κάνουν μνημόσυνο μόνο για κάποιον δικό τους. Με αυτό το τρόπο δεν βοηθιέται ούτε ο δικός τους, γιατί η προσευχή τους δεν είναι τόσο ευάρεστη στο Θεό.Αφού τόσα μνημόσυνα έκαναν γι’ αυτόν, ας κάνουν συγχρόνως και για τους ξένους.

-Γέροντα, οι νεκροί που δεν έχουν ανθρώπους να προσεύχονται γι’αυτούς βοηθιούνται από τις προσευχές εκείνων που προσεύχονται γενικά για τους κεκοιμημένους;
- Και βέβαια βοηθιούνται.Εγώ, όταν προσεύχομαι για όλους τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου, γιατί αναπαύονται από την προσευχή που κάνω.Κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία,κάνω γενικό μνημόσυνο για όλους τους κεκοιμημένους…Αν καμιά φορά δεν κάνω ευχή για τους κεκοιμημένους, παρουσιάζονται γνωστοί κεκοιμημένοι μπροστά μου.Έναν συγγενή μου, που είχε σκοτωθεί στο πόλεμο, τον είδα μπροστά μου μετά τη Θεία Λειτουργία,την ώρα του μνημοσύνου, γιατί αυτόν δεν τον είχα γραμμένο με τα ονόματα των κεκοιμημένων, επειδή μνημονεύονταν στη Προσκομιδή με τους ηρωικώς πεσόντες. Κι εσείς στην Αγία Πρόθεση να μη δίνετε να μνημονευθούν μόνο ονόματα ασθενών, αλλά και ονόματα κεκοιμημένων, γιατί μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι κεκοιμημένο


( από τον Δ’ τόμο, Οικογενειακή Ζωή, Λόγοι του π.Παισίου, Εκδόσεις Ησυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή,Θεσσαλονίκη ).


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣΤους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει ο Θεός στους κεκοιμημένο ωφελούν τους νεκρούς τα μνημόσυνα;

Ας δούμε τι έλεγε για τα μνημόσυνα ο μακαριστός π. Παίσιος

- Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί ( πλην των Αγίων ) μπορούν να προσεύχονται;- Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια ,αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον ευατό τους.Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν.Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας,ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους,αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια.Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και ,εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό,όπως οι δαίμονες.Δεν ζητούν βοήθεια,αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του,σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του.Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως οι υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες.Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούντια ΘΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ.

Τα μοναστήρια προσφέρουν καταφύγιο σε άστεγους.

Μετά τους ναούς και τις μητροπόλεις τώρα και τα μοναστήρια προσφέρουν καταφύγιο σε ανθρώπους που δεν έχουν ένα κρεβάτι να κοιμηθούν και ένα πιάτο φαγητό να φάνε.

Από τις μεγάλες πόλεις μέχρι και τα πιο μικρά χωριά, εκατοντάδες άνθρωποι ζητούν καθημερινά βοήθεια σε μοναστήρια. Η κατάσταση είναι δραματική με ανέργους, αστέγους και συνταξιούχους να παρακαλούν για ένα πιάτο φαγητό.

Όπως δηλώνουν μοναχοί στον «Τύπο της Κυριακής», οι μοναστικές κοινότητες κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν, αν και τα οικονομικά τους είναι σε πολλές περιπτώσεις περιορισμένα.

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις μονών όπως του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου στην Αγιά Λάρισας, της Μονής Παναγίας Κάτω Ξενίας στη Μαγνησία και του Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη στην Κρήτη. Σε αυτά τα μοναστήρια, οι μοναχοί λένε ότι ανέκαθεν υπήρχαν άνθρωποι που κατέφευγαν για βοήθεια, αλλά είχαν πολλά χρόνια να δουν τέτοια κατάσταση. Στην Κρήτη, το ίδιο το μοναστήρι έχει πέσει θύμα της κρίσης, καθώς πριν από λίγο καιρό, η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα!

Προφητεία Πατροκοσμά: "Οι πλούσιοι θα γίνουν φτωχοί, οι φτωχοί θα πεθάνουν".

1"Οι πλούσιοι θα γίνουν φτωχοί, και οι φτωχοί θα πεθάνουν" έλεγε ο Πατροκοσμάς, και αυτή τη στιγμή είμαστε έτοιμοι να δούμε την εκπλήρωση και αυτής της προφητείας του μεγάλου μας Εθνομάρτυρα.

Εαν αναλογιστούμε ότι όλοι αυτοί που θεωρούσαμε "ότι τα έχουν", είτε επειχειρηματίες, είτε τυχάρπαστοι του lifestyle, τώρα κλείνουν τις επιχειρήσεις τους άρον άρον, και πουλάνε τα σπίτια τους στη Μύκονο σε εξεφτελισικές τιμές, όπως επίσης και το επιεκίμενο κούρεμα σε υψηλές καταθέσεις, που θα ξεκινήσει από την Κύπρο και θα το δείτε ότι θα φτάσει μέχρι και τα νησιά Μπαρμπάντος, τότε όντως οι πλούσιοι θα γίνουν φτωχοί.

Θα μείνει μόνο η Ελίτ που θα κυβερνάει τον πλανήτη. Οι εκπρόσωποι του Εωσφωρισμού - Υλισμού στον κόσμο, εξ'ου και η έχθρα τους προς την Ελληνορθοδοξία, και τον Αρχαιοελληνισμό που αποτελούν τους εκπροσώπους του ελεύθερου πνεύματος και της ενατένισης του Θείου. Άρα των βασικότερων αντιπάλων του Εωσφωρισμού-Υλισμού.

Παποράκι του Μπουρνόβα.


Θα ξέρουν όλοι...

Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν. 
Και περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους. Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε. 
 Το κοριτσάκι απάντησε "Ζωγραφίζω το Θεό." 
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε "Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός."  

Εικόνες από τον Πειραιά, παλαιότερων δεκαετιών.


Σχόλια στον Απόστολο της Κυριακής Β΄ Νηστειών. (Αγ. Γρηγορίου



Σύ δέ ὁ αὐτός εἶ καί τά ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι
(῾Εβρ. 1, 12)
α. ῾Η Κυριακή Β´ Νηστειῶν ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς προηγουμένης, τῆς Κυριακῆς τῆς ᾽Ορθοδοξίας, πού σημαίνει ὅτι ἡ ᾽Εκκλησία μας στό πρόσωπο τοῦ μεγάλου Πατέρα της ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἶδε τήν συνέχεια τῆς νίκης τῆς ὀρθῆς πίστεως ἀπέναντι, αὐτήν τήν φορά,  στούς νέους διαστρεβλωτές της, τόν δυτικοθρεμμένο φιλόσοφο Βαρλαάμ καί τούς ὁμόφρονές του, οἱ ὁποῖοι μέ ὅ,τι δίδασκαν συρρίκνωναν κατ᾽ οὐσίαν τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ σέ ἕνα ξερό καί ἀπονευρωμένο ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα.  ῾Ο ἅγιος Γρηγόριος ἦταν ἐκεῖνος πού μέ ἀφορμή τόν βαρλααμιτισμό ἐξέφρασε σύνολη τήν ὀρθόδοξη πίστη, ἀγωνιζόμενος νά κρατηθεῖ ἡ ᾽Εκκλησία σέ αὐτό πού ἀποκάλυψε ὁ Κύριος, κήρυξαν οἱ ἀπόστολοι, δίδαξαν οἱ προγενέστεροι αὐτοῦ Πατέρες τῆς ᾽Εκκλησίας, δηλαδή πάνω στήν χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεπῶς ἔγινε μέτρο πίστεως καί ῾κήρυξ τῆς χάριτος᾽. Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μάλιστα τῆς ἡμέρας τήν ἀνάγκη πιστότητας στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ μεταξύ ἄλλων τονίζει, θεμέλιο τῆς ὁποίας εἶναι ἡ αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ λόγου Του. ῾Κατ᾽ ἀρχάς σύ, Κύριε, τήν γῆν ἐθεμελίωσας, καί ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί. Αὐτοί ἀπολοῦνται, σύ δέ διαμένεις καί πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται...Σύ δέ ὁ αὐτός εἶ καί τά ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι᾽.

Β' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ.

 Ο θείος αυτός πατέρας, καταγόταν από την Ασία και ανετράφη από παιδί στην βασιλική αυλή της Κωνσταντινούπολης. Τελείωσε τις σπουδές του στη φιλοσοφία, ρητορική και φυσική. Στη λογική, κατά την αποφοιτήριο διάλεξή του ενώπιον του αυτοκράτορα και των αξιωματούχων, ο πρύτανης του πανεπιστημίου ανεφώνησε με θαυμασμό ότι αν ήταν παρών και ο ίδιος Aριστοτέλης θα τον επαινούσε.
Μετά τις σπουδές του όμως, απέρριψε τη προσφορά υψηλών αξιωμάτων του αυτοκράτορα, εγκατέλειψε τα βασίλεια και από είκοσι χρονών ασκήτευσε στο Άγιον Όρος. Πρώτα στην Λαύρα του Βατοπεδίου κατόπιν στη Λαύρα του Αθανασίου καθώς και στην ερημική τοποθεσία Γλωσσία, σημερινή Προβάτα. Αναχώρησε από το Όρος για τα Ιεροσόλυμα, αλλά στην Θεσσαλονίκη είδε σε όραμα τον Άγιο Δημήτριο που του απαίτησε να μείνει και να μονάσει εκεί κοντά. Μόνασε τότε στη Βέροια και τριάντα χρονών έγινε ιερέας. Εκεί πλήθη μοναχών και λαϊκών προσέτρεχαν να τον συμβουλευθούν. Μετά πέντε χρόνια και λόγω εισβολής των Σέρβων επέστρεψε στον Άθωνα σε κοντινό κελί της Μεγίστης Λαύρας, όπου έφθασε σε μεγάλα ύψη φωτισμού και εκεί σε όραμα έλαβε εντολή να ασχοληθεί με δογματικά θέματα. Κατόπιν λόγω της φήμης του αναγκάσθηκε να γίνει ηγούμενος για ένα χρόνο στη μονή Εσφιγμένου. Αργότερα έγινε και αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης για δώδεκα χρόνια, αλλά μόνο στα μισά παρέμεινε λόγω περιπετειών, από τη δράση του, μέχρι και φυλακής.

Ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος Μητροπολίτης Μόσχας καὶ Ἱεραπόστολος Ἀλάσκας.

 Ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος γεννήθηκε στὶς 26 Αὐγούστου 1797 στὸ χωριὸ Ἀνζίσκογιε τῆς Σιβηρίας τῆς ἐπαρχίας Ἰρκούτσκ, ἀπὸ πτωχοὺς καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Εὐσέβειο καὶ τὴ Θέκλα Ποπλώφ. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά του ἦταν Ἰωάννης, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Νηστευτοῦ ( 2 Σεπτεμβρίου).
Στὴν συνέχεια σπουδάζει στὸ ἐκκλησιαστικὸ σεμινάριο τοῦ Ἰρκούτσκ.
Ὁ Ἅγιος ἐπιστρέφει μὲ τὴν οἰκογένεια στὴν Μόσχα τὸ 1838 καὶ τοποθετεῖται στὸν καθεδρικὸ ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὸ Κρεμλίνο. Ὅμως, στὶς 25 Νοεμβρίου 1835 ἀνήμερα στὴν ἑορτή της, ἡ πρεσβυτέρα Αἰκατερίνη πεθαίνει. Ὁ Ἅγιος μὲ τὴν συμβολὴ τοῦ Μητροπολίτου Μόσχας Φιλαρέτου, κείρεται μοναχὸς στὶς 27 Νοεμβρίου 1840 καὶ λαμβάνει τὸ ὄνομα Ἰννοκέντιος, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Ἰννοκεντίου τοῦ Ἰρκούτσκ
Τὸ ἔργο του στὴν Ἀλάσκα εἶναι τεράστιο. Ἐργάζεται μέσα σὲ ἕνα ἀφάνταστα δύσκολο περιβάλλον, διατρέχοντας τὶς παγωμένες ἐκτάσεις καὶ κινδυνεύοντας συνεχῶς. Ἡ ἵδρυση σχολείων ἀποτελεῖ κύριο μέλημά του. Γράφει γι’ αὐτό, τὸ 1845, στὸν Μητροπολίτη Μόσχας Φιλάρετο: «Προσπάθησα νὰ διδάξω ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἂν οἱ Ἀλλεουτιανοὶ μὲ ἀγαποῦν, τὸ κάνουν μόνο γιατί τοὺς ἔχω διδάξει».

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Είπε ο άγγελος: Μόνο αυτούς που κοπιάζουν, φροντίζω!



Ένας υποτακτικός, νέος στην ηλικία και καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, ανέβαζε από την θάλασσα μέχρι την καλύβα τους το φορτίο στην πλάτη.
Από τον πολύ κόπο σαν να δυσανασχέτησε.
Παρακάλεσε λοιπόν τον γέροντά του να του επιτρέψει να χρησιμοποιεί υποζύγιο, για να ανεβοκατεβαίνει ο ίδιος και να μεταφέρει τα απαραίτητα. 
Ο γέροντας, γνωρίζοντας την αδυναμία του, του επέτρεψε να πάρει ένα για τον σκοπό αυτό.
Μία μέρα, καθώς ανέβαζε με το γαϊδουράκι το φορτίο του, σε μία στροφή, εκεί που είναι το δυσκολότερο σημείο του δρόμου (στο μονοπάτι προς μικρή Αγία Άννα στο Άγιο Όρος), εκεί ακριβώς βλέπει ένα λαμπροφορεμένο νέο να βαστάει στα χέρια του ένα σφουγγάρι, με το οποίο σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπο των διερχομένων πατέρων, και του θυμίαζε.
Πλησίασε κι αυτός και πρότεινε το μέτωπό του περιμένοντας να τον σκουπίσει. Αλλά ο νέος, αντί να σκουπίσει αυτόν, σκούπισε το μέτωπο του γαϊδάρου. Κι όταν ο μοναχός παραπονέθηκε, ο φαινόμενος νέος του είπε:

Ο Χριστόδουλος των Ελλήνων είχε προειδοποιήσει γι’ αυτά που ερχόντουσαν.

15
Όταν, το 2005, ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.

«Οι Ευρωπαίοι έδειξαν πως δεν θέλουν το καλό μας και έγιναν αίτιοι εθνικών συμφορών. Τώρα είμαστε αδελφοί με τους Ευρωπαίους. Και καλά κάναμε. Να τα ξεχάσουμε όλα; Να τα συγχωρήσουμε ναι, να τα ξεχάσουμε όχι. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Τώρα ο κίνδυνος είναι να υποστούμε μια νέα Άλωση», έλεγε λίγο μετά την ενθρόνιση του, 14 χρόνια πριν, και είχε τόσο δίκιο.

Η γενοκτονία των Ποντίων θα αναγνωριστεί, διότι το αίμα του δικαίου δεν θάβεται στη γη, αλλά ανεβαίνει στον Θεό. Σήμερα βεβαίως, δεν βρισκόμαστε σε πολεμική περίοδο. Η πολιτική μας ηγεσία μπορεί να υποστηρίξει σε διεθνές επίπεδο τα δίκαια των Ελλήνων. Αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα για να ρίξετε τη σημαία του αγώνα. Ο αγώνας σας δεν είναι απότοκος συνθηκών, είναι το αναμμένο καντήλι της ψυχής σας, που η φλόγα του φαίνεται ακόμη και στον χορό σας.

Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής Β΄ Νηστειών. (Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά)



Ευχαριστιακή ζωή 
 
«Τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»
 
Ζωηφόρα ήταν τα μηνύματα που αντλήσαμε την περασμένη Κυριακή που ήταν αφιερωμένη στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Σε συνέχεια των ψυχωφελών αυτών μηνυμάτων, η δεύτερη Κυριακή των νηστειών έρχεται με τα ξεχωριστά της αλλά και πνευματοφόρα μηνύματά της να μας τροφοδοτήσει για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό. Μάλιστα για να μας ενισχύσει στην πορεία μας, η Μητέρα μας Εκκλησία προβάλλει τη μεγάλη μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος όρθωσε το πνευματικό ανάστημά του απέναντι σε όλους εκείνους που επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την αλήθεια της πίστεως και να διαβρώσουν το οικοδόμημα της Εκκλησίας του Χριστού.  

Μαθήματα από την Αφρική

Ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά της αφρικάνικης φυλής "Xhosa":
Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ' ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι θα πάρει όλα τα φρούτα.
Όταν τους έ
δωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σ' έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: "Δεν είμαι αγγλόφιλος, ούτε γαλλόφιλος, είμαι ....Θεόφιλος".

1Απόλυτα διδακτικά τα όσα λέει ο Γέρος του Μωριά για όλους μας.
Όταν ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, μετά την επανάσταση του 1821, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής προσπαθούσαν η κάθε μία για λογαριασμό της να επηρεάσουν τους πολιτικούς.

Έτσι δεν ήταν σπάνιο ν' ακούει κανείς πως ο τάδε πολιτικός είναι ρωσόφιλος, ο δείνα αγγλόφιλος κ.ο.κ., ανάλογα μετη θέση που έπαιρνε και ποιά από τις μεγάλες δυνάμεις πίστευε πως θα βοηθούσε περισσότερο και καλύτερα το νεοσύστατο κράτος.

Κάποτε λοιπόν ρώτησαν και το θρυλικό γέρο του Μωριά, το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη:

Ας μην αφήσουμε κανέναν να μας πάρει τις αναμνήσεις μας.

Του Δημήτρη Καραβασίλη

Ένα μικρό εξάχρονο κοριτσάκι, με κοκκινωνές κοτσιδούλες είχε βγει για ψώνια.
Εκείνη την ώρα είχε πιάσει δυνατή βροχή. Απο κείνη τη βροχή που σε ταξιδέυει καθώς χορεύει ρυθμικά πάνω στο δρόμο, στα υπόστεγα και στις αναμνήσεις. Μέσα στο κατάστημα
είχαμε μαζευτεί πολλοί περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Αλλοι περίμεναν υπομονετικά και άλλοι βαστώντας τα μούτρα τους, επειδή η βροχή τους καθυστερούσε απο το βιαστικό τους πρόγραμμα.

Η βροχή με μαγεύει. Η μουσική της με πάει σ άλλους κόσμους. Χάναομαι στον ήχο και την θέα τ ουρανού να καθαρίζει την βρωμιά του κόσμου. Τα παιδικά μου χρόνια ζωντανεύουν όταν δίχως να το σκεφτώ έβγαινα και έτρεχα και πηδούσα με δύναμη μέσα στις λιμνούλες…στα ρυάκια που γέμιζαν τα ακροδρόμια… διώχνοντας μακριά τις έγνοιες και τις στεναχώριες.

Ξαφνικά η φωνή της μικρής διέκοψε την αναπόληση

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.

 Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 525 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβοῦς καὶ εὔπορης οἰκογένειας. Ἔλαβε πλούσια μόρφωση, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλὰ σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο, παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στὸ ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔμεινε μέχρι τὸ θάνατό του.
Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικὲς κοινότητες στὴ Σκήτη καὶ Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δὲ ἐγκαταστάθηκε σὲ κελὶ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, ποὺ ἀπεῖχε δύο ὧρες ἀπὸ τὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.
Ὁ βιογράφος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, Δανιὴλ ὁ Ραϊθηνός, μᾶς δίνει μερικὲς πληροφορίες γιὰ τὸν βίο του, κυρίως ὅμως μᾶς παρουσιάζει τὸ πῶς ἀναδείχθηκε δεύτερος Μωϋσῆς καθοδηγώντας τοὺς νέους Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὴν γῆ τῆς δουλείας στὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Μὲ τὴν λίγη τροφὴ νίκησε τὸ κέρας τοῦ τύφου τῆς οἰήσεως καὶ τῆς κενοδοξίας, πάθη πολὺ λεπτὰ καὶ δυσδιάκριτα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐμπλέκονται στὶς κοσμικὲς ἐνασχολήσεις.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή.

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση:
- «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.
Την πλησίασα και τη ρώτησα.

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου: Με απειλεί η Τρόικα!

kiprou5
Απειλές καταγγέλει οτι δέχεται ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου από την Τρόικα μετά την προσφυγή του στη Δικαιοσύνη με το αίτημα του προσωρινού απαγορευτικού διάταγματος διαγραφής των μετοχών της Τράπεζας Κύπρου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα και πάγωσε μέχρι τις 5/4/2013 την διαγραφή των μετοχών.
Σε δηλώσεις του στο Real.gr, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος είπε χαρακτηριστικά:

Άγιο Όρος: Ο τάφος μου - η Ανάστασή μου.

1Ένας παλιός καραβοκύρης μου έλεγε: «Είχαμε τότε τα ιστιοφόρα. Και δεν φοβόμασταν την ανοιχτή θάλασσα, γιατί το πανί κρατούσε το καράβι, και έπαιζε με το κύμα. Δυσκολία πολλή συναντούσαμε, όταν πλησιάζαμε στη στεριά. Και όταν πηγαίναμε τους υποψήφιους μοναχούς στο Όρος, ξέραμε ότι δεν θα τους ξαναπαίρναμε. Τους χάναμε, δεν ξανάβγαιναν έξω, όπως δεν γυρίζουν πίσω οι πεθαμένοι που τους πάνε στο κοιμητήριο».

Το Άγιον Όρος το χαρακτήρισε κοιμητήριο, τάφο, όπου μπαίνει κανείς και δεν βγαίνει έξω. Και είχε δίκιο. Μπορούμε να πούμε ότι το Άγιον Όρος είναι ένα κοιμητήριο νεκρών σπόρων, από όπου βλάστησε μια άλλη ζωή και ανθοφορία.

Το Άγιον Όρος είναι κάτι που σε συγκινεί βαθύτατα και σε έλκει. Κάτι που έχει σχέση με ένα θάνατο και με μια ζωή. Ο υποψήφιος μοναχός έρχεται στο Άγιον Όρος. Μένει εν ελευθερία. Θέλει να δει ποιές αντιδράσεις δημιουργούνται μέσα του με το τόπο. Και οι αντιδράσεις είναι διάφορες, ποικίλλουν κατά τα πρόσωπα και κατά τις αναζητήσεις των.

Εάν η κλίση σου είναι γι' αυτή τη ζωή, τη λογική, τον τόπο και το κλίμα, τότε μένεις. Γίνεται η κουρά σου. Και το άγιο Θυσιαστήριο, η αγία Τράπεζα είναι ο Τάφος ο πανάγιος του Χριστού, απ' όπου ανατέλλει ως Νυμφίος εκ παστάδος φωτεινής. Και αγαπάς έναν Τάφο. Και προσπίπτεις στον Τάφο, επειδή αγαπάς τη ζωή.


Γέροντας Παΐσιος:Θέλει κόπο η χριστιανική ζωή.


- ταν, Γέροντα, λέω: «Τόσο μπορ ν δουλέψω, ατ εναι ντοχή μου», π φιλαυτία τ λέω;
- σο κάθεται κανείς, τόσο χαλαρώνει· σο δουλεύει, τόσο δυναμώνει. κτς πο διώχνει τν μούχλα μ τν δουλειά, βοηθιέται κα πνευματικά. σκοπς εναι ν φθάση ν χαίρεται νθρωπος περισσότερο π τν κακοπάθεια παρ π τν καλοπέραση. ν ξέρατε πς ζον μερικ γεροντάκια κε στ γιον ρος, λλ κα τί χαρ νιώθουν!
Νά, να γεροντάκι, πο μενε μόνο του να χιλιόμετρο πι πέρα π τ Καλύβι μου, τί αταπάρνηση εχε! Τ Καλύβι του ταν ψηλά, σ να πολ πότομο μέρος, κα τ καημένο ρκουδώντας κατέβαινε π τ μονοπάτι γι ν πάη σ να λλο γεροντάκι πι κάτω, ταν χρειαζόταν κάτι. θελαν ν τ πάρουν στ γηροκομεο, λλ δν δεχόταν, κα λοι μετ λεγαν: «ατς εναι πλανεμένος», γιατί καθόταν μόνος του κε.

Μαρτυρία Ιατρού:Η επιστήμη λέει ότι πέθανε, αλλά...



Παρέμβαση (προσωπική εμπειρία) του κ. Δημητρίου Ταντήλα, καθηγητή της Χειρουργικής του Α.Π.Θ., στην εκδήλωση* για την Ενημέρωση για τις Μεταμοσχεύσεις.
Πριν από δεκαπενταετία, εφημερεύων επιμελητής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, είχαμε μια κοπέλα 19 χρονών, μετά από ατύχημα και ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Την κρατήσαμε ένα μήνα, σαράντα μέρες στον αναπνευστήρα και μετά, λοιπόν, κινητοποιήθηκε η ομάδα των μεταμοσχεύσεων για να πάρουν τα όργανα.
Όπως είπε κι ο κ. Καρακατσάνης πρέπει να υπογράψει αναισθησιολόγος, ένας νευρολόγος και ο θεράπων ιατρός. Οι δύο τα είχαν κανονίσει τα πάντα, πήραν υπογραφές, ετοιμαστήκαν τα χαρτιά όλα για τη μεταμόσχευση και περιμέναν, όμως, να πάρουν και τη δική μου υπογραφή, του θεράποντος χειρουργού.

Τό 'πε και το 'κανε: O ολυμπιονίκης Ηλίας Ηλιάδης αφιερώνει το μετάλλιο του στην Παναγία Παραμυθία .

To είπε και το έκανε. Ο Ολυμπιονίκης Ηλίας Ηλιάδης το απόγευμα της Τετάρτης 27 Μαρτίου επισκέφτηκε την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου όπου σε συνάντηση με τον Γέροντα Εφραίμ, τον Καθηγούμενο της Μονής, του παρέδωσε το μετάλλιό του για να αναρτηθεί στα αφιερώματα της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Παραμυθίας.

Ο Ηλίας Ηλιάδης στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο το καλοκαίρι του 2012 στους αγώνες τζούντο πήρε το χάλκινο μετάλλιο, το οποίο είχε κάνει τάμα να το αφιερώσει στην Παναγία Παραμυθία.

Οἱ 5 ἑβδομάδες τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς.

Μεγάλου Βασιλείου

Ας γίνει η νηστεία ανάπαυση από τους συνεχείς κόπους στους υπηρέτες που υπηρετούν καθ’ όλο το έτος. Ανάπαυσε τον μάγειρά σου, δώσε άδεια στον τραπεζοκόμο, σταμάτησε το χέρι του κεραστή, ας σταματήσει κάποτε και ο παρασκευαστής των ποικίλων γλυκισμάτων.
Ας ησυχάσει κάποτε και το σπίτι από τους μύριους θορύβους, και από τον καπνό και την τσίκνα και από αυτούς που ανεβοκατεβαίνουν και που υπηρετούν σαν αμείλικτη κυρία την κοιλιά. Πάντως κάποτε και οι φοροεισπράκτορες επιτρέπουν για λίγο στους υποχειρίους τους να ζήσουν ελεύθερα.
Ας δώσει κάποια ανάπαυλα και η κοιλιά στο στόμα, ας κάμει για μας πενθήμερες ανακωχές, αυτή που πάντοτε απαιτεί και ουδέποτε σταματά, αυτή που σήμερα παίρνει και αύριο λησμονεί. Όταν χορτάσει, φιλοσοφεί περί εγκρατείας, όταν αδειάσει λησμονεί τις φιλοσοφικές δοξασίες. Η νηστεία δεν γνωρίζει την φύση του δανείου· δεν μυρίζει από τόκους η τράπεζα του νηστευτή· δεν πνίγουν το ορφανό παιδί οι πατρικοί τόκοι του νηστευτή, σαν φίδια περιπλεκόμενα.
Και διαφορετικά η νηστεία γίνεται αφορμή για ευφροσύνη. Διότι όπως η δίψα γλυκό το ποτό καθιστά, και η πείνα που προκλήθηκε κάνει ευχάριστο το τραπέζι, ετσι και την απόλαυση των φαγητών φαιδρύνει η νηστεία. Διότι με το να παρεμβληθεί στο μέσο και να διακόψει την συνέχεια της τρυφής, θα κάμει ώστε να σου φανεί η λήψη της τροφής επιθυμητή σαν απόδημη. Ώστε εάν θέλεις για τον εαυτό σου να ετοιμάσεις επιθυμητή τράπεζα, δέξου την μεταβολή που προέρχεται από τη νηστεία.

Τι κρύβει η εκμάθηση τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία;

 

Πως είναι δυνατόν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με πληγές και μαρτυρικές θύμησες από το παρελθόν, να επιτρέπουμε να συμβαίνουν εγκλήματα σαν αυτό που μόνο θυμό μπορεί ναπροκαλέσει με όποιο επακόλουθο τελικά.

Στην εφημερίδα της κυβέρνησης (αριθμός φύλλου 867 , 10 Ιουλίου 2006) ανακοινώνεται η εφαρμογή εκμάθησης Τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά σχολεία και παρουσιάζονται μάλιστα και αναλυτικά οι στόχοι αυτής της απόφασης.

Η εκμάθηση της Τουρκικής γλώσσας ορίζεται για τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου .

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ;

Και ποιος είναι ο σκοπός άραγε αυτών που τόλμησαν να αποφασίσουν τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν την γλώσσα των Τούρκων στα σχολεία;

Ενδιαφέρθηκαν άραγε με τον ίδιο ζήλο και για την σωστή εκμάθηση της ελληνικής;

Την ώρα που η Ελλάδα βάλλεται από παντού ,την στιγμή που τα ελληνόπουλα βομβαρδίζονται από ένα λάθος εκπαιδευτικό σύστημα, αντί να βελτιώσουν την καθημερινότητα του μαθητή και να τον βοηθήσουν να μάθει σωστά ελληνικά , αποφασίζουν να τον κάνουν γνώστη της τουρκικής φιλοσοφίας για να μπορεί να πάρει μέρος σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπως αναφέρει η εφημερίδα της κυβέρνησης. Κάνουν και οι Τούρκοι το ίδιο; Μαθαίνουν και οι Τούρκοι στα σχολεία τους ελληνικά στα παιδιά τους;

Ὁ Ἅγιος Διάδοχος Ἐπίσκοπος Φωτικῆς τῆς Παλαιᾶς Ἠπείρου.

 Ὁ Ἅγιος Διάδοχος, Ἐπίσκοπος Φωτικῆς, εἶναι μία μεγάλη πατερικὴ καὶ μοναχικὴ φυσιογνωμία τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. Τὸ ἔτος 458 μ.Χ. ὑπογράφει, ὡς Ἐπίσκοπος Φωτικῆς, μαζὶ μὲ ἄλλους Ἠπειρῶτες Ἐπισκόπους, ἐπιστολὴ πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Λέοντα τὸν Α’ περὶ τοῦ θανάτου τοῦ Προτερίου Ἀλεξανδρείας, τὴν ὁποία ἐπιστολὴ πιθανῶς συνέταξε ὁ ἴδιος. Ὡς ἐκ τούτου εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ Ἅγιος Διάδοχος ἀναδείχθηκε σὲ Ἐπίσκοπο Φωτικῆς μεταξὺ τῶν ἐτῶν 451 – 458 μ.Χ.
Ὁ ἱερὸς Φώτιος διασώζει πληροφορία τῆς συνοδικῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, κατὰ τὴν ὁποία μεταξὺ τῶν κυριοτέρων ἀντιπάλων τῶν Μονοφυσιτῶν ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Διάδοχος, ἂν καὶ ἡ ἀρχιερατεῖα του τοποθετεῖται στὴν μετὰ τὴν Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος ἐποχή. Ὁ Ἐπίσκοπος Βίτης Βίκτωρ, κατὰ τὸ ἔτος 486 μ.Χ., στὴν Ἱστορία τοῦ διωγμοῦ τῆς Ἀφρικανικῆς Ἐπαρχίας χαρακτηρίζει τὸν Ἅγιο «ὡς ἄξιο παντὸς εἴδους ἐπαίνου, διότι σώζονται πολυάριθμα μνημεῖα λόγου του ὑπὲρ τοῦ καθολικοῦ δόγματος». Ἀπὸ αὐτὸ ὑποθέτουμε ὅτι ὁ Ἅγιος Διάδοχος πρέπει νὰ κοιμήθηκε πρὸ τοῦ 486 μ.Χ., ποῦ ἦταν τὸ ἔτος συγγραφῆς τῆς Ἱστορίας τοῦ Βίκτωρος.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Αυτό είναι το μεγαλύτερο ενυδρείο στον κόσμο!

​Στην Ατλάντα θα βρείτε το μεγαλύτερο ενυδρείο στον κόσμο! Ψάρια, μικρά, μεγάλα, τροπικά αλλά και συνηθισμένα, καθώς και σπάνια είδη φώκιας και πιγκουίνων φιλοξενούνται στο ενυδρείο.

Σ’αυτό ζουν περισσότερα από 500 διαφορετικά είδη ψαριών και θαλάσσιων ζώων, που συνολικά ο αριθμός τους φτάνει τα 120.000!

Για την ολοκλήρωση του ενυδρείου απαιτήθηκαν 30.000 κυβικά μέτρα νερό και 680 τόνοι αλάτι, για να γίνει θαλασσινό. Το κόστος για την κατασκευή αυτού του κτιρίου άγγιξε τα 290.000.000 δολάρια!

Ανάλυση και αξία των Χαιρετισμών.

akathistos4Του π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου
 
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε. Και πάλιν και πολλάκις Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.
Όπως γνωρίζετε χριστιανοί μου, όπως το βλέπετε και όπως το βιώνετε, τη Μεγάλη Σαρακοστή και κάθε Παρασκευή, ψάλλονται στην Εκκλησία μας οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.
Είναι μια από τις ωραιότερες ακολουθίες και συγχρόνως μια από τις καλύτερες προσευχές.
Οι Χαιρετισμοί συνδέονται πάντοτε και με το Μικρό Απόδειπνο.
Τη Μεγάλη Σαρακοστή που διαβάζουμε το Μεγάλο Απόδειπνο, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, δεν λέγονται οι Χαιρετισμοί.
Ψάλλονται όμως κάθε Παρασκευή και διαβάζονται Σαββάτο και Κυριακή, μαζί με το Μικρό Απόδειπνο.
Επίσης οι Χαιρετισμοί δεν λέγονται την Μεγάλη Εβδομάδα, όπως και ολόκληρη την Πασχαλινή Διακαινήσιμη εβδομάδα.
Όλο το χρόνο συνοδεύονται κάθε μέρα με το Μικρό Απόδειπνο υποχρεωτικά. Όποιος διαβάζει τους Χαιρετισμούς κάθε μέρα, και βράδυ, ακόμα και μεσημέρι, και πρωί, έχει μεγάλη τη βοήθεια της Παναγίας μας.
Εκεί που τιμάται όλως ιδιαιτέρως η Παναγία, είναι το Άγιον Όρος, όπου θεωρείται και το δικό Της περιβόλι.
Για τους Αγιορείτες μοναχούς η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η μοναδική προστασία. Μακάρι να αποκτήσουμε και μεις αυτή την συναίσθηση.
Την βιωματική συναίσθηση δηλαδή ότι είναι και για μας η μοναδική προστασία, μεσίτρια και πρεσβευτής.

Για αυτούς που δεν είναι ευχαριστημένοι με τους ιερείς τους...

 

Πολύς κόσμος τα βάζει με τους ιερείς.Ο τάδε δεν είναι καλός,ό τάδε δεν έκανε αυτό που πρέπει.Ο τάδε ζήτησε χρήματα...Σίγουρα είναι οδυνηρό να σου βαθαίνει τις πληγές κάποιος που πρέπει να τις απαλύνει..Συνήθως οι άνθρωποι όταν θυμώνουν με κάποιον ιερέα θυμώνουν με ολόκληρη την εκκλησία,η οποία βέβαια δεν είναι ενός ιερέα αλλά του Χριστού.Έτσι οι άνθρωποι δίνουν την μαρτυρία μιας λανθασμένης αντίληψης περί του τι είναι Ορθοδοξία και Αλήθεια.
Εδώ εκτός απο τα χωρία της Αγίας Γραφής και τους βίους των αγίων έχουμε και το παράδειγμα ανθρώπων οι οποίοι σημάδεψαν την ανθρωπότητα με την ευφυία τους και το πνεύμα τους.

Για παράδειγμα ο μεγάλος ρώσος συγγραφέας Νικολάι Γκόγκολ,είχε ένα μεγάλο τάλαντο.Η μεγαλοσύνη της ψυχής του όμως ξεπερνούσε όλα τα άλλα τάλαντα.

Οι νέοι της Ενορίας μας γιορτάζουν την Εθνική μας Παλιγγενεσία.

Την Κυριακή 31 Μαρτίου, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, θα πραγματοποιηθεί η Ενοριακή μας εκδήλωση, αναφορά στην Εθνική μας Παλιγγενεσία, στον ξεσηκωμό του 1821 για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της σκλαβωμένης μας Πατρίδας από τον Τουρκικό ζυγό.
Οι νέοι και οι νέες της ενορίας μας έχουν ετοιμάσει ένα εορταστικό πρόγραμμα και θέλουν με τον τρόπο αυτό να μας θυμίσουν τα ηρωϊκά κατορθώματα των πατέρων μας "για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία", και να αφυπνίσουν την Εθνική μας συνείδηση για την συνέχεια αυτών των αγώνων και σήμερα.

Στερνό αντίο στον Μητροπολίτη Αργολίδος Ιάκωβο.

 Φόρο τιμής στον μακαριστό Μητροπολίτη Αργολίδος Ιάκωβο απέδωσαν σήμερα το μεσημέρι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο λαός του Άργους και του Ναυπλίου.
Η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη Αργολίδος κυρού Ιακώβου τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αναστασίου Ναυπλίου, στην οποία προεξήρχε ο Μακαριώτατος συμπαραστατούμενος από πλήθος Ιεραρχών και κληρικών. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εκπροσώπησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος και παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Μαντινείας Αλέξανδρος, Σταγών και Μετεώρων Σεραφείμ, Περιστερίου Χρυσόστομος, Άρτης Ιγνάτιος, Λαρίσης Ιγνάτιος, Ναυπάκτου Ιερόθεος, Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, Ύδρας Εφραίμ, Σύρου Δωρόθεος, Νέας Σμύρνης Συμεών, Γλυφάδος Παύλος, Ζιχνών Ιερόθεος, Μεσογαίας Νικόλαος, Πατρών Χρυσόστομος, Κυθήρων Σεραφείμ, Αιτωλίας Κοσμάς, Σισανίου Παύλος, Γόρτυνος Ιερεμίας, Κορίνθου Διονύσιος, Τριφυλίας Χρυσόστομος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Θηβών Γεώργιος, Ιλίου Αθηναγόρας, Κηφισίας Κύριλλος, Νικοπόλεως Χρυσόστομος, Μαραθώνος Μελίτων και Επιδαύρου Καλλίνικος.

Τρεις σβώλοι κεριού...!

keri
Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας 

Απόψε ένοιωσα μία από τις μεγαλύτερες χαρές, στα εφτά χρόνια της διακονίας μας εδώ.
Ξεκαθαρίζαμε κελλί αποδημήσαντος μοναχού και είχαμε ένα αναπάντεχο εύρημα.
Τον πρώτο χρόνο μας εδώ, είχαμε ζητήσει να δούμε πού τοποθετούσαν τα μαλλιά της κουράς τους οι πατέρες παλαιότερα. Δεν μπορούσαμε να τα βρούμε.
Τελικά, ένας χαζούλης πίστευε πως διώχνουν τα διαμόνια και κοιμόταν απάνω τους. Τα είχε μέσα στην θήκη του μαξιλλαριού του, μαζί με άλλα «αγιωτικά».

Ήταν μέσα σε ένα κουτί από αλπακά. Το πήραμε, με πολλή, ομολογουμένως, ευλάβεια, και το τοποθετήσαμε εκεί που συνηθίζεται. Είχε μέσα δύο ή τρεις σβώλους κεριού.

Όμως ο αριθμός των κουρών είναι μεγαλύτερος. Τί να έγιναν τα υπόλοιπα; πού να βρίσκονται; Μας απασχολούσε ζωηρά η υπόθεση.
Και τα καντήλια που βάλανε είναι από αλπακά.
Παλαιότερα ήτανε ασημένια, μάλιστα μπροστά στην εφέστια εικόνα του Προδρόμου – το γράφει και ο Κώδικας – έφεγγαν τρία ασημένια και μεγάλα.
Όλα ήτανε ασημένια. Αλλά επειδή, λέει, είχαν κομμένες τις αλυσίδες, πού να τα επιδιορθώνεις; Τα πέταξαν και βάλανε ολοκαίνουργια, από αλπακά.
Και αυτά ασημίζουν. Αλλά είναι αλπακάς, δηλαδή ελάχιστης καθαρότητας ασήμι, ανακατεμἐνο με μπρούντζο ή χαλκό. 

Απόψε λοιπόν πρώτη Τετάρτη της Σαρακοστής του 2013, δεχτήκαμε μεγάλο δώρο. Σε ένα ξεχασμένο παλιοκούτι, ξύλινο, βρήκαμε τρεις σβώλους κεριού. Η χαρά μας συγκρατημένη αλλά μεγάλη.